ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Ονομα: Γκούμας Ευάγγελος
Στίχοι: Ένα περιστέρι στον Άδη

Υπήρχε κάποτε, παλιά, ένα άσπρο περιστέρι
τα μάτια του που στάζανε μύρο Σεβαστιανού.
Οι άνθρωποι για να το δουν του στήνανε καρτέρι
να το θαυμάσουν να πετά στα σπλάχνα του ουρανού.

Τους τραγουδούσε τότε αυτό μέσα απ’ τις ηλιαχτίδες,
ήχους που σα σωριάζεται γεννάει ένα σπαθί.
Κι ήταν σαν να τους έλεγε ‘‘πετάξτε τις ασπίδες!
Τεντώστε τις φτερούγες σας, ο ήλιος να τις δει!’’

Μα τώρα ανοίγω τα φτερά μονάχα σαν πληγές
να καμαρώσω τη σχισμή που λέρωσε ο χρόνος.
Για τους Θεούς τα δάκρυα ανώφελες κλεψιές
απ’ το συρτάρι που άφησε ορθάνοιχτο ο πόνος. (ρεφραίν)

Και η Περσεφόνη που άκουσε κι αυτή την προτροπή
ξεδίπλωσε τα χέρια της τη μουσική ν’ αδράξει
ξεχνώντας πως η αθάνατου αγγίγματος πνοή
θα στάλαζε επάνω του της λήθης το μετάξι.

Καμιά φορά όταν χάνομαι στης θλίψης τα στενά
και να εντοπίσω προσπαθώ τους πρώιμους δραπέτες
γαλήνιο και ήσυχο το βλέπω να πετά
και πίσω του να κλείνουνε οι Συμπληγάδες Πέτρες ...

2
Ονομα: Λαγομάτη Κωνσταντίνα
Στίχοι: Η Μικρή Ουσία της Ζωής

Θυμάμαι εκείνα τα μικρά ασήμαντα παιχνίδια
Την άναρχη μελωδία της φυσαρμόνικας
Τόση χαρά μια τόσο δα μικρή στιγμούλα
Βουτηγμένη στην ζάλη της παιδικής μουσικής

Η καρδιά μου ψιθυρίζει
Η ουσία της ζωής δεν είναι παρά εκείνο
Που ένιωσες όταν μονάχος σου σκεφτείς
πώς πράγματα απλά σε γέμιζαν χαρά

Νοσταλγώ εκείνο το κρυφτό
Που η ανάσα μου έτρεχε να κρυφτεί
Για να μην φανερωθώ σε εκείνα τα
Στενά σοκάκια της παιδικής μου χαραυγής.

Η καρδιά μου ψιθυρίζει
Η ουσία της ζωής δεν είναι παρά εκείνο
Που ένιωσες όταν θυμηθείς πως τίποτα
Δεν είναι αρκετό χωρίς αγάπη όταν ζεις

Αναπολώ εκείνες τις φιλίες τις γλυκές
που όρκοι ζωής μας δένανε για πάντα μαζί
Αβίαστα ...απλά ...με μόνο μια αγκαλιά,
χωρίς να λέμε και πολλά.

Η καρδιά μου ψιθυρίζει
Η ουσία της ζωής δεν είναι τίποτα άλλο
Παρά μονάχα μια στιγμή που μπόρεσες
να είσαι ολόκληρος εκεί!!!

3
Ονομα: Μιχάλης Ανδρέου
Στίχοι: Όταν Αλλάξει Ο Καιρός

Εκείνα τα δειλινά ήταν συνέπεια της έλξης σου.
Κι εκείνο το φεγγάρι του Απρίλη
ήταν καράβι που ‘χα αφήσει
ν’ αρμενίζει μες στις λέξεις σου
σαν άλλαζε ο καιρός, να μου τις στείλει.

Εκείνες οι Κυριακές, ήταν παλίρροιες της σελήνης σου.
Κι εκείνο το αστέρι που κοιτούσες
ήταν η μόνη μου ευχή,
κι είχε πιαστεί μες στη σαγήνη σου,
σαν άλλαζε ο καιρός, να μ’ αγαπούσες.

Ετούτες οι στιγμές, είναι συνέπεια των ονείρων μου.
Και τώρα που μπορώ να σ’ αγκαλιάσω,
τα δυο μου χέρια θα κλειδώσω
γύρω από σένα, να δεθώ,
όταν αλλάξει ο καιρός, να μη σε χάσω

4
Ονομα: Ελπίδα Μηναδάκη
Στίχοι: Η Πολυθρόνα η Μπαμπού

Η Πολυθρόνα η Μπαμπού
Ήτανε δώρο του παππού
Που είχε χαρίσει στη μαμά μου
Και τώρα ήρθε η σειρά μου

Η Πολυθρόνα η Μπαμπού
Για σένα λέει που & που
Ώρες μαζί της που περνούσες
Και σαπουνόπερες κοιτούσες

Η Πολυθρόνα η Μπαμπού
Για σένα λέει που & που
τώρα είναι άδεια και κουνιέται
Έτσι για λίγο να ξεχνιέται

(R)
Η Πολυθρόνα η Μπαμπού
Ήτανε δώρο του παππού
τώρα η γάτα μου κοιμάται
Και ποτέ-ποτέ σε θυμάται

5
Ονομα: Ράνια Καραχάλιου
Στίχοι: Γυναίκα και πάω

πρωί ξεκινώ στην πόλη κρυφτό
με μάσκες σωρό μες στην τσάντα
σιωπές κουβαλώ χαμόγελο faux
και δάκρυ πλεχτό στην τιράντα
το βράδυ γυρνώ αλήθειες μετρώ
συν δύο μάς κάνουν τριάντα

τις γόβες φοράω γυναίκα και πάω
σ’ εμπόλεμη ζώνη να κάνω καριέρα
κι αν ρυτίδες μαζεύω τη μέρα
το βράδυ γυρίζω στο σπίτι παιδί

πρωί οντισιόν σε μάτια τυφλών
μια κούκλα καρμπόν θα ’μαι πάντα
το χθες, το παρόν στα χείλη κραγιόν
παζάρι στιγμών με λεζάντα
το βράδυ γυρνώ κορίτσι μικρό
και παίζω κουτσό στη βεράντα

6
Ονομα: Ράνια Καραχάλιου
Στίχοι: Ζωή γεμάτη παραμύθια

όταν η Αλίκη έχασε το ένα της γοβάκι
κι ο κακός ο λύκος έφαγε στα κάρβουνα παπάκι
όταν η Χιονάτη έκλεψε τα μήλα της γιαγιάς
όταν το βατράχι στέφθηκε μεγάλος βασιλιάς
κανείς δε ρώτησε γιατί
κανείς δε νοιάστηκε πολύ

είν’ η ζωή γεμάτη παραμύθια
σπέρνεις κουκιά κι ανθίζουνε ρεβίθια
είν’ η ζωή γεμάτη παραμύθια
μάγοι κακοί σού κρύβουν την αλήθεια
μα ’γώ αλήθεια, αλήθεια, θα σε βρω
μα ’γώ αλήθεια τον καναπέ μου καίω
και σε κυνηγώ

όταν δυο παπουτσωμένοι σκύλοι ντύθηκαν γατιά
όταν ο Πινόκιο έβαλε στη μύτη του φωτιά
όταν εφτά νάνοι απ’ το δάσος γύρισαν εννιά
όταν η ωραία Κοιμωμένη ξύπνησε γρια
κανείς δε ρώτησε γιατί
κανείς δε νοιάστηκε πολύ