Η ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ : Ιανουαρίου 2014

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Πόσο ακόμα θα προσπερνάμε τις ζωες μας..... ποσο ακομα μεσα απο τους υπολογιστες μας......!!!!!

Λοιπόν σήμερα ξεκινάει το μάθημα του Internet.

Οι 3 με 5 ώρες θα είναι Θεωρία και οι υπόλοιπες ασκήσεις για τον Browser και το Mail programm.

Λοιπόν Εσύ Μ. έχεις Windows Xp με Mogila 3.5 και ανάλυση Οθόνης 1024 x 768.

Τα μάτια της Μ γουρλώνουν από έκπληξη ... κοιτάει από Αμηχανία την οθόνη του υπολογιστή και προσπαθεί να διαπιστώσει από που της ήρθε ...

Εσύ Χ. έχεις Vista ... IE 6 και ανάλυση Οθόνης 1200 x 980.

Αυτόματα τα μάτια της Μ. και της Χ. γουρλωμένα είναι σε μια ευθεία και τα βλέμματά τους διασταυρώνονται ...

" Τι λέει ρε Μαλάκα... Που το ξέρει.... του το είπες Εσύ ??? " διαβάζω στα χείλη της Μ. να λέει στην Χ. σιωπηλά για να μην ακουστεί .... Ήδη η εμπιστοσύνη τους έχει κλονισθεί !!!

Και οι 2 κολλητές. Ποια πρόδωσε το Μυστικό ???

Και οι 2 βέβαια... όταν με περηφάνια μου λέγανε στο διάλειμμα ότι το βράδυ δεν κλείνουν καθόλου τον Υπολογιστή τους και ενεργοποιούν το πρόγραμμα Παρακολούθησης για να δούνε ποιοι γκόμενοι μπαίνουν στο MSN ...

Κανονικός Χαφιεδισμός δλδ. Τι ??? Είναι το Ιντερνετ Ρουφιάνος ???

Ήδη τα πρώτα Νεύρα έχουν ξεσπάσει και μου επιτίθενται όταν λέω ... μπορώ να σας πω για όλες σας τι έχετε και μάλιστα μπορώ αν θέλω να μπω στον Υπολογιστή σας ... να ενεργοποιήσω από το PC μου ένα πρόγραμμα παρακολούθησης και να δω όλα τα Αρχεία σας ... Τα Πάντα !!!

Τα κεφάλια τώρα Γυρνάνε Ταυτόχρονα και Νευρικά ... και λέει η Χ. στην Μ. " Μαλάκα μου την Γαμήσαμε αν μας κάνουν κάτι τέτοιο " ...

" Προσέξτε με σας Παρακαλώ είναι Πολύ Σημαντικά αυτά που σας Λέω " ... λέω με επιτακτικό ύφος για να μην τις αφήσω να "παρηγορηθούν", και να συνεχίσουν στην αβεβαιότητα ...

" Α, το ξέρω και Εγώ ... Μου το έχει πει ο ξάδερφός μου που σπουδάζει Δίκτυα " είναι η πρόταση από μια άλλη Μαθήτρια ( αυτή είναι Αθώα στο Ιντερνετ ) που φέρνει το τελειωτικό χτύπημα....

Η Χ. δεν αντέχει ... Καταρρέει... βουρκώνει και μου ζητάει άδεια να βγει έξω. Κλαίει ... συνειδητοποιώντας την ζημιά που μπορεί να έχει πάθει και νιώθει για ΠΡΩΤΗ φορά γυμνή στο Διαδίκτυο ...

Η Μ. πιο ήρεμη και νηφάλια ρωτάει ... "Και πως μπορούνε να μας το κάνουνε αυτό ...???"

Μπορούνε ... και εγώ Μπορώ αλλά είναι Hacking, είναι Παράνομο, Δύσκολο αλλά όχι Ακατόρθωτο ...

Εγώ προσωπικά δεν το έχω κάνει ποτέ γιατί είμαι Υπέρμαχος της Ελευθερίας ... και δεν θέλω... Και μάλιστα το συχαίνομαι !!!

Μια βαθιά ανάσα ανακουφίζει την Μ. και κοιτάει την πόρτα μήπως μπει η Χ. να της το πει ....

Και πως τότε είδατε αυτά που μας είπατε ...???? ξανα ρωτάει....

Έχω και εγώ ένα πρόγραμμα Ασφάλειας και Παρακολούθησης και γνωρίζω ΜΟΝΟ ως Αριθμούς ( I.P ... Internet Protocol ) όσους μπαίνουν μέσα στον Χώρο μου ... Και τα δικά σας στοιχεία επιδεικτικά μου τα δώσατε Θυμάστε ???

Η πόρτα ανοίγει... Η Χ. μπαίνει με το κεφάλι κατεβασμένο γεμάτο Ντροπή ... Ούτε να με κοιτάξει στα Μάτια ... Απλά ανταποκρίνεται διστακτικά στο "Ψιτ" της κολλητής...

" Εντάξει " ...., κλείνοντας ήρεμα το μάτι την Ανακουφίζει...

" Τι Εντάξει ??? " ... ρωτάει έντρομη η άλλη ...

" Θα σου πω στο διάλειμμα " ... ξανα ψιθυρίζει !!!.

............................................................................................................

Αυτή είναι συνήθως η Πρώτη ώρα σε κάθε Μάθημα Internet που κάνω. Ξέρω ... ίσως να με μισήσουν οι Μαθητριές μου ... αλλά ΠΟΤΕ από εκεί και πέρα δεν θα καθίσουν με τα πόδια ανοιχτά και το βρακάκι τους μπροστά στην Οθόνη !!!

Τις ΒΛΕΠΟΥΝ !!!

Η Αρχή λένε είναι το ήμισυ του Παντός... Και η Αρχή έγινε Σήμερα επιτέλους ...

Χρόνια το είχα στο μυαλό μου ... Το υπόλοιπο ( Αν Υπάρξει ) στο Χαρτί !!!

Εύγευστο ψέμα αναζητάς ...

Author: Dimitris S. Valatsos /

( Βγαλμένο από τα συρτάρια ... Απλά το ξεσκόνισα ... )

(27) Εύγευστο ψέμα αναζητάς ( 29 Μαρτίου 2011)

Εύγευστο ψέμα αναζητάς, για να χωθείς να κουρνιάσεις

Σε βολική θαμπάδα αφήνεσαι, μήπως στρωθείς και φωλιάσεις

Απ’ το καθάριο νερό, το κρασί προτιμάς να διαλέξεις

Ποτισμένο με ανούσια λόγια, πνιγμένα σ’ εύηχες λέξεις

Από αθώο παιδί, την πλάνη για αλήθεια σε διδάξαν να δέχεσαι

Και σε νότες ψευδαίσθησης, έχεις μάθει μόνο ν’ αρέσκεσαι

Επιλέγεις απ’ τον καρπό της μέθης, την πείνα σου να κοπάσεις

Έναν γκρίζο Ουρανό, με αχνό φωτισμό αντέχεις για να κοιτάξεις …

Μαύρη Νιφάδα ...

Author: Dimitris S. Valatsos /

(28) Μαύρη Νιφάδα ... ( Τρίτη, 7 Φεβρουαρίου 2012 )

Τώρα που το κρύο αγγίζει το δέρμα και τρυπάει το μουδιασμένο κόκαλο …

και διαπερνά τις τριμμένες κουβέρτες στα τσιμεντένια κρεβάτια

και η θέρμανση είναι χλιαρός αέρας μέσα από σιδερένιες σχάρες

και τα κεραμίδια είναι χάρτινα ή πλαστικά παραπετάσματα …

και η ανάσα βγαίνει βαριά και κοκαλώνει σαν σταλακτίτης …

η Λευκή νιφάδα που τόσο χαρά με γέμιζε όταν ήμουν παιδί …

γίνεται Μαύρη τώρα ……. και μου παγώνει την ψυχή …

Ο Εγωισμός όμως είναι Πανεύκολος ... και η Λήθη εμποτισμένη στο Αίμα μας ...

Δεν είναι ???

Γιατί ??? Έλα που δεν ξέρετε ....

Αγάπη τι δύσκολο πράγμα

Καλλιτέχνης: Νότης Σφακιανάκης
Συνθέτης: Νίκος Καλλίνης
Στιχουργός: Νίκος Γρίτσης

Αρχή και φινάλε
σκοτάδι και φως
αγάπη πανάρχαιο δράμα
σ' ακούω καρδιά μου
δεν είμαι κουφός
αγάπη, τι δύσκολο πράγμα.

Σωρός αναμνήσεις
δεν πάει καιρός
αγάπη και γέλιο και κλάμα.
Στο τέλος δεν ήμουν
πολύ τυχερός
αγάπη, τι δύσκολο πράγμα.

Οι αγάπες χάνονται
σβήνουν σαν τ' αστέρια
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια.

Οι αγάπες χάνονται
σβήνουν σαν τ' αστέρια
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια.

Κολλάει ο χρόνος
δεν πάει εμπρός
και συ δεν μου στέλνεις πια γράμμα
δεν θες να με ξέρεις
λες κι είμαι εχθρός
αγάπη, τι δύσκολο πράγμα.

Οι αγάπες χάνονται
σβήνουν σαν τ' αστέρια
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια.

Οι αγάπες χάνονται
σβήνουν σαν τ' αστέρια
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια.

(12) Είναι ο Έρωτας Φοβικό Σύνδρομο; (2 Σεπτεμβρίου 2008)

(12) Είναι ο Έρωτας Φοβικό Σύνδρομο; (2 Σεπτεμβρίου 2008)

Η σκέψη κολλάει στο χαρτί κι όλο απομακρύνεται

Το μελάνι στεγνώνει από την ακινησία και το χαμένο χτύπο των πλήκτρων

Απλανές το βλέμμα στη μαύρη γραμμή που αναβοσβήνει βασανιστικά

Θυμίζοντας το χρόνο που κυλάει και φεύγει σαν το κρυστάλλινο νερό μιας πηγής

που σκορπίζεται χωρίς να καταλαγιάζει τη δίψα σου

Η χαρά και η αγαλλίαση της απελευθέρωσης των λέξεων γίνονται φόβος

Φόβος μεταμόρφωσης ενός λεκτικού παραληρήματος, σε έργο τρόμου

Φόβος μετάλλαξης δακρύων συγκίνησης, σε δάκρυα πανικού

Φόβος μετατροπής ρίγους έντονης ευχαρίστησης, σε ανατριχίλα και σύγκρυο

Απαίσιο αρχέγονο συναίσθημα που στερεί την απόλαυση της παρθένας αίσθησης

Κατακυρίευση της ψυχής από παραπλανητικά μηνύματα φανταστικών γεγονότων

Αλλοίωση απολαυστικών παλμικών δονήσεων σε σφοδρές αναταράξεις

Καταβαράθρωση του Έρωτα από απόλυτο συναίσθημα ζωής

………………… σε αναίτιο παραλήρημα και φοβικό σύνδρομο

http://dsvpoems.blogspot.com/

Ποτέ σου μην κοιτάς τον άλλον μες τα μάτια...

(Βάζω πάλι μια Παλιότερη Ανάρτηση για να μπω στο Mood... Γιατί θέλω να γράψω... αλλά δεν μου βγαίνει... Και με αυτή την Ανάρτηση Κάνω μια Εισαγωγή... Ελπίζω να μην μείνει μόνο Εισαγωγή...)

Γιατί όταν λέμε ψέματα χαμηλώνουμε τα μάτια; Γιατί όταν θέλουμε να αποφύγουμε να πούμε κάτι, κοιτάμε αλλού;

Εχθές, μια φίλη όταν της έγραψα " Όλα είναι.... "Μες του μυαλού σου το Βυθό" !!!"... μου απάντησε... "Το ξέρω.το μόνο σίγουρο είναι αυτό!!Πότε θα βγουν στην επιφάνεια δε ξερω..!!!". Τότε λοιπόν αμέσως της ανταπαντώ "Βγαίνουν με το χαμόγελό σου, και απ' τα μάτια σου". Αυτή λοιπόν η ανταλλαγή των μηνυμάτων ήταν και η έμπνευση για την σημερινή μου ανάρτηση.

Τα Μάτια όπως λένε είναι ο Καθρέφτης της ψυχής. Τα λένε όλα. Δεν μπορούν να πούνε ψέμματα. Γι αυτό πολλές φορές λένε άλλα πράγματα από αυτά που εκστομίζουμε. Πράγματα ανείπωτα. Ακόμα κι αυτά που φοβόμαστε να ψιθυρίσουμε στον ίδιο μας τον εαυτό.

Ακόμα όμως και όταν είμαστε απόλυτα ειλικρινής για τον εαυτό μας, τα μάτια γίνονται πάλι καθρέφτες. Καθρέφτες συναισθημάτων, καθρέφτες εκφράσεων... όταν η γλώσσα δένεται και τα χείλη ματώνουν από το δάγκωμα.

Πόσο δύσκολη είναι η αλήθεια; Πόσο δυσεύρετη είναι; Ενώ θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο, έχει καταλήξει να προκαλεί φοβικά συναισθήματα. Και ενώ θα έπρεπε να την καλοδέχονται, οι περισσότεροι την αποφεύγουν. Πάντα όλοι στη ζωή τους ψάχνουν να βρουν κάποιον να τους καταλαβαίνει, αλλά όταν τον βρίσκουν δεν το αντέχουν, γιατί δεν μπορούν να κρυφτούν.

Έτσι λοιπόν οι Άνθρωποι σταμάτησαν να κοιτούν στα μάτια. Από τη μία να μην φανερώσουν τα μυστικά τους, και από την άλλη για να μην γίνουν παραλήπτες μια δυσάρεστης Αλήθειας. Αυτό τους έγινε συνήθειο. Φυσιολογικό. Και όταν αντιμετωπίζουν την Ειλικρίνεια αντιδρούν. Αισθάνονται άσχημα. Φοβούνται.

Έμαθαν λοιπόν να ζούνε σ' ένα ψέμα σιωπής. Σε μια αυταπάτη. Σε μια βολική θαμπάδα.

Ότι άλλο, ότι αληθινό..... το Σπάζουνε κομμάτια !!!

Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Καθρέφτης

Μια μέρα ήρθε στο χωριό γυναίκα ταραντούλα
κι όλοι τρέξαν να τη δουν.
άλλος της πέταξε ψωμί
κι άλλοι της ρίξαν πέτρα
απ' την ασχήμια να σωθούν.

Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κόκκινο λουλούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί

Κι είπε ποτέ σου μην τους πεις
τι άσχημοι που μοιάζουν,
αυτοί που σε σιχαίνονται
μα στέκουν και κοιτάζουν.

Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλον μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.

Η Ειλικρίνεια... διώχνει τον Φόβο ... Ο Δισταγμός ... τον Έρωτα ...

Χωρίς Λόγια ...

(Το είδα από την Evita Lykou με τίτλο ... : Η μοναξιά του υπαλλήλου γραφείου...)

Τι να την κάνεις την τύχη - Ν. Λυγερός

Τι να την κάνεις την τύχη

όταν δεν τολμάς να βγεις

έξω από το σπίτι σου δίχως να φοβάσαι

τι θα πουν οι άλλοι που θα σε δουν έτσι

μ'αυτή την άθλια ζωή

γιατί δεν μπόρεσες να παλέψεις

εκεί όπου υπάρχει ανάγκη

και μόνο για τους άλλους διότι

θεώρησες εσύ ότι ήσουν το μόνο άτομο

που άξιζε μια θυσία και τώρα βλέπεις

ότι κανείς για σένα δεν πρόκειται

να πεθάνει εκτός από σένα τον ίδιο.

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι...

Ασκητική

Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, λυτρώθηκα από το νου κι από την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος.

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.

Δεν πολεμούμε τα σκοτεινά μας πάθη με νηφάλια, αναιμικιά, ουδέτερη, πάνω από τα πάθη αρετή. Παρά με άλλα σφοδρότερα πάθη.

Ένα καράβι είναι το σώμα μας και πλέει απάνω σε βαθιογάλαζα νερά. Ποιος είναι ο σκοπός μας; Να ναυαγήσουμε!

Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου. Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου.

Ζούμε μόνοι, πεθαίνουμε μόνοι, το ενδιάμεσο φωτεινό σημείο το λέμε ζωή.

Η ανώτατη αρετή δεν είναι νά' σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία.

Η καρδιά σμίγει ό,τι ο νους χωρίζει, ξεπερνάει την παλαίστρα της ανάγκης και μετουσιώνει το πάλεμα σε αγάπη.

Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα!

Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης.Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.

Να πεθαίνεις κάθε μέρα. Να γεννιέσαι κάθε μέρα. Ν' αρνιέσαι ό,τι έχεις κάθε μέρα.

Να 'σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.

Νίκησε το στερνό, τον πιο μεγάλο πειρασμό, την ελπίδα. Τούτο είναι το τρίτο χρέος.

Πειθαρχία, να η ανώτατη αρετή.

Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν'αρνιέσαι ό,τι
θωρούν τα μάτια σου. Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!

Σα να 'ναι όλη η ζωή ετούτη τ' ορατό αιώνιο κυνήγι ενός αόρατου Γαμπρού, που κυνηγάει από κορμί σε κορμί την αιωνιότητα, την αδάμαστη Νύφη.

Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες.

Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.

Όνειρα μεθυσμένα... σχέδια ματαιωμένα.... τηλέφωνα απεγνωσμένα....

Επειδή δεν ακούγεται πλέον (πολύ Σπάνια), το θυμίζω σε αυτούς που το Αγάπησαν (Προσωπικά το Λάτρεψα) και το προτείνω σε όσους δεν είχαν την Τύχη να το γνωρίσουν !!!

Στίχοι - Μουσική : Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Προσωπικές Οπτασίες

Ζούμε τις μικρές μας ιστορίες
στο κέντρο και τις συνοικίες
όνειρα μεθυσμένα σχέδια ματαιωμένα
τηλέφωνα απεγνωσμένα

Σκέφτομαι πάλι ίσως δεν ήσουνα εσύ
ό,τι ονειρεύτηκα
όμως θυμάμαι μια νύχτα είδα τα μάτια της λύπης
να μου χαμογελάνε

Ίσως δεν ήμουνα κι εγώ ό,τι ονειρεύτηκες
έτσι κι αλλιώς όλα είναι προσωπικές οπτασίες
Το νιώθω πως σε χάνω...
γλυκιά μου αγάπη καληνύχτα

ότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα παντού περισσεύεις....

Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα παντού περισσεύεις....

Καιρός να το σκληρύνουμε λίγο...

ΔΕΝ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ - ΤΡΥΠΕΣ

Aν δε χωράς μέσα σε μια άθλια πατρίδα
Aν δε σου φτάνει μια ελπίδα τυφλή
Aν δε χώρας μέσα σε μια ονειροπαγίδα
Aν δε χώρας σε μια αγκαλιά φυλακή

Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χώρας πουθενά δεν χώρας πουθενά

Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χώρας πουθενά πουθενά πουθενά

Aν δε χώρας μέσα σ' εν' άνοστο αστείο
Aν δε σου φτάνει μια σκληρή προσευχή
Aν δε χώρας μέσα σ' ένα ψυχοπορνείο
Aν δε χώρας σ' ένα σπασμένο κορμί

Τυφλός είναι κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει...

Καιρό ήθελα να το κάνω αυτό αλλά σήμερα που ξύπνησα σχετικά νωρίς είπα να το υλοποιήσω.

Στο YouTube όταν έψαχνα για τον "Τειρεσία" όλα τα βίντεο που υπήρχαν ήταν με τον Μάλαμα. Ο Μάλαμας είναι ο βασικός ερμηνευτής αλλά εμένα μου αρέσει ιδιαίτερα η εκτέλεση με τον Παπακωνσταντίνου. Υπήρχαν κάποια βίντεο που ήταν Live άλλα είχαν άσχημο ήχο και ποιότητα.

Έτσι λοιπόν έφτιαξα εγώ ένα απλό βίντεο που έχει στίχους και μία εικόνα διαφορετική μόνο στο σημείο που έχω ξεχωρίσει. Και επίτηδες έβαλα μόνο εκεί στίχους για να δώσω έμφαση.

Αυτό που με τρελαίνει στο βίντεο είναι η φωνάρα στο τέλος. Θα μου πείτε πάλι.... Αμάν με αυτή τη μαθήτριά σου. Φταίω εγώ που όταν το ακούω στο μυαλό μου έχω πάντα την Εύα να βγάζει κωρώνες? Αφού έχει φωνάρα το κορίτσι.

Άλλα είναι εκείνα που αγαπώ γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα...

Κάποτε μία φίλη μου είπε ... "Συνέχεια βάζεις φωτογραφίες που οι Γυναίκες είναι με Πλάτη γυρισμένες". Πραγματικά αυτή και μία Άλλη που είχα βάλει σε μια άλλη Ανάρτηση με τρελαίνουν !!!

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ.
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.