Σάββατο, 19 Φεβρουαρίου 2011
Έξοδος κινδύνου
ένας κύκνος χορεύει σε χιονισμένο θόλο
από τις κόρες των ματιών
κλαδιά ξεχύνονται στο άπειρο
καθώς χάνομαι σε μαύρα σύννεφα
ρανίδες χάους με δροσίζουν
η αμφιλογία μου έχει το όνομα του φόβου
φτιάχνω νησίδες καταπράσινες
κάθε που τα νύχια αγριεύουν
ευδόκιμο χάος το σώμα μου
ο σκελετός είναι μονάχα ανάσες
η σκέψη χύνεται εκβάλλοντας
στη γη μου αγριάδα φυτρώνει
μέρα η νύχτα γίνεται
σαν ντύνομαι ηλιαχτίδα
με τα μεσοφόρια της θυμηδίας
απαλείφω της αϋπνίας τα δώματα
απαλείφω τα λείψανα των απόηχων
είναι η αρνησικυρία μου δικαίωμα
στην έξοδο κινδύνου
είναι το νόημα της πράξης
που διαβάλλει την αιμορραγία
επάλειψη είναι η ουσία
του σιωπηλού αποκλεισμού
με πράξεις στεγανοποίησης
του είμαι μέσα στο εμείς
καταργώ τα μεσοφόρια της φαιδρότητας
τα λείψανα των άγρυπνων οραμάτων
μεταλλάσω σε πάλη επιβίωσης
το πάθος της αναίσχυντης ντροπής
να μην με τρομάζει η αγριότητα
να μην με τρομάζει ο θρήνος
θέλει χρόνο και χώρο
να ενστερνιστώ τα μέσα μου σκοτάδια
Παρασκευή, 18 Φεβρουαρίου 2011
Ερεβώδης διαδρομή
Διαφεύγω
βιώνω τον θάνατο ζώντας
ταυτότητα δε έχω
μόνο δάχτυλα
πρόσωπο δεν λογίζεται
μόνο μια σκιά
μια σπασμένη ισορροπία
μόνο μαστούς έχω
μαστούς ελπίδας γενναιοφόρας
δεν ορίζεται το όριο
τo ανελέητο γρανάζι της αιωνιότητας
σα μπήγω μαχαίρι δίκοπο
στον Φρουρό του θανάτου
στον Δήμιο που στέκει ακοίμητος
έξω από την πόρτα μου
ανασαίνω κάτω από την γλώσσα μου
μακελεύω την ανένδοτη ζωή
ζω παρέα με το σκότος
σάλπιγγες και κύμβαλα δεν αρκούν
χρειάζεται σπινθήρας να κροταλίζει
στα σωθικά που αναβαπτίζονται
αυτό που ζούμε
είναι ένα τίποτα
μπροστά σ’ αυτό
που πρόκειται να ζήσουμε…
Τετάρτη, 16 Φεβρουαρίου 2011
Σκιές
Ίχνος φωνής δεν θα μείνει
στη σκιά που απλώνει σκιές
η θέληση άνισο επιφώνημα
σε γέφυρα ελπίδας
στην ανάσα που διαφεύγει
απ’ τα χείλη επιθυμώντας
να γλιστράει μες στο άπειρο
τροχός η ζωή που εκτροχιάζεται
υφάδι των φευγαλέων αντιθέσεων
ο δρόμος τραχύς
της εύπλαστης ψυχής
να πέφτω να σηκώνομαι
να τινάζω τη σκόνη από μέσα μου
να σκάνε οι ρίζες μου
τις πληγές ν’ αλείφω
με βάλσαμο από δάκρυα
να βηματίζω με την νύχτα
άυπνη άπνοη ανώλεθρη
μα πάντα πεινασμένη
τρέχω τρέχω τρέχω
τρέχω με την ανελέητη απληστία
της πορείας μου στο άχρονο
πέφτω πέφτω πέφτω
σε μια πείνα που την τρέφω
με τους μαστούς της φαντασίας
με κομμένη ανάσα
στην γεύση της φωνής
έρημα τα δάχτυλα μένουν
ν’ αμφιρρέπουν στο κενό…
μπρος στα ύστερα της μύχιας ροής
τι να την κάνω την αγάπη, αγάπη μου;
μπρος στον χείμαρρο του ανελέητου αίματος
τι να το κάνω το λεπίδι;
"Διαβάστε περισσότερα".
Τρίτη, 15 Φεβρουαρίου 2011
Μιαν άπτερη νύχτα
Μέλλον βρεγμένο
μιας παλίρροιας κόκκινης
εκτός πλάνου ταξιδεύτρια
των μαύρων γλάρων οδηγός
ενός ουρανού αρπακτικού
μια παγωμένη σταγόνα
αιωρόπτερο σώμα
σε όλους τους τόνους
με όλες τις αποχρώσεις
στου αετού την απόδραση
στο μαύρο κατέληξα
μιας άπτερης νύχτας
Δευτέρα, 14 Φεβρουαρίου 2011
Χρόνος γυμνός και απέριττος
Είναι κάποιες ώρες που πουθενά δεν οδηγούν
που τρίζουν αδέσποτες πάνω στον διχασμό
τρομάζει η τόση γύμνια τους ….
ξεφεύγουν οι μέρες
γεμίζοντας άπνοια τις ζωές μας
διπλώνουν οι πτυχές της ανίερης νύχτας
που καλείσαι να ντύσεις με επευφημίες πανικού
τα σάλια λασπόνερα από βάλτους
σε καταπίνουν τα καταπίνεις
τα δάκρυα φάρος μιας πράξης μισής
μια εμμονής να ζούμε δίχως φραγμό
την ματαιότητα της λύτρωσης αρνούμαστε
επικαλούμαστε την άφθαρτη ηδονή
η σκέψη σε δίαυλους καπνού
αναπνέει και εκπληρώνεται
ν’ αφήσουμε τώρα μπορούμε
το απέριττο να μας καθοδηγεί….
Είναι
πολλές οι ώρες που οδηγούν στο πουθενά...στο πουθενά του εαυτού... Σ'
εκείνον τον χωροχρόνο, που οι πληγές ρέουν μέλι και κρασί... στην ανίερη
γιορτή του φόβου και του πόθου... σαν ζευγαρώνουν με τη Νύχτα και την
Αυγή... Ελέω ηδονής βασιλείς...
"Διαβάστε περισσότερα".
Κυριακή, 13 Φεβρουαρίου 2011
Γυναίκα του θέρους
Μια μαύρη τουλίπα
με άνθος αψεγάδιαστο
στους ίσκιους κρύφτηκε
στην ανάσα της Λίλιθ
φοβούμενη μην τυφλωθεί
απ’ την ολόλαμπρη γύμνια
μιας γυναίκας του θέρους
που κάνει κομμάτια
τα ιερά βουνά
τις θάλασσες
και τα όνειρά της
που τις νύχτες ψηλαφίζει
πεθυμώντας να βρει
το αστέρι της πηγής της
των κόκκινων φιλιών της
τις κηλίδες
σε πεσμένη δρυ ξυλεύθηκε
κι έμεινε εκεί να περιμένει
τους αιώνες...
(ίσως εκείνη η γυναίκα με τις ηλιαχτίδες του φωτός στις σκέψεις να μπορέσει να αγγίξει το μαύρο της τουλίπας και να το αποχρωματίσει λίγο χωρίς να χάσει απ’ το δικό της φως... μα να προσφέρει πολύ κόκκινο απ’ το φιλί της καρδιάς της στις μικρές φλεβίτσες στα σέπαλά εκείνης...ίσως πάλι εκείνη να προτιμήσει τη γωνιά της τη σκοτεινή χωρίς να εκτεθεί στο φως...άγνωστη η πορεία μας μέρα με τη μέρα...)
ღ oneiremataღ
"Διαβάστε περισσότερα".
Σάββατο, 12 Φεβρουαρίου 2011
είναι φορές...
είναι φορές που ξεστομίζοντας τα μύχια της ψυχής μου ανακαλύπτω πως πονάω περισσότερο... και ξανακουρνιάζω στον εαυτό μου ...
μα…
κοιτώντας του λαιμού σου τη γραμμή, μια ζάλη, μια αστάθεια πες, με
επισκέπτεται, ένα «θέλω» φωνάζει το σχήμα σου ως εκεί, πεισματωμένο
«θέλω».
χέρια
πλατιά και ακούραστα, με προετοιμάζουν για αμφίρροπες μάχες, δάχτυλα
σκοτεινά, αρπακτικά, που μόνο με δειλία δε συνορεύουν. το ένα χέρι
αφημένο να κρέμεται, (προστάζεις να γονατίσω εκεί ή τι άλλο;).
τ'
άλλο αποφασισμένο να 'ναι στο τέλος νικητής, στηρίζει το κεφάλι. οι
ώμοι πάλι στο «θέλω» προστάζουν να γυρίσω, επίμονοι ώμοι. λαγόνες σε
στιγμή συσπείρωσης νυχτόβιου αιλουροειδούς. εκρηκτική ετούτη η στάση κι η
γραμμή που ζωγραφίζουν, κι αυτά τα χρώματα δεν είναι η ώρα μου ακόμα να
τα δω... ας δω παρακάτω πριν οι αυτοάμυνες ξυπνήσουν.
πόδια
εκπαιδευμένα στη φυγή μες το σκοτάδι. το λυγισμένο, με μια ιδέα
αναμονής εκεί στο γόνατο, εκεί που ακουμπά ο αγκώνας σου (αναμονή ή
ανασύνταξη; δώσε μου λίγο χρόνο....) τις αμφιβολίες μου, που μονολογούν
ελπίζοντας, καταρρίπτει το άλλο σου πόδι, εκείνο το στυλωμένο στο
χορτάρι.
δεν
ξαναείδα πιο αμετάκλητη απόφαση, πιο δηλωμένη παρουσία. είσαι στ'
αλήθεια παρών; κι εγώ κάποιες στιγμές απούσα, στρέφω τους φακούς μου
στον μέσα μου θάλαμο, κι αναμετρώ δυνάμεις... δεν θα σου πω τον
απολογισμό μου, τον ενδόμυχο. θα οχυρωθώ κι εγώ πίσω από ασφαλείς
καθρέφτες
και θα χαμογελάσω αινιγματικά.
ποιος θα βγει νικητής από τη μάχη;
ω! είμαι σίγουρη. η απόλυτη παράδοση.
"Διαβάστε περισσότερα".
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου