Αποχωρισμός απο...τί;

24 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ 2011

Αποχωρισμός απο...τί;

Έρχεται η στιγμή στην ζωή μας, όσο και να το αποφεύγουμε και να πιστεύουμε οτι έχουμε εφοδιαστεί κατάλληλα ώστε να μην μας συμβεί, να αποχωριστούμε...Να αποχωριστούμε απο ένα αγαπημένο πρόσωπο, μία αγαπημένη κατάσταση, ή ο,τιδήποτε άλλο πολύτιμο για εμάς. Τί είναι όμως αυτό που επιβάλλει αυτόν τον αποχωρισμό; Και εννοώ, οτι, εαν κάτι είναι αγαπημένο και πολύτιμο σε εμάς, γιατί να το αποχωριστούμε; Τί μπορεί να είναι πιο σημαντικό απο την αγάπη που νοιώθουμε, ώστε να πάρουμε την απόφαση να το αφήσουμε να χαθεί απο τη ζωή μας;

Ένας αποχωρισμός μπορεί να οφείλεται όχι σε δική μας απόφαση αποχωρισμού, αλλα στην απόφαση κάποιου άλλου να βγει απο τη ζωή μας. Μπορεί εγώ να μην εγκαταλείπω και να εμμένω στην απόφασή μου να υπερασπιστώ την παρουσία σου στην ζωή μου, αλλα εσύ μπορεί να ΘΕΛΕΙΣ να εγκαταλείψεις. Για διάφορους λόγους: μπορεί να μην με αγαπάς, (δεν πιστεύω στην φράση ''να μην με αγαπάς πια..'', εαν αγαπάς αληθινά κάποιον, τον αγαπάς για πάντα) να μην με αγάπησες άρα ποτέ, μπορεί πάλι να με αγαπάς, αλλα να επιλέγεις να διώξεις την αγάπη αυτή απο τη ζωή σου, γιατί δεν αντέχεις τον αγώνα που αυτή συνεπάγεται. Και είναι ανθρώπινο αυτό και δεν πρέπει να γεννά κακία η αδυναμία αυτή του άλλου να συμμετέχει στον κοινό αγώνα του ''εμείς''. Και σε καμία περίπτωση η αδυναμία αυτή δεν σημαίνει οτι ο άλλος είναι λιγότερο δοτικός και άξιος αγάπης απο εμένα..! Σε καμία περίπτωση...! Σημαίνει απλά οτι την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, και με τις δεδομένες συνθήκες, δεν έχει αποθέματα για περαιτέρω προσπάθεια. Πολλές φορές πάλι ο αποχωρισμός επιβάλλεται απο εξωτερικές καταστάσεις και πιέσεις που μας αναγκάζουν να ιεραρχήσουμε προτεραιότητες και να πάρουμε σκληρές αποφάσεις.

Τί σημαίνει όμως ακριβώς ''αποχωρισμός''; Χωρίζω κάτι απο κάτι άλλο, διασπώ την ενότητά του, απο ένα κομμάτι ενιαίο, ασκώ δύναμη ώστε να το μετατρέψω σε δυο κομμάτια που δεν είναι πλέον σε καμία επαφή μεταξύ τους, ούτε άπτονται το ένα του άλλου. Μία τέτοια όμως διαδικασία ΔΕΝ μπορεί να συμβεί, όταν μιλάμε με όρους Αγάπης. Δεν μιλώ για την πρωταρχική ερωτική έλξη, η οποία έρχεται και φεύγει αλλάζοντας απλώς πρόσωπα. Εκεί, η ρευστότητα είναι τέτοια, που ο αποχωρισμός και είναι εφικτός και συμβαίνει αργά ή γρήγορα, εαν δεν εξελιχθεί σε κάτι άλλο. Μιλώ για την Αγάπη στην καθαρή της μορφή, την ενσυνείδητη, όπου υπάρχει ξεκάθαρη επιλογή μου να εμβαθύνω στην ουσία του αγαπημένου μου προσώπου ή κατάστασης και να αναλάβω Ευθύνη. Εκεί δεν μπορεί να υπάρξει απο-χωρισμός, γιατί Αγαπώ κάτι σημαίνει οτι το περιλαμβάνω, το περιέχω και περιέχομαι μέσα σε αυτό, είναι κομμάτι δεμένο και αδιαίρετο αυτού που είμαι σήμερα, και δεν μπορώ να το ξεκολλήσω απο τον υπόλοιπο εαυτό μου, γιατί δεν υπάρχουν πουθενά εμφανείς ραφές αυτής της ένωσης,  δεν υπάρχει αρχή και τέλος, δεν μπορεί να εντοπίσει κανείς το σημείο στο οποίο τελείωνει ο ένας και αρχίζει ο άλλος.. 

Στην σφαίρα λοιπόν της Αγάπης δεν μπορεί να υφίσταται αποχωρισμός, γιατί το αντικείμενο της Αγάπης μας είναι μέρος αυτού που είμαστε σήμερα. Αν τυχόν επιχειρήσουμε να το ''ξεκολλήσουμε'' απο πάνω μας, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να πετάξουμε χωρίς διάκριση τον ίδιο μας τον εαυτό στα σκουπίδια. Και μπορεί, μετά απο αυτή την προσπάθεια, να μην έχουμε καν πετάξει τα ψήγματα της Αγάπης που θέλαμε αρχικά να πετάξουμε, και να  βρεθούμε κομματιασμένοι και με την Αγάπη που μας ''τυραννάει'' πάντα παρούσα. Για τον άνθρωπο λοιπόν που αληθινά αγαπάει, καλώς ή κακώς αποχωρισμός ΔΕΝ υπάρχει. Ακριβώς επειδή η Αγάπη δεν μετριέται με τα ανθρώπινα, δεν έχει αρχή και τέλος, δεν την ορίζει ο χρόνος και η απόσταση.Γι'αυτό και ποτέ μου δεν πίστευα στην λέξη ΑΝΤΙΟ. Ποτέ δεν πίστευα και ποτέ δεν θα πιστέψω. Ακόμη κι αν αναγκαστούμε να το πούμε κάποια στιγμή για να ανακουφίσουμε τον άλλο που μπορεί να το ζητάει επίμονα, να έχει ανάγκη να βάλει την τελεία του, ο αποχωρισμός στην Αγάπη είναι ανέφικτος. Και το αποδεικνύει η συνεχής αίσθηση της παρουσίας των αγαπημένων μας μέσα μας, όσο απόντες και να είναι απο τη ζωή μας.

Σ.