Non ti scordar mai di me...
Μη με ξεχάσεις ποτέ
Αν ήσουν εδώ μαζί μου απόψε
θα χαιρόμουν και το ξέρεις.
Ακόμα και το φεγγάρι θα ήταν καλύτερο
που τώρα είναι μικρότερο από ποτέ.
Θα ξεφορτωνόμουν ακόμα και τη νοσταλγία
που από μακριά
έρχεται για να με πάρει.
Από την αγάπη μας, μόνο ένα ξενύχτι
που θα το σβήσει ο χρόνος
και τίποτα δε θα επιζήσει.
θα χαιρόμουν και το ξέρεις.
Ακόμα και το φεγγάρι θα ήταν καλύτερο
που τώρα είναι μικρότερο από ποτέ.
Θα ξεφορτωνόμουν ακόμα και τη νοσταλγία
που από μακριά
έρχεται για να με πάρει.
Από την αγάπη μας, μόνο ένα ξενύχτι
που θα το σβήσει ο χρόνος
και τίποτα δε θα επιζήσει.
Μη με ξεχάσεις ποτέ
ούτε καμία συνήθειά μου
Στο κάτω κάτω ζήσαμε μαζί
και αυτό δεν είναι μόνο μια μικρή λεπτομέρεια
Μη με ξεχάσεις ποτέ
ούτε το πιο εκπληκτικό παραμύθι
που έχω ποτέ γράψει
ένα καλό τέλος είχε προβλεφθεί και ήταν απολαυστικό.
ούτε καμία συνήθειά μου
Στο κάτω κάτω ζήσαμε μαζί
και αυτό δεν είναι μόνο μια μικρή λεπτομέρεια
Μη με ξεχάσεις ποτέ
ούτε το πιο εκπληκτικό παραμύθι
που έχω ποτέ γράψει
ένα καλό τέλος είχε προβλεφθεί και ήταν απολαυστικό.
Ίσως ήταν και λίγο δικό μου λάθος
το να πιστεύω πως θα κρατούσε για πάντα.
Μερικές φορές όλα ξεθωριάζουν
και φεύγουν χωρίς προειδοποίηση.
το να πιστεύω πως θα κρατούσε για πάντα.
Μερικές φορές όλα ξεθωριάζουν
και φεύγουν χωρίς προειδοποίηση.
Μη με ξεχάσεις ποτέ
ούτε καμία συνήθειά μου
Στο κάτω κάτω ζήσαμε μαζί
και αυτό δεν είναι μόνο μια μικρή λεπτομέρεια
Μη με ξεχάσεις ποτέ
ούτε το πιο εκπληκτικό παραμύθι
που έχω ποτέ γράψει
ένα καλό τέλος είχε προβλεφθεί και ήταν απολαυστικό.
ούτε καμία συνήθειά μου
Στο κάτω κάτω ζήσαμε μαζί
και αυτό δεν είναι μόνο μια μικρή λεπτομέρεια
Μη με ξεχάσεις ποτέ
ούτε το πιο εκπληκτικό παραμύθι
που έχω ποτέ γράψει
ένα καλό τέλος είχε προβλεφθεί και ήταν απολαυστικό.
οοο μη με ξεχάσεις...
οοο μη με ξεχάσεις...
οοο μη με ξεχάσεις...
Μη με ξεχάσεις ποτέ
ούτε καμία συνήθειά μου
Στο κάτω κάτω ζήσαμε μαζί
και αυτό δεν είναι μόνο μια μικρή λεπτομέρεια
Μη με ξεχάσεις ποτέ
ούτε το πιο εκπληκτικό παραμύθι
που έχω ποτέ γράψει
ένα καλό τέλος είχε προβλεφθεί και ήταν απολαυστικό.
ούτε καμία συνήθειά μου
Στο κάτω κάτω ζήσαμε μαζί
και αυτό δεν είναι μόνο μια μικρή λεπτομέρεια
Μη με ξεχάσεις ποτέ
ούτε το πιο εκπληκτικό παραμύθι
που έχω ποτέ γράψει
ένα καλό τέλος είχε προβλεφθεί και ήταν απολαυστικό.
Φοβάμαι τόσο πολύ...
Ότι με έχεις ξεχάσει...
Πάει πια δεν υπάρχει ούτε ένα τόσο δα κομματάκι μου μέσα σου...
Στο μυαλό σου, στην καρδιά σου...
Δεν υπάρχω πια;
Δε μου δίνεις κανένα σημάδι...
Οι γύρω μου μου λένε...μου λένε...μου λένε...
Αλλά δε θέλω να τους ακούσω...
Δε θέλω να τους πιστέψω...
Γιατί ξέρω ποιος είσαι...
Δεν είσαι σαν τους άλλους...
Όμως η λήθη είναι ύπουλο πράγμα...
Το να ξεχνάς εύκολα είναι άσχημο...
Όλες τις όμορφες στιγμές...
Όλες τις τρυφερές στιγμές...
Όλες τις λυπητερές στιγμές...
Εγώ δεν μπορώ να ξεχάσω...
Δε θέλω...
Δεν μπορώ να σε βγάλω από μέσα μου...
Σου γράφω αυτά τα λόγια και κλαίω...
Ναι είμαι εκείνη...
Που κλαίει εύκολα...
Που χαμογελάει αυθόρμητα με τα αστεία σου...
Που θέλει να σε βλέπει συνέχεια...
Είμαι εκείνη...
Που όταν ήσουν άρρωστος μου έστελνες και μου έλεγες πως είσαι...
Που σου έκανα παρέα κάθε βράδυ μέχρι να γίνεις καλά...
Που σου έστελνα μηνύματα για να δω πως είσαι και τη "Φρουτοπία" για να περνάς την ώρα σου...
Που ανυπομονούσα κάθε βράδυ να μπω στον υπολογιστή και να μιλήσουμε...
Που σου διάβασα τον "Μικρό πρίγκιπα"...
Είμαι εκείνη...
Που μου είπες ότι βλέπεις θάλασσες στα μάτια μου...
Που με κοιτούσες με αυτό το επίμονο βλέμμα...
Που μου είπες ότι αυτό που έχουμε είναι κάτι ιδιαίτερο...
Που ήρθες και με βρήκες με το που έγινες καλά...
Που παίζαμε στον υπολογιστή...
Που μπορεί να μαγειρεύει σπάνια αλλά εσένα σου μαγείρεψε...
Είμαι εκείνη...
Που έφυγες μακριά και σε περίμενα γιατί δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο...
Που πέρασα 8 μήνες μαζί σου και σου έκανα παρέα στις σκοπιές...
Που έψαχνες να βρεις πρίζα για το κινητό σου για να μου μιλάς...
Που ήρθα και σε είδα εκεί έστω και για μια φορά...
Είμαι εκείνη...
Που μου έλεγες ότι σε τρέλαινα με τη φωνή μου...
Που ζήσαμε τόσο όμορφες "υπερπαραγωγές"...
Που θα μπορούσα να σε φιλαώ για πάντα...
Που μιλούσαμε με τις ώρες και κοιμόμασταν με το τηλέφωνο ανοιχτό...
Που εξαφανιζόσουν και ήξερα ότι δεν ήσουν καλά και προσπαθούσα να σε δω, να σου μιλήσω μήπως και νιώσεις καλύτερα...
Που ξαναέφυγες και ήρθα μαζί σου να σε αποχαιρετήσω όσο κι αν με πονούσε αυτό...
Που σε περίμενα για άλλη μια φορά...
Είμαι εκείνη...
Που όταν δεν ήσουν καλά ξάπλωνα δίπλα σου και σου χάιδευα το πρόσωπο...
Και σου έπιανα απλά το χέρι...
Που σου είπα τόσες φορές "εδώ είμαι ό,τι κι αν χρειαστείς" και "να μη νιώσεις ποτέ μόνος γιατί έχεις εμένα"...
Που σου έβρισκα διάφορες αγγελίες δουλειάς...όσο χαζές και να ήταν...
Είμαι εκείνη...
Που δεν μπορεί να κοιμηθεί πια...
Που σου γράφει κι εσύ δεν απαντάς...
Που δε μου ρίχνεις ούτε ένα βλέμμα...
Που δεν αξίζει μία σου λέξη...
Που της λείπεις τόσο...
Που σε σκέφτεται συνέχεια...
Που πονάει πολύ...
Που σ'αγαπάει πολύ...
Είμαι εγώ...
Με θυμάσαι;
Non mi dimenticare...
Σε φιλώ...
"Se fossi qui con me questa sera
Sarei felice e tu lo sai..."
Sarei felice e tu lo sai..."
Σάββατο, 5 Μαΐου 2012
Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι...
Απόψε σιωπηλοί
Απόψε είμαστε κι οι δυο μας σιωπηλοί
ακόμα και οι λέξεις φοβήθηκαν τα χείλη
το ξέρω θα μου δώσεις ένα φιλί
και θα μου πεις να μείνουμε δυο φίλοι
Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί
Θέλω να μη θυμάμαι
κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή
Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι
κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
για να μου πεις να μη φοβάμαι
Δώσ' μου λοιπόν το τελευταίο μας φιλί
και ας καπνίσουμε μαζί κι ένα τσιγάρο
και φύγε μη γυρίσεις να με δεις
δε θέλω να με βλέπεις να πονάω
Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί
Θέλω να μη θυμάμαι
κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή
Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι
κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
για να μου πεις να μη φοβάμαι
ακόμα και οι λέξεις φοβήθηκαν τα χείλη
το ξέρω θα μου δώσεις ένα φιλί
και θα μου πεις να μείνουμε δυο φίλοι
Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί
Θέλω να μη θυμάμαι
κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή
Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι
κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
για να μου πεις να μη φοβάμαι
Δώσ' μου λοιπόν το τελευταίο μας φιλί
και ας καπνίσουμε μαζί κι ένα τσιγάρο
και φύγε μη γυρίσεις να με δεις
δε θέλω να με βλέπεις να πονάω
Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί
Θέλω να μη θυμάμαι
κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή
Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι
κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
για να μου πεις να μη φοβάμαι
Σιωπή...
Σιωπή...
Σιωπή...
Μόνο σιωπή...
Κι εσύ πουθενά...
Ούτε ένα γεια σου δεν αξίζω;
Ούτε ένα τι κάνεις;
Τόσο καιρό δε σου έχω ζητήσει τίποτα...
Τίποτα παραμόνο να μου δείχνεις ότι με αγαπάς, αν με αγαπάς...
Έτσι κάνω πάντα...
Ποτέ δε ζητάω τίποτα...
Απλά παίρνω τα ψίχουλα που μου πετάνε...
Κι εγώ δίνω...δίνω...
Γιατί όταν αγαπάς δίνεις απλόχερα ό,τι έχεις για να κάνεις τον άλλο χαρούμενο...
Όχι δεν έχω ζητήσει τίποτα από εσένα...
ΤΙΠΟΤΑ...
Αλλά τώρα θέλω να ζητήσω...
Το έχω τεράστια ανάγκη...
Θέλω τις απαντήσεις μου...
Είναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα καρδιά μου...
Είναι ζωτικής σημασίας...
Σίγουρα καταλαβαίνεις...
Πάντα καταλαβαίνεις...
Οπότε μη μ'αφήνεις να περιμένω άλλο...
Πέρασε μια βδομάδα...
Και το να με αποφεύγεις δεν είναι λύση γλυκέ μου...
Μπορεί να μην ξέρεις πως να αντιμετωπίσεις την κατάσταση αλλά πρέπει...
Μπορεί να μην ξέρεις τι να μου πεις αλλά πρέπει να σκεφτείς...
Μπορεί να μη θέλεις να με ξαναδείς ή να με ξανακούσεις αλλά πρέπει έστω για μια ακόμη φορά...
Κάνε μου αυτή τη χάρη...
Δε σου ζητάω τίποτα άλλο...
Δε θα σου ζητήσω τίποτα άλλο...
Απάντησε μου σε αυτά που σε ρωτάω...
Γράψε μου κι εσύ ένα γράμμα...
Σε χαρτί...μέσα σε φάκελο...
Έτσι για να πω ότι έχω κάτι από σένα...
Κάτι χειροπιαστό...
Κάτι για να θυμάμαι το όνειρο...
Να σκέφτομαι ότι όταν ξυπνήσω το πρωί θα μπορούσες να είσαι εκεί...
Να με πάρεις αγκαλιά και να μου πεις να μη φοβάμαι...
Οπότε "δως μου το τελευταίο μας φιλί"...
"Και ας καπνίσουμε μαζί κι ένα τσιγάρο"...
Πραγματικά δε θέλω να με βλέπεις να πονάω...
Ούτε να είμαι τόσο χάλια όπως τον τελευταίο καιρό...
Θέλω να με θυμάσαι όπως ήμουν όταν πρωτογνωριστήκαμε...
Χαμογελαστή...
Και όχι σαν την "Μεγάλη Παρασκευή"...που είμαι τώρα...
Δεν ξέρω αν θα ξαναγίνω ποτέ όπως τότε...
Αλλά εσύ έτσι θέλω να με θυμάσαι...
Να θυμάσαι ότι έβλεπες θάλασσες στα μάτια μου...
Και ένα ζεστό χαμόγελο στα χείλη μου...
Και ότι με μαξιλάρι τα δυο μου χέρια θα μπορούσες να ονειρεύεσαι ό,τι θες...
Εντάξει;
Δώς μου απαντήσεις...
Λύτρωσε με...
Σε φιλώ και σ'αγαπώ...πάντα...
Υ.Γ. Σε είδα για άλλη μια φορά στον ύπνο μου χτες βράδυ...αλλά δεν ήταν καλό όνειρο.Πολύ, πολύ αγχωτικό...
Ελπίζω να είσαι καλά...
"...ακόμα και οι λέξεις φοβήθηκαν τα χείλη..."
"...δε θέλω να με βλέπεις να πονάω..."
"Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι
κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
για να μου πεις να μη φοβάμαι..."
κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
για να μου πεις να μη φοβάμαι..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου