Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013
MONIKA - FOREVER YOURSForever yours... Μεγάλη φράση... Τόσο δυνατή... Τόσο έντονη... Τόσο αληθινή... Ακόμη κι αν δε το θέλεις... Άδικο για όποιον είναι δίπλα μου... Άδικο και για μένα... Ποτέ δε θα ξανανιώσω έτσι... Ποτέ δε θα σου δώσω ό,τι έχω μέσα μου... Ποτέ δε θα σε κάνω έτσι χαμογελαστό όπως σε βλέπω στις φωτογραφίες... Ποτέ δε θα νιώσεις όπως νιώθω εγώ... Ποτέ δε θα καταλάβεις... Τι θα γράψω τώρα... Αναρωτιέσαι; Θέλεις να μάθεις πως αισθάνθηκα; Χάρηκα τόσο πολύ που σε άκουσα... Είχα καιρό... πολύ καιρό να νιώσω έτσι... Είχα καιρό... πολύ καιρό να ακούσω τη φωνή σου... Αλλά αυτό δε χρειάζεται να στο γράψω για να το καταλάβεις... Έτρεμα ολόκληρη... Εσύ; Εσύ πως ένιωσες όμως που με άκουσες μετά από τόσο καιρό; Τι αξία είχε η φωνή μου για σένα; Αυτό δε θα μου το πεις... Όμως αυτό έχει σημασία για μένα... Εγώ ξέρεις πόσο χαίρομαι... Αλλά εσύ; Βέβαια η ζωή σου είναι άλλη πια... Ο άγγελος σου κάποιος άλλος... Κι εγώ.. εγώ ακόμη σε βλέπω στα όνειρά μου... Ακόμη σε βλέπω να είσαι εδώ... Αλλά δεν είσαι... Άγγελε μου... Δεν είσαι... Συγνώμη που σε αποκαλώ έτσι... Δεν έχω αυτό το δικαίωμα... Αλλά αυτό θα είσαι πάντα για μένα... Όσο λυπηρό κι αν ακούγεται... πάντα θα μου λείπεις... Και όταν θα έρθει ο καιρός και θα φύγω μακριά... Τότε θα μου λείπεις πιο πολύ... Και θα είναι πιο δύσκολο να σε πετύχω στο δρόμο... Μέρα μεσημέρι... Και να πάμε για ψώνια... Θυμάσαι; Και θα είναι πιο δύσκολο να περάσεις έτσι απλά και ξαφνικά να με δεις στη δουλειά... Όλα θα είναι πιο δύσκολα... Και η καρδιά θα συνεχίσει να πονά... Γιατί ήταν να με βρεις και να σε βρω... Και σε βρήκα... και με βρήκες... Αλλά μάλλον δεν είναι η κατάλληλη ζωή για μας τους δυο... θα σε ξαναβρώ... Σε μια άλλη ζωή θα ξαναβρεθούμε... Το πιστεύω... Αρκεί όταν με κοιτάξεις να με θυμηθείς... Κι όταν σε κοιτάξω να σε θυμηθώ... Αλλά προς το παρόν όσο υπάρχω θα σ'αγαπώ... Ψυχή μου... Θα σ'αγαπώ... Σε φιλώ... Υ.Γ. Αυτό το τραγούδι με συγκίνησε απίστευτα... και με μάγεψε τόσο! Να είσαι καλά Τζίνα , είναι απλά υπέροχο! Υ.Γ.2 Χρόνια πολλά... Από balloongirl @ Παρασκευή, 18 Ιανουαρίου 2013 1:45 πμ Permalink | Σχόλια 2
Tango with Lions ~ In a BarΟ ΕΡΩΤΑΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ Ο έρωτας μου για σένα είναι σαν την μέθη του κόκκινου κρασιού τις στιγμές που γέρνεις στο πλάι μου σαν μικρό φοβισμένο πουλί τις αξημέρωτες νύχτες του Δεκέμβρη όταν σβήνει ο χρόνος στους λεπτοδείχτες του ρολογιού Σαν τα φτερά του αγγέλου σε έναν ξεθωριασμένο πίνακα του Ραφαήλ στην κάμαρη όπου ανταμώνουμε τόσο όμοιοι μα και διαφορετικοί σαν δυο ταξιδιώτες που κουράστηκαν να περιμένουν στις αποβάθρες των τραίνων τα βαγόνια που έρχονται και φεύγουν νιώθοντας βαθειά μέσα τους το φτερούγισμα της αγωνίας μην μείνουν για πάντα εκεί σαν δυο ριζωμένα δέντρα Βάσω Μπρατάκη ΑΝΑΡΤΉΘΗΚΕ ΑΠΌ VASO MPRATAKI ΣΤΙΣ 10:12 Π.Μ.
Brian Crain - WindΩΔΗ ΣΤΗΝ ΣΕΛΗΝΗ Στα σπήλαια της σιωπής μου τα τραγούδια που δεν πρόλαβα να σου στείλω , σαν τις φτερούγες των πουλιών που έμειναν ακίνητες ανατριχιάζοντας στο σχίσιμο του αγέρα από τα βόλια του κυνηγού , ασημένια κόρη του ουρανού που γλυκαίνεις τον πανικό των ανθρώπων όταν το τελώνιο της νύχτας σαν σκοτεινός άρχοντας θέλει να εξουσιάζει τα πάντα…. Στον λαβύρινθο των άστρων τα σκόρπια κομμάτια της μορφής σου λευκή οπτασία στους κήπους της φαντασίας μου που στον ίσκιο της περπατησιάς σου αναβλύζουν νερό οι πανάρχαιες πηγές και ανατριχιάζουν τα ρόδα στο δροσερό άγγιγμά σου λίγο πριν έρθει το φως της Αυγής μέσα από τις χρυσόξανθες στέπες του ήλιου … Βάσω Μπρατάκη ΑΝΑΡΤΉΘΗΚΕ ΑΠΌ VASO MPRATAKI ΣΤΙΣ
Michael Nyman Band - The Heart Asks Pleasure FirstΣΕ ΑΓΑΠΩ Σε αγαπώ με την αντάρα της τρικυμισμένης θάλασσας καθώς σκορπά πάλλευκους ανθούς στα απόκρημνα βράχια και ας είσαι το βρεγμένο βοτσαλάκι στην άκρη του γιαλού ασήμαντη κουκίδα στην απεραντοσύνη του ωκεανού Σε αγαπώ με την δύναμη της φωτιάς των άστρων που ανασταίνονται και πεθαίνουν κάθε μέρα και ας είσαι το μοναχικό πουλάκι που κελαηδά στα κλαδιά της νύχτας πανάρχαια προσευχή της μάνας γης προς τα ουράνια Σε αγαπώ με την δίψα της καταιγίδας την ώρα που γεννιέται στο σκοτεινό μάτι του κυκλώνα και ας είσαι η μικρή τριανταφυλλιά σε μια γωνιά του κήπου στιγμή έμπνευσης του ουράνιου κηπουρού Σε αγαπώ με τους χτύπους της καρδιάς του Οδυσσέα όταν φιλούσε τα χώματα της αγαπημένης του Ιθάκης εσύ το τέρμα του ταξιδιού μου στην αγάπη και ας είσαι ένα απλό ροδόχρουν κοχύλι που κρατά ερμητικά κλειστά τα μυστικά του Βάσω Μπρατάκη ΑΝΑΡΤΉΘΗΚΕ ΑΠΌ VASO MPRATAKI ΣΤΙ
ΑΝΟΙΞΗ ΕΝ ΕΤΕΙ 2013 Στον ίσκιο της μαυροφτέρουγης νύχτας είδα Χριστέ μου τα σημάδια από τα καρφιά σου όταν μια χούφτα από φράουλες στοίχειωσε τα όνειρά μου, σημαδεύοντας με ντροπή τις πατημασιές της γοργόφτερης κόρης που την έλεγαν Θαλλώ την στιγμή που έφευγε βάφοντας τα κρινένια δάχτυλα της με το αίμα των κατατρεγμένων αυτής της γης Και από τότε συνέχεια ακούω στα σκοτεινιασμένα δάση της ταραγμένης συνείδησης μου την πονεμένη κραυγή του Γκιώνη όταν κατευθύνεται σαν σαϊτιά προς τα άστρα, απεγνωσμένα θρηνώντας να καλεί σαν άλλος Κάιν που μετάνιωσε για το έγκλημα του τον αδελφό του να γυρίσει και πάλι πίσω. Βάσω Μπρατάκη
.jpg)
ΟΤΑΝ ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
ΟΤΑΝ ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
Όταν μιλώ για σένα και για μένα
για την αγάπη που άνοιξε ορμητικά τα πέταλα της
σαν τα μπουμπούκια της μικρής τριανταφυλλιάς
στα ευωδιαστά παρτέρια της ψυχής μου
βλέπω το φως να απλώνει τα δάχτυλά του σιωπηλά
πάνω από τα σκοτεινά μονοπάτια που ταξιδεύουν εντός μου
χαρίζοντας μου το όνειρό να θέλω να πετάξω ψηλά
και ας είναι τα πόδια μου γερά δεμένα με το χώμα
Όταν μιλώ για σένα και για μένα
για την αγάπη που πρόβαλε θριαμβευτικά
σαν την Πανσέληνο στο μέσο των άστρων
ακούω γοργόνες να ξυπνούν γλυκά
και τα τραγούδια των δελφινιών
να συνοδεύουν την άρπα της καρδιάς μου
κι ας είμαι ένας φτωχός ναυαγός
στην μέση του πουθενά
για την αγάπη που ωριμάζει ευλαβικά
σαν τον λωτό κάτω από τις χρυσαφιές αχτίνες του ήλιου
νιώθω χιλιάδες λέξεις να ανασταίνονται μυστικά
στα ακρογιάλια της φαντασίας των ποιητών
καινούργια τραγούδια για να πλάσουν
αγγελιοφόρους να τα κάνουν της ομορφιάς των αγγέλων …
Βάσω Μπρατάκη
ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
ΣΆΒΒΑΤΟ, 6 ΙΟΥΛΊΟΥ 2013
ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
Σ’ αγαπώ
με τη δίψα της φωτιάς
που σάρωσε τα πάντα
στα δάση της ψυχής μου
τις νύχτες με τα πυρπολημένα φεγγάρια
όταν άναψαν οι φωτιές
στις γειτονιές των άστρων .
Σ’ αγαπώ
με την τρέλα της καταιγίδας
που ταρακούνησε τα κλαδιά
στα δέντρα της φαντασίας μου
όταν πορεύονταν ο έρωτας μυστικά
μουσική στα πλήκτρα της ψυχής μου .
Σ’ αγαπώ
με την ορμή που το φως σκορπά
διάφανες βεντάλιες
στα αγεωγράφητα τοπία του κορμιού σου
όταν ανοίγει πανιά η αστροφεγγιά
στο παρθενικό ταξίδι των χεριών σου.
Σ’ αγαπώ
με τον απέραντο μιας νύχτας
όταν ωριμάζει ο λωτός του πόθου
στην αγκάλη μυστικών κήπων
και ανοίγουν τα φτερά αγγέλων
στα σοκάκια του ονείρου.
Bάσω Μπρατάκη
Από την ποιητική συλλογή
«ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ »
Εκδόσεις Γαβριηλίδης
ODE TO LOVE
I love you ,
Thirsty as the fire
That raked everything
In my soul’s forests
At burnt moons’ nights
When fires were lit
In the neighborhoods of the stars.
I love you,
Crazy as the storm
That shook the branches
On my imagination’s trees
When love was secretly walking by,
Music on my soul’s clavier .
I love you,
Impetuous as the light
Shedding transparent fans
On the uncharted landscapes of your body
When starlight sets sail
On the maiden voyage of my hands .
I love you,
Immense as night
When the lotus of lust matures
In the arms of secret gardens
And angels’ wings open
On the alleys of dream.
Vaso Brataki
Translated by Xaris Paraskevopoulou
Σάββατο 27 Ιουλίου 2013
δως μου το χέρι σου
δως μου το χέρι σου
δως μου το χέρι σου
και μη σε νοιάζει
ακουμπά πάνω μου
όταν βραδιάζει
άσε τις σκέψεις σου
στην αγκαλιά μου
κλείσε τα μάτια σου
κι έλα κοντά μου
πήρα απ’ το σύννεφο
κάθε σου σκέψη
πάνω στα βλέφαρα
πια δεν θα βρέξει
έλα αγάπη μου
δως μου το χέρι σου
άσε με μάτια μου
να γίνω αστέρι σου
ο κόσμος γύρω μας
μια μοναξιά
έπεσε ο κλήρος μας
μες στη καρδιά
ξέρει ο χτύπος της
το κάθε δάκρυ
μέσα στα μάτια της
να κάνει αγάπη
πήρε το χρώμα σου
ο ουρανός
κι έγινε ο κόσμος μας
πιο φωτεινός
έχουν οι νύχτες μας
βγάλει φεγγάρι
να βλέπει ο έρωτας
για να μας πάρει
και μη σε νοιάζει
ακουμπά πάνω μου
όταν βραδιάζει
άσε τις σκέψεις σου
στην αγκαλιά μου
κλείσε τα μάτια σου
κι έλα κοντά μου
πήρα απ’ το σύννεφο
κάθε σου σκέψη
πάνω στα βλέφαρα
πια δεν θα βρέξει
έλα αγάπη μου
δως μου το χέρι σου
άσε με μάτια μου
να γίνω αστέρι σου
ο κόσμος γύρω μας
μια μοναξιά
έπεσε ο κλήρος μας
μες στη καρδιά
ξέρει ο χτύπος της
το κάθε δάκρυ
μέσα στα μάτια της
να κάνει αγάπη
πήρε το χρώμα σου
ο ουρανός
κι έγινε ο κόσμος μας
πιο φωτεινός
έχουν οι νύχτες μας
βγάλει φεγγάρι
να βλέπει ο έρωτας
για να μας πάρει
τα άγρυπνα τα βράδια της φυγής
τα άγρυπνα τα βράδια της φυγής
τα άγρυπνα τα βράδια της φυγής
σε σκέψεις που ατέρμονα γυρίζουν
στο κέντρο μιάς ακένωτης πληγής
θηλιά τα αδιέξοδα με πνίγουν
δωμάτιο με αέρα λιγοστό
σε δόσεις το οξυγόνο ,τελειωμένο
μια ασφυξία κι ένα ατελείωτο κενό
ισόποσα στο χρόνο μοιρασμένο
η σφήγκα μες τα μάτια μου στοιχειώνει
η λύση μια απέραντη σιωπή
το βράδυ ,το πρωί δεν ξημερώνει
στο μόνιτορ ευθεία η γραμμή
κι εγώ μες της αγρύπνιας τον αέρα
ασθμαίνοντας ζωή απ τη μορφή σου
αυγή παίρνω το πλήρωμα της μέρας
τη νύχτα να χαθώ στη φυλακή σου
στα άλυτα γυρεύοντας μια λύση
το ίσον παραμένει μια απορία
στο που το εκκρεμές θα σταματήσει
να δώσει το μυαλό μια πορεία
οι δείχτες της καρδιάς ναυαγισμένοι
επάνω ακριβώς στη θύμησή σου
οι χτύποι της σε κύματα ριγμένοι
παλεύουν για να βγούνε στο νησί σου
σε σκέψεις που ατέρμονα γυρίζουν
στο κέντρο μιάς ακένωτης πληγής
θηλιά τα αδιέξοδα με πνίγουν
δωμάτιο με αέρα λιγοστό
σε δόσεις το οξυγόνο ,τελειωμένο
μια ασφυξία κι ένα ατελείωτο κενό
ισόποσα στο χρόνο μοιρασμένο
η σφήγκα μες τα μάτια μου στοιχειώνει
η λύση μια απέραντη σιωπή
το βράδυ ,το πρωί δεν ξημερώνει
στο μόνιτορ ευθεία η γραμμή
κι εγώ μες της αγρύπνιας τον αέρα
ασθμαίνοντας ζωή απ τη μορφή σου
αυγή παίρνω το πλήρωμα της μέρας
τη νύχτα να χαθώ στη φυλακή σου
στα άλυτα γυρεύοντας μια λύση
το ίσον παραμένει μια απορία
στο που το εκκρεμές θα σταματήσει
να δώσει το μυαλό μια πορεία
οι δείχτες της καρδιάς ναυαγισμένοι
επάνω ακριβώς στη θύμησή σου
οι χτύποι της σε κύματα ριγμένοι
παλεύουν για να βγούνε στο νησί σου
Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013
Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013
Το ΔΩΜΑΤΙο ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ''ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ''
Το ΔΩΜΑΤΙο ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ''ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ''
Το δωμάτιο της λέξης ‘’ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ’’ χρειάζεται φως και παράθυρα ανοιχτά για να δεχτεί τον αέρα που θα γεννήσει τα όνειρα της ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΜΑΣ.
Ο ΑΕΡΑΣ ΣΟΥ ΜΥΡΙΖΕΙ ΜΕΝΤΑ ΑΛΛΑ Η ΓΕΥΣΗ ΤΟΥΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΠΙΙΚΡΑΜΥΓΔΑΛΟ………..
Για να πιστέψω, έχω ανάγκη από πράξεις………..τα λόγια έμειναν εκεί που ανήκουν…. Σ ένα ξεχασμένο παρελθόν
Εσύ θέλω να κοιτάς τα μάτια μου.
Έτσι μόνο θα περιμένω το αύριο που χρωματίζει τη ζωή μου.
Υ.Γ. Η στιγμή μου για πάντα στην αθωότητα της καρδιάς
΄
Αυτός ο κόσμος κρατιέται με τραγούδια
καλό βράδυ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)