Παραμυθιασμένες “Έρως ανίκατε μάχαν – Η μέθη του έρωτα”

Γράφει η  Ελίνα Λούκας(Ηθοποιός/σεναριογράφος/παραγωγός)

Μέσα στην οδύνη του απρόβλεπτου συναισθηματικά φλεγόμενου ολοκαυτώματος, η έξαρση του παθιασμένου αναστεναγμού των εσώψυχων….το πεταλούδισμα της εκστατική ανατριχίλας, τα σπλαχνικά αναφιλητά του μόνου πραγματικού πολέμαχου των αισθήσεων…του γαλαζοαίματου έρωτα που έρχεται να χτυπήσει την πόρτα…Τα βέλη του οποίου διαπερνούν την καρδιά του δικού μας Χρυσόμαλλου κοριτσιού…
Μια δυνατή κραυγή σπαρταράει από τα ροδοκόκκινα της χείλη και όπως σταματάει ο χρόνος, ο απόηχος ξαπλώνεται σαν σπίθα φωτός στην ηδονή του ορμητικού πάθους. Αυτού του πάθους που υποκλίνεσαι με αξιοπρέπεια μπροστά στην περηφάνεια του…γονατάς μπροστά στην αξία της στιγμής.
Με τον ιδρώτα να διασχίζει την γυμνή της ωμοπλάτη, το χρυσόμαλλο κορίτσι τραβάει σφτικτά κοντά τςη το λευκό μεταξωτό σεντόνι που καλύπτει τα απόκρυφα μέρη του σώματος της.
Χαϊδεύει το πρόσωπο της, περνάει τα δάκτυλα της ανάμεσα στα μακριά της μαλλιά, αισθάνεται το άγγιγμα της και μετά από την τελευταία της ανάσα ακούει μόνο το χτύπο της καρδιάς της.
Αφήνεται στην αίγλη του έρωτα που ήρθε να ενωθεί μαζί της για να την πάει εκεί που μόνο η αλήθεια κυριαρχεί.

Σε άλλη διάσταση ουρανού, έρχομαι κοντά σου
Και βλέπω την εικόνα σου, χρυσόσκονη η καρδιά σου.
Με ξύπνια την συνείδηση χαιδεύω τα μαλλιά σου
Θέλω να αγγίξω απαλά τα χείλη τα υγρά σου
Αφήνομαι στην άβυσσο του σύμπαντος ονείρου
και το αίμα μες τις φλέβες μου ζεσταίνει το κορμί μου.
Σε αγαπώ τρελά, μπες μέσα στη ψυχή μου
Να κάνουμε έρωτα φωτός μια αύρα ύπαρξη μου

Μην με ξυπνπας απ το όνειρο δεν έχει σημασία
Γιατί αυτό που ζούμε είναι η ουσία
Κι αν δεν ξαναονειρευτώ και μείνω μακριά σου
Πως θες εγώ να ζω χωρίς τα όνειρα σου;

Έρωτα μου, κράτα με, σφίξε με κοντά σου,
σε ικετεύω κρύψε με στην έλξη του έρωτα σου
Πόσο όμορφα είν’ τα μάτια σου, ο ήλιος στα βλέφαρα σου, ένα ταξίδι είναι η ζωή, αιώνια κοντά σου.

Ανοίγει τα μάτα της…κι ένα χαμόγελο φωτίζει το πρόσωπο της. «Ο έρωτας υπάρχει, το ίδιο και η αλήθεια» σκέφτεται. «Αλλά μόνο όταν εσύ το επιτρέψεις θα σου χτυπήσουν την πόρτα της καρδιάς σου…..» Πριν τελειώσει την σκέψη της χτυπάει η πόρτα….
Και να θυμάστε, λέει το Χρυσόμαλλο κορίτσι, ότι όταν έρθουν είναι για να μείνουν