Ονειρεύτηκα
Το πουγκί που φυλάω τ’ αποσιωπητικά σου ανοίγω
τα σκορπίζω στα υγρά καλντερίμια της σκέψης
να τρυπώνουν σε κάθε μου αιχμηρό να μην το νιώθεις
να γίνουν ο άφωνος λυγμός στ' ανείπωτα
να δίνουν στίγμα σε σιωπές σκορπισμένες στο χρόνο
να ζωγραφίζουν ευχές στα πεφταστέρια που δεν πρόλαβα
να σφηνώνουν στις χαραμάδες να μην μπάζει κρύο η ψυχή
να σταλάζουν σταγόνες αιμοστατικές σ' αόρατες πληγές
να φτιάχνουν μικρά βεγγαλικά που θα σκάσουν στη νύχτα
να είναι τόσο εύλογα που πιο πολλά οι λέξεις δεν θα πούνε
ζωγράφισα ένα νησί στην ψυχή
να ξαπλώνεις μαζί μου
χωρίς άλλους διαβάτες
λιμάνι δεν έχω φτιάξει
εσύ φτερουγίζεις αγάπη μου
όταν φιλάς την ζωή μου
να είσαι καλά
να θυμάσαι κοντά σου αναστήθηκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου