Αιμορραγία...

Αιμορραγία...

Θέλω να
αναστηθώ:

Ανάμεσα απ'τα
αγριόκλαδα
του ξεχασμένου
νεκροταφείου του παρόντος,

που βρυχάται αλαζονικά
πάνω απο κούφιες ελπίδες.

Θέλω να
αναστήσω:

Τα γέλια
και το θάρρος
μιας θολής
παρελθοντικής
προαιώνιας
παιδικής ξεγνοιασιάς.

Θέλω να
σε θυμάμαι:

Εσένα,
μικρή μου πληγή
σαν να'σουν
εσύ
σαν να'σουν
εκεί
σαν να'σουν
αληθινή,
ατέλειωτη,
ζεστή.

Γεμάτη αίμα.
Να ξεπροβάλλει,
απο γρατζουνιές
σε παιδικά γόνατα
μικρών αθώων
υπάρξεων,
που πέφταν
απ'το ποδήλατο
γιατί..
κοιτούσαν τον
ουρανό,
γελώντας..


Είσαι εκεί
μικρή πληγή;;