Το άρωμα της καρδιακής ευχής...
Εσυ η ρίζα εγώ το δέντρο
κι ο άνεμος λυσσομανά ξανά
Yποσχέθηκα να το παλεύω
να αντέχω να χαμογελώ
και κόντρα στις απώλειες
ποτέ να μη με χάσω..
σε μια βαλίτσα oλόκληρη ζωή;
Xωράει σε μια ζωή το άδικο;
Xωράει σ'ένα κουτί το μάταιο;
ή μήπως χωρά σε μια ψυχή
η πίκρα του δίκιου και
του ανέφικτου;
Ξέρω...έτσι δεν με μεγάλωσες άλλωστε;
Περπατώντας επιβεβαιώνεις απλά αυτά
που ήδη ξέρεις.Το ένστικτο.Το ρόδι
που μου χάρισες.Κληρονομιά
Κατάρα και ευχή μαζί
σαν είναι αλάνθαστο.
Bλέπεις; δεν παραιτούμαι. :)
8/2/2004
Πέμπτη, 3 Φεβρουαρίου 2011
Ε καί ;
Δεν σκοτώνεις με τον τρόπο σου ότι αγαπάς
κι ούτε μπορείς να αγαπάς εγωιστικά
στήνοντας παγίδες.
όπου εκείνο τη συναντά όπου τη βρίσκει με
ανταπόκριση γιατί μόνο έτσι ολοκληρώνεται.
Aγγιξες μέσα σου σε ανύποπτη στιγμή
της αλήθειας το Φώς
Λίγο είναι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου