Πάντα γυρίζω
Πάντα γυρίζω εκεί ρος τα χαράματα
της όμορφης αγάπης μας. Μην τύχη,
φοβάμαι, το μοιραίο να συντύχη
και φύγουν για τ' αγύριστα περάματα.
Θαρρώ ζωή της δίνω ανακαλώντας
τα πρωτινά φεγγοβολήματά της
το ανόθευτο μεθύσι μας κοντά της
τα δώρα της περίσσια σπαταλώντας.
Κι' αναζητώ το βλέμμα σου γεμάτο
μιαν αφοσίωση αστέρευτη, σαν έννοια,
σαν έλξη νάταν όλο μαγνητένια,
τόσο ομορφο ήταν, τόσο ήταν γεμάτο.
Αχ! ο κρυφός καημός που μου κρατάει
τη σκέψη σκλαβωμένη στο πρωτάνθι,
ενώ γύρα μας περισσεύουν τάνθη
που αμέριμνα η αγάπη μας σκορπάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου