Αγάπη είναι

Αγάπη είναι

Η ρωγμή στο πατρικό το σπίτι που αναδύεται εμπρός σου
κάθε που γυρνάς το βλέμμα σ’ έναν τόπο που δε γνώρισες
το φεύγω που σου είπε κάποτε
πριν τον ξεχάσεις και ξενυχτήσεις μοναχή σου
με τα βλέφαρα παραδομένα έκτοτε στις σιλουέτες
κάποιων καθοδικών σωλήνων που σε σημαδεύουν

το μονότονο κροτάλισμα των δοντιών
φυλακισμένων σ’ ένα στόμα που τραγουδήθηκε
αλλά δεν τραγούδησε ποτέ πέρα από κάποιους στίχους
που φιλήθηκε αλλά δεν άνοιξε
πέρα από μια φορά για να μιλήσει
ψηλά στην ταράτσα μια γυναίκα
στα σκοινιά μπλεγμένη φιμωμένη με τα ρούχα μιας ζωής

η κοιλιά ενός φουρτουνιασμένου ταύρου επάνω σου αγέρωχου
με τον αγκώνα για κατάρτι και τον σκορπιό εντός του
παρών όσο κανείς και αόρατος για όσο θέλεις
μόνο η κοιλιά το στήθος του και οι μηροί
αν τύχει και τους ψάξεις είναι αγάπη
αγάπη είναι η πλάτη του
κρυμμένη άβυσσος φωλιά των νυχιών σου
που αν ψηλαφίσουν και σου μηνύσουνε πως χάθηκες
θα ξεφουσκώσει το κτήνος
και άδειο στο πλάι σου θα πέσει

είναι δυο χείλη αγάπης
δυο χείλη που θα φιλήσεις πεθαμένα
τα μόνα από ένα σώμα πρόστυχο που γύρεψες δικά σου
ένας λώρος που μόνη σου κάποτε θα κόψεις
κι ας ξέρεις πως θα θριαμβεύσουν οι βελόνες
το γέλιο σου για το άγριο κλάμα ενός αθώου
του πιο πιστού σου αγνοούμενου στο μέλλον
ένα μητρώνυμο που τα ληξιαρχεία θα ξεχάσουν
μια ανακοίνωση από κάποιον λιμενικό
για έναν απόπλου ακυρωμένο
μια φίλη που θα σου θυμίσει τις εποχές που θόλωνες
γιατί ήταν όλα τόσο καθαρά

είναι η μητέρα σου πίσω απ’ την μπαλκονόπορτα
με τα χέρια τριαντάφυλλα δεμένα
εκείνη που εξαφανιζόταν όταν γυρνούσες
μ’ ένα τιμόνι μεθυσμένο
κάθε βραδιά που ανοιγοκλείνανε τα σύνορα
είναι η τσάντα σου που καταπίνει και βαραίνει
σκύλα πιστή ως τα τώρα
μέχρι το τέλος σκύλα πιστή
πότε μ’ ορθάνοιχτο το στόμα να σε μυρίζει
ή πότε βαθειά τον ώμο σου να δαγκώνει
τ’ αδιάβαστα βιβλία σμήνος που επιστρέφει ατσαλάκωτο
τα χαρισμένα που ατσαλάκωτα κι αυτά
που εσαεί να δηλωθούν τα περιμένεις
είναι το εσώρουχο της μιας δοκιμής μονάχα
το πιο πιστό μαντήλι που σε φροντίζει όταν κλαις
είναι οι ρυτίδες που η μάνα ερμήνευσε πως είναι του καθρέφτη
είναι το ψέμα, αλίμονο, το ψέμα είναι αγάπη
μα πάνω απ’ όλα αγάπη μου αγάπη είναι η ανάσα σου
την ώρα που το σώμα μου κουρσεύει

από την ποιητική συλλογή Με μια φλόγα όπως πάντα