ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΚΕΦ.2ον

ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΚΕΦ.2^ον ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ

Μεγαλη εμφαση διδεται από τους εκκλησιαστικους συγγραφεις στο θεμα της προελευσεως του πονου & της ασθενειας, δηλ. στο εργο του ΔΙΑΒΟΛΟΥ. Ο μεγας Αθανασιος τονιζει ότι ο διαβολος ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕ το πλασμα του Θεου ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΗΜΑΣ ΕΞΕΒΑΛΕΝ, ΘΑΝΑΤΩΗ ΜΑΣ ΠΑΡΕΔΩΚΕΝ, ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΕΝΕΒΑΛΕ, ΦΘΟΡΑΝ ΗΜΙΝ ΠΡΟΥΞΕΝΗΣΕΝ, ΠΟΝΟΥΣ ΗΜΙΝ ΕΠΕΝΟΗΣΕ, & ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ΙΔΟΥ ΩΔΙΝΗΣΕΝ ΑΔΙΚΙΑΝ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ ΖΩΗΣ.ΣΥΝΕΒΑΛΕ ΠΟΝΟΝ & ΕΤΕΚΕΝ ΑΝΟΜΙΑΝ

Ο πονος που εισηλθε στην ανθρωπινη ζωη μετα την πτωση αποτελει ένα ΠΡΟΑΝΑΚΡΟΥΣΜΑ του θανατου, όπως γραφει ο Βασιλειος Σελευκειας.Ο Επιφανιος Σαλαμινος θεωρει ότι η πρωτοβουλια του διαβολου να εισαγαγει τον πονο στην ανθρωπινη ζωη ειχε ως στοχο να δημιουργηση στον ανθρωπο την ψευδαισθηση ότι αδικειται από τον ΘΕΟΝ.Ως συνεπεια όμως της πτωσεως μελλει να καταργηθει ΕΠΙ ΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΟΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ( όπως γραφει ο  ΙππολυτοςΡωμης) & να ενισχυση η αληθεια, την οποια ο Χρυσοστομος θεωρει – ρητορικη ΑΔΕΙΑ –ως λογια που απευθυνει εμον παλατιον, επου ουκ εστι πονος, λυπη & στεναγμος, ουδε δακρυον, αλλα αιωνιος ζωη & ΑΤΕΛΕΥΤΗΤΟΣ.

Αυτή η πικρη αληθεια ότι ο ανθρωπος ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΟΗΣ ΕΞΗΝΤΛΗΣΕΝ ΠΟΝΟΝ( κατά την εκφραση του ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ) υπηρξε η αιτια υποτιμησεως του ανθρωπινου σωματος.Ο Χρυσοστομος αναφερεται σε πολλους αιρετικους, οι οποιοι θεωρουσαν ότι ένα ανθρωπινο σωμα που ταλαιπωρειται από τον πονο δεν μπορει να αποτελει ΘΕΙΚΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ

Aν & συνεπεια της πτωσεως& όχι δημιουργια του θεου, ο πονος σκιαγραφειται από τους εκκλησιαστικους συγγραφεις ως προξενος πνευματικης ωφελειας. Μαρτυρειται περι του Μ. Αντωνιου ότι συνηθιζε ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ επειδη σκεπτοτανε το ρητο του αποστολου ΟΤΑΝ ΑΣΘΕΝΩ ΤΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΣ ΕΙΜΙ. Ττην αληθεια ότι ο πονος δημιουργει ΚΑΤΑΝΥΞΗ στην ψυχη εκφραζει & ο Μ.βΑΣΙΛΕΙΟΣ μεσα από ένα γλαφυροτατο ρητορικο ερωτημα: ΔΙΑ ΤΙ ΠΟΤΕ Η ΨΥΧΗ & ΜΗ ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΣΑ, ΑΥΤΟΜΑΤΩς ΣΧΕΔΟΝ ΕΜΠΕΣΟΝΤΟς ΠΟΝΟΥ, ΚΑΤΑΝΥΣΣΕΤΑΙ, ΠΟΤΕ ΔΕ ΑΠΟΝΟς ΟΥΤΩς ΕΣΤΙΝ Ως & ΒΙΑΖΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΝΥΓΗΝΑΙ ΜΗ ΔΥΝΑΣΘΑΙ: Τα τελευταια λογια είναι βαρυσημαντα χωρις πονο ακομα & μεσα από μεγαλη ασκηση, η ψυχη δεν ερχεται στην κατασταση της κατανυξεως.

Για τον ανθρωπο της πιστεως τιποτα δεν είναι τυχαιο, αλλα αποτελει οικονομια του θεου για την σωτηρια του.

Είναι χαρακτηριστικη η διηγηση περι του ΑΒΒΑ ΔΩΡΟΘΕΟΥ, ο οποιος καλειται από τους αδελφους της Μονης του να ερμηνευσει την αιτια ενός ισχυρου πονου στα ποδια του. Ο Αββας σκεπτεται οτι θα μπορουσε να επικαλεσθει καποια παθολογικα αιτια, συντομα όμως καταληγει στο ορθο συμπερισμα:ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΚΡΙΒΕΣΤΕΡΟ & ΩΦΕΛΙΜΩΤΕΡΟΝ ΤΟΥΤΟ ΜΑΛΛΟΝ ΕΣΤΙΝ, ΟΤΙ ΟΙΔΕΝ Ο ΘΕΟΣ ΟΤΙ ΣΥΜΦΕΡΡΕΙ ΤΗ ΨΤΧΗ ΜΟΥ & ΟΥΤΩΣ  ΕΓΕΝΕΤΟ. ΟΥΔΕΝ ΓΑΡ ΠΟΙΕΙ Ο ΘΕΟΣ, ΟΤΙ ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΚΑΛΟΝ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ & ΚΑΛΑ ΛΙΑΝ

Στο σημειο αυτό η Θεολογικη σκεψη προσεγγιζει τη μυστηριακη πτυχη του πονου, δηλ. την ανθρωπινη αδυναμια να καθορισθει επακριβως η αιτια για την οποια ο θεος επετρεψε τον πονο, Κλημης ο Αλεξανδρευς απαριθμει καποιες πιθανες αιτιες.(αφορα την αμαρτια)..καταδεικνυοντας ταυτοχρονως ότι το μυστηριο παραμενει ανερμηνευτο & καταληγοντας με την διαπιστωση ότι ΦΟΒΗΤΕΟΝ ΑΡΑ ΟΥΧΙ ΝΟΣΟΝ ΤΗΝ ΕΞΩΔΕΝ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ, ΔΙ  Α Η ΝΟΣΟΣ.

 Η συναφεια ασθενειας & αμαρτιας θα πρεπει να κατανοηθει μεσα από τη συναβεια της αμαριας, με τον διαβολο ως δημιουργο της αμαρτιας. Η ασθενεια υπηρξε το αποτελεσμα του εργου του διαβολου γι αυτό & ο Χριστος αναφερομενος στη συγκυπτουσα γυναικα επισημαινει ότι η ασθενεια της ηταν τα δεσμα του σατανα επι δεκα οκτω χρονια

ΠΗΓΕΣ : ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ :

ΑΡΘΡΓΡ. /ΕΣ : ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑΣ: