ΘΕΡΑΠΕΙΑ -ΔΡΑΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ: ΔΡΑΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Στην δραματοθεραπεια μας ενδιαφερει κυριως ο μετασχηματισμος του ΕΝΣΤΙΚΤΟΥ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΕ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΖΩΗΣ. Γιατι αν & φαινοται 2 αντιθετοι πολοι στην ουσια & τα 2 ενστικτα δεν είναι παρα οψεις του ιδιου νομισματος. Ακομη & ο ιδιος ο φρουντ παρα τον αρχικο του απολυτο διυσμο του, προς το τελος της ζωης του λεει ότι η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ μοιαζει πολύ στην ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ.

Πιο συγκεκριμενα στη δραματοθεραπευτικη πρακτικη δινεται μεγαλη εμφαση στη δημιουργικοτητα. Κάθε συνεδρια περα από θεραπευτικο, αποτελει & ένα πολιτισμικο γεγονος.Παρολο που ο φρουντ θεωρησε το ενστικτο του θανατου σαν πρωταρχικο, ο WINNICOTT κι ο FERENZI  διαφωνουν μεταξυ τους.

Για τον WINNICOTT Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ. Είναι η δημιουργηκοτητα που επιτρεπει στον ανθρωπο την επαφη με τον εξωτερικο κοσμο. Η δημιουργικη παρορμηση επισημαινει ο WINNICOTT ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΤΟΣΟ ΣΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ενός καθυστεριμενου παιδιου που αναπνεει, οσο στην εμπνευση του αρχιτεκτονα που ξαφνικα ξερει τι θελει να σχεδιασει & να σκεφτεται ηδη τα υλικα.

Ακομη κι όταν το ατομο μελος της ομαδας η σε ατομικη συνεδρια αρνειται να δρασει συμβολικα σε μια προτεινομενη από τη δραματοθεραπευτικη πραξη πανω στη σκηνη αυτό δεν αποτελει αδρανεια, αλλα δραση.ΑΥΤΗ ΤΗΣ ΜΗ ΔΡΑΣΗΣ.

Τα φωτα είναι αναμενα. Η σκηνη είναι ετοιμη & ο δραστης απουσιαζει.

Η απουσια αυτή μπορει να σημαινει πολλα διαφορετικα πραγματα αναλογα την κάθε περιπτωση & την στιγμη.Παρολο που οι πραξεις αυτές προτεινονται & οι συμμετεχοντες εχουν το δικαιωμα αρνησης, αυτή η αρνηση πρεπει να βγει από την ΑΣΑΦΕΙΑ της & να οριστει.Τι σημαινει? Είναι ντροπη ; Είναι δυσκολια στην εκθεση; Είναι αντιδραση προς τον θεραπευτη η το πλαισιο;

Η διαθεση την συγκεκριμενη μερα η κατι που εχει μεινει από την προηγουμενη συνεδρια.

Η κατανοησις της μη δρασης δημιουργει νοημα & αρα μορφη σε κατι που ως εκεινη τη στιγμη βρισκοταν στο ΣΚΟΤΑΔΙ, η γινοταν αντιληπτη απλα ως αρνηση η αδρανεια.

Από την άλλη η δραματοθεραπεια όπως & άλλες μορφες διαμεσολαβησης, ως διαμεσολαβητικη δεν μπορει  παρα να συνδεει.

Η συνδετικη της αυτή ικανοτητα υπαρχει χαρη στη χρηση της μεταφορας, αφου η ιδια η μεταφορα προκυπτει από μια συνδεση ενός αντικειμενου με ένα άλλο βαση μιας ομοιοτητος που εχουν τα δυο.

Στο ιδιο μηκος κινειται η χρηση των συμβολων. Μεσω του συμβολου, το ατομο επικοινωνει όχι  μονο με οσους παρευρισκονται ως μαρτυρες  οι θεατες, αλλα ταυτοχρονα συνδεεται & με ολοκληρη την ευρυτερη κοινοτητα αφου το συμβουλο είναι μια συλλογικη κατασκευη που συχνα διαπερνα & τα διαγενεολογικα συνορα.

Ξερουμε καλα ότι σε ορισμενες ψυχοπαθολογιες όπως είναι το παραδειγμα των εξαρτησεων, οι ανθρωποι αρεσκονται να μιλουν θεωρητικα.

Μπορει να σκεφτοναι αλλα δεν δρουν. Στην συγκεκριμενη μεθοδο ψυχοθεραπειας δεν ειναι εφικτο μονο να μιλουν καλουνται & να δρασουν.

Δεν  είναι όμως λιγες οι περιπτωσεις ανθρωπων που δεν εχουν αναπτυξει επαρκως τις πρωτογενεις διεργασιες όπως η φαντασια η ονειροποληση ο οραματισμος η διαισθηση.

Η ψυχικη τους ζωη διεπεται από φτωχεια & παρολο  που μπορουν να λειτουργουν  ικανοποιητικα στις πρακτικες εμφανισεις της καθημερινοτητας δεν αισθανονται  ικανοποιημενοι  κυριως από τις σχεσεις τους αλλα νοιωθουν ότι κατι τους λειπει.

Εχουν πολλα ισως ειπωθει για την ενεργοποιηση του δεξιου ημισφαιριου μεσω της δραματοθεραπειας. Τελευταια όμως αρχιζουν να συνδεονται οι κλινικες παρατηρησεις μας & με ευρυματα ΝΕΥΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΣ.

Αυτή η δυναμη της μεθοδου μας στην επιδραση & σε δομες ΝΕΥΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ  την κανει εξαιρετικα ωφελιμη & σε περιπτωσεις οπου ο θανατος δεν συνδεεται μονο με τον ΨΥΧΙΣΜΟ ΑΛΛΑ ΑΦΟΡΑ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΠΕΔΟ, λειτουργιες του ΝΟΥ, όπως είναι οι περιπτωσεις ασθενων με ανοια.

Η δραματοθεραπεια καταφερνει να μετατρεψει την εκδραματιση που μπορει να είναι καταστροφικη, σε ενδραματιση με νοημα.

Ετσι ο στοχος δεν είναι η εξαλειψη της επιθετικοτητος & της καταστροφης αλλα η εκφορτηση τους μεσα σε ένα πλαισιο που νοηματοδοτει & μετατρεπει το χαος σε μορφη.

Στην περιπτωση των ψυχοσωματικων ασθενειων το συναισθημα δεν εχει καταφερει να υποστει σε επεξεργασια μη μπορωντας να εκφραστει με πιο ανεπτυγμενο τροπο εκφραζεται με το σωμα.

Γνωριζουμε ότι κάθε συμπτωμα είναι προιον ψυχικης αμυνας που επιτρεπει τη επιβιωση προσφεροντας μια οδο εκφορτησης ενός συναισθηματος που εχει ξεπερασει ποσοτικα τα ορια της συνηθους αντοχης του ψυχισμου.

Η δραματοθεραπευτικη μεθοδος προσφεροντας κι άλλες οδους περα από το λογο για την εκφραση αυτων, μπορει να φτασει τοσο στο τραυματισμο & να το επεξεργαστει οσο & να προσφερει μια πιο ανεπτυγμενη  εκφορτιση, φροντιζοντας την ψυχικη οικονομια χωρις να υπαρχει η αναγκη πια της ΥΠΑΡΞΗΣ του συμπτωματος.

 ΔΙΑΦΟΡΕΣ....... ΔΡΑΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ................. & ΨΥΧΟΔΡΑΜΑΤΟΣ.

Η δραματοθεραπεια δεν επιχειρει να ανακαμψει την επιθετικοτητα & τη καταστροφη. Βρισκει σε αυτές τα απαραιτητα υλικα για να μετασχηματισει την ΨΥΧΙΚΗ ενεργεια σε δημιουργια προς οφελος του θεραπευομενου.

Σε αντιθεση με το ψυχοδραμα που δινει εμφαση ΣΤΗΝ ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ,  θα λεγαμε ότι στη δραματοθεραπεια επιχειρηται η  ΚΑΘΟΔΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟ ΜΕΣΩ Της ΕΚΣΤΑΣΗΣ & Της ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑΣ.

ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΕΔΩ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΧΩΡΙΣ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΟΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ.

ΠΗΓΕΣ: ΑΡΘΡΟΓ/ΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ: ΕΛΛ: ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ.

ΑΡΘΡΟΓ. ΣΤΑΥΡΟΥ.