Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ  ΚΕΦΑΛ. 1ον

Οι εννοιες της Θεολογιας & του πονου  φαινομενικα δεν συσχετιζονται.Το σημειο  συναντησεως  τους είναι το ΜΥΣΤΗΡΙΟ  τοσο  του  ΘΕΟΥ , οσο  &  του  ΠΟΝΟΥ.Τη συναφεια των δυο μυστηριων καλειται να ανιχνευσει η Θεολογικη σκεψη, επιτελωντας εργο  διακριτο & από τις επιστημες της  Ιατρικης  & της Βιολογιας αλλα & από την οποια ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ.

Αισθανομαστε την αναγκη να ζητησουμε  εισαγωγικα συγχωρεση από τους ΣΥΝΑΘΡΩΠΟΥΣ μας  που ΠΟΝΟΥΝ, τουλαχιστον περισσοτερο από εμας. Εγκυπτουμε  στο θεμα του πονου με την αισθηση ενός ελλειματος μας : ότι καποιοι αδελφοι μας θα μπορεσουν να μιλησουν μεσα από την τραγικη  βιωματικοτητα του πονου κι ότι εχει σχεση με την τραγικοτητα αυτή, ο δικος μας λογος ωχρια.

ΜΙΑ ΒΙΒΛΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

 Η συστηματικη βιβλικη μελετη του θεματος του πονου ευρισκεται εκτος των προδιαγραφων της παρουσης παρεμβασης μας.Επιγραμματικα, επομενως, ας επισημανουμε καποιες αξιοσημειωτες αληθειες, τις οποιες  η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ  καταγραφει.

Ως σημαντικο για τον ανθρωπο μαρτυρειται η απαλλαγη από τον πονο.Για αυτό εξαιρεται το αγαθο της υγειας ως δωρεας του ΘΕΟΥ &  μακαριζεται ο ανθρωπος, ο οποιος  ΖΩΝ & ΥΓΙΗΣ ΑΙΝΕΣΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟN

Ο πονος υποδηλωνεται ως δοκιμασια δυσβασταχτη την οποια ο ΨΑΛΜΩΔΟΣ διεκτραγωδει κατά τη διατυπωση των αιτηματων  της προσευχης του. Στα πλαισια αυτά τοποθετειται & ιδιαιτερη τιμη προς την Ιατρικη, ως δωρο του ΘΕΟΥ για την απαλλαγη από τον ΠΟΝΟ.

Τα παραπανω αποτελουν την αυτονοητη πτυχη του πονου. Οι μαρτυριες της ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ όμως, καθισταται συνθετοτερες όταν απτονται του θεματος της αιτιας του ΠΟΝΟΥ.Και τουτο διοτι ο πονος συσχετιζεται με την παραβιαση των εντολων του ΘΕΟΥ, η δε απαλλαγη από αυτόν με την τηρηση τους. Είναι σαφεςοτι η θεωρηση αυτή των αιτιων του πονου πηγαζει από το πρωταεχικο γεγονος παραβιασεως της εντολης του ΘΕΟΥ, δηλ από το ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ,όταν για πρωτη φορα εξαγγελεται από τιν θεον Ο ΣΤΕΝΑΓΜΟΣ με τον οποιο η γυναικα προκειται να γεννα τα τεκνα της.

Η ιδια αληθεια περι ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ του πονου στη ανθρωπινη ζωη ως συνεπειας του προπατορικου αμαρτηματος θα διαπιστωσουμε παρακατω ότι μαρτυρειται από εκκλησιαστικους συγγραφεις.

Η αποψη της ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΘΗΚΗΣ, ότι ο πονος πηγαζει με αυτό της ΘΕΟΔΙΚΙΑΣ στο βιβλιο του ΙΩΒ

Η εννοια του πονου αποτελει πτυχη της μεσσιανικης του αποστολης συνιστα το βαθυ συνθεσμο του με τον ανθρωπο & επιτρεπει στην προς Εβραιους επιστολη να διακηρυξει το γεγονος αυτό με τα ακολουθα λογια:

ΟΥ ΓΑΡ ΕΧΟΜΕΝ ΑΡΧΙΕΡΕΑ ΜΗ ΔΥΝΑΜΕΝΟΝ ΣΥΜΠΑΘΗΣΑΙ  ΤΑΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ  ΗΜΩΝ…ΕΠΕΙ  & ΑΥΤΟΣ ΠΕΡΙΚΕΙΤΑΙ  ΑΣΘΕΝΕΙΑΝ. Στο σημειο αυτό  στρεφουμε ηδη την σκεψη μας στο θεμα του πονου μεσα από καποιες μαρτυριες της ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ:

Η αληθεια, ότι ο Μεσσιας ΣΠΛΑΧΝΙΖΕΤΑΙ τη ανθρωπινη ασθενεια & τον πονο όχι μονο επισημαινεται ως πραγματικοτητα του μεσσιανικου εργου, αλλα επιβεβαιωνεται  σε ολοκληρο το φασμα των θαυματων που επετελεσε. Η απαλλαγη από τη ασθενεια & τον πονο υπηρξε, αλλωστε η σαφεστερη απαντηση στο ερωτημα εάν ο ΧΡΙΣΤΟΣ ηταν ο προσδοκωμενος Μεσσιας.

Εκεινος που εδοκιμασε ισχυρα τον πονο της ασθενειας ηταν οΠΑΥΛΟΣ. Τον αποκαλει  ΑΓΚΑΘΙ  ΣΤΗ ΣΑΡΚΑ ΤΟΥ& ΑΓΓΕΛΟ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ.θεωρει δε ότι του δοθηκε από τον θεον ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΗΦΑΝΕΥΕΤΑΙ. Είναι η πρωτη φορα που το θεμα της ασθενειας & του πονου μαρτυρειται όχι ως αποτελεσμα καποιας παραβασεως του ΘΕΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ, αλλα ως παιδαγωγικο μεσο.Αντιλαμβανομαστε ότι η κατασταση αυτή  ηταν δυσβαστακτη για τον αποστολο ο οποιος ΠΑΡΕΚΑΛΕΣΕ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΑΛΛΑΞΕΙ  αλλα μαζι με την θεικη αρνηση  εισεπραξε  την ερμηνευτικη διασταση της ασθενειας & του πονου του: Η ΓΑΡ ΔΥΝΑΜΙΣ ΜΟΥ ΕΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΕΛΕΙΟΥΤΑΙ.

Η αποκαλυψη του Ιωαννη μας ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΕΙ 2 σημαντικες διαστασεις του θεματος του πονου.

Η πρωτη σχετιζεται με την τιμωρια που επιβαλλει ο πεμπτος Αγγελος, η οποια επεφερε ΠΟΝΟΥΣ & ΠΛΗΓΕΣ στους ανθρωπους με αποτελεσμα αυτοι να ΒΛΑΣΘΗΜΗΣΟΥΝ  ΤΟΝ ΘΕΟΝ.Η μαρτυρια αυτή παραμπει συνειρμικα σε ένα γνωστο & συνηθισμενο φαινομενο: το παραπονο του ανθρωπου προς τον θεον  εξαιτιας του ισχυρου & παρατεταμενου πονου.

Το δευτερο κειμενο από την Αποκαλυψη μας εισαγει στην απαλλαγη από τον πονο κατά την αιωνιοτητα: ΚΑΙ ΕΞΑΛΕΙΨΕΙ Α’’ ΑΥΤΩΝ Ο ΘΕΟΣ ΠΑΝ ΔΑΚΡΥΟΝ ΑΠΟ ΤΩΝ ΟΦΘΑΛΜΩΝ ΑΥΤΩΝ, & Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΟΥΚ  ΕΣΤΑΙ  ΕΤΙ, ΟΥΤΕ  ΠΕΝΘΟΣ  ΟΥΤΕ  ΚΡΑΥΓΗ  ΟΥΤΕ  ΠΟΝΟΣ  ΟΥΚ ΕΣΤΑΙ ΕΤΙ ΟΤΙ  ΤΑ ΠΡΩΤΑ  ΑΠΗΛΘΕΝ.Προκειται για την επανοδο στην κατασταση προ της πτωσεως, & είναι αξιοσημειωτο  ότι το  θεμα του πονου βρισκεται στην αρχη & το τελος της ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ: η εμφανιση της στη Γενεση είναι το αποτελεσμα της πτωσεως των Πρωτοπλαστων & η αναιρεση του στην ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΝ είναι το σημαδι της  επανοδου του ανθρωπου στην προπτωτικη  κοινωνια  με τον ΘΕΟΝ.

ΠΗΓΕΣ : ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ: ΠΕΡΙ ΠΟΝΟΥ  & ανθρωπου.