Φεγγάρι μάγια μού ‘κανες …
Αρχαίες κολώνες μπηγμένες στις καρδιέςκάτω απ' τ' Αυγουστιάτικο φεγγάρι ...
ακίδες μνήμης – υπαίτιες θλίψεων
μια θάλασσα γεμάτη αινίγματα
λικνίζει τη μεγαλοπρέπειά της ...
βαθειά - βαθειά στο πέλαγος
ένα κατάρτι διαλογίζεται …
για τον ορίζοντα – ή έστω …
σαν τι μπορεί κανείς
να περιμένει πέρα απ’ αυτόν
ριπές ανέμου διαταράσσοντας
την ακινησία, διασκεδάζουν
τη μελαγχολία της μουσικής …
μια φωτεινή τροχιά στον ουρανό
μην κάνεις ευχή …
δεν πρόκειται για πεφτάστερο
απλός αντικατοπτρισμός
απ’ ότι έφυγε είναι …
Υ.Γ.
Άλλωστε αυτό που μας αρέσει
να μην το κάνουμε
ούτ’ ευχή – ούτε όνειρο …
Ας τ’ ακολουθήσουμε !!!
ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΡΑ …
Οι παραπάνω στίχοι …
μήνυμα στο κινητό μου
απ’ τον φίλο κι αδερφό Νάκη …
Λίγο πριν μας διαλύσει τα μάγια
ο ζηλιάρης βασιλιάς της μέρας …
Ύστερα από μιαν ατέλειωτη
νύχτα μαγική, παρασυρόμενοι
από νότες και αιθυλικές ροές,
Πλέοντας εκεί στ’ απόνερα
της Αυγουστάτικης Πανσέληνου,
Με την παραγγελία να γίνει …
ανάρτηση στον «Άγρυπνο»!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου