Μέσα απο την μουσική ξεδιπλώνω τις δικές μου

Κυριακή, 20 Μαρτίου 2011

Μέσα απο την μουσική ξεδιπλώνω τις δικές μου
επιλόγες.Στίχοι και μουσική που η Ψυχή μου
ακούει και νιώθει σε κάθε φάση της ζωής μου
και έκφράζεται μέσα απο αυτά.
Ισως να πούν κατί,ίσως παλί οχί....
Ίσως να αγγίξουν κάποιους απο έσας ίσως παλι οχι...
Η μουσική δεν έχει όρια,ταμπέλες.
Μας ενώνει,μας γαληνεύει,μας ταξιδεύει...
Οι νότες,οι στίχοι μιλάνε και λένε πολλές φορές
αυτά που έμεις ίσως δεν βρίσκαμε την δύναμη να εκφράσουμε
όσο θα θέλαμε σε κάποιους ανθρώπους.
Για μένα η μουσική είναι ένα ταξίδι συνεχές
χωρίς σταματημό,χωρις εισιτηρειο επιστροφης.
Μέσα απο αυτη Νιώθω,Ζω,Αναπνέω,Ξέχνω....
Δεν της βάζω ταμπέλες....δεν έχει όρια....
απλά γίνομαι συνεπιβάτης μαζι της,σε ένα ταξίδι
χωρίς αποσκευές!

Λέω τα πράγματα με το όνομά τους
βάζω τον κόσμο κάτω εικόνες ακολουθούν το μονοπάτι με τη σειρά τους υποσχέσεις πολλές μα τα έργα ήταν όλα λίγα
σε μια παγίδα της ατιμίας εφιάλτες του χτες
υπάρχουν στιγμές
που η σκέψη προσπαθεί να προσπεράσει το όνειρο
σε ένα κόσμο τόσο πονηρό
ζεις και συ και γω σε ένα ταξίδι επιζώ
είμαι πρόθυμος να σου πω το μυστικό

αμέσως παράτα τη σκέψη άσε τη ζωή να σε κλέψει
το μυαλό να αλητέψει και το παρών να επιστρέψει
στον τόπο του και αυτό με τον τρόπο του
το σύμπαν να γίνει γροθιά πέρασαν χρόνια πολλά
που πολέμαγες τον πόνο μα μαζί με τον χρόνο
σ'αφήνω μόνο μ'ένα παράφωνο τόνο
βρίσκω το δρόμο
αποκρούω τις πύρινες λέξεις
βρίσκω τον θρόνο
όπως και εσύ έτσι και γω προσπαθώ να επιβιώνω
τα λόγια που άκουσα χαρακτήκαν στον χρόνο
μοναχός κινείς με ένα παράξενο ρόλο στη ζωή
όπως άλλωστε και εσύ
εδώ έτσι κι αλλιώς μετράν οι πράξεις όχι τα λόγια
άκουσα πολλά από πολλούς μα λίγα είδα
έφυγα μακρυά,
απλά...

Τόσα λόγια που μένουν βαθιά
άκουσα πολλά μα λίγα είδα μετά την καταιγίδα
προσπάθησα να βρω έναν τρόπο να επιβιώνω
καλό κακό βλέπω στο χρόνο

Τόσα λόγια τελικά κατάλαβα πως βρέθηκα εκεί
και ας μη το ήθελα απ'τη σιωπή δεν παρασύρθηκα
πως θα πρεπε μα αναστήθηκα
σύντομα είδα τα πράγματα πιο καθαρά
και σήκωσα κεφάλι πάλι
στην ουσία δίνω βάση
ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω
έχω δοκιμάσει όλα τα σάλια
έτσι νομίζω το συνιθίζω
το πως και το γιατί να ψάχνω μες στην κάθε λέξη
πάλι αρχίζω δεν το ορίζω,
δεν αναγνωρίζω ούτε εμένα
δε βρίσκω ούτε εσένα
μπένει το ψέμμα
επειδινώνεται το πρόβλημα σπασμένα τα φρένα
στον κατήφορο δωσμένα
είμαι σίγουρος πως ήξερες καλύτερα από μένα
το πήρα χαμπάρι είναι παιχνίδι
οι καλύτεροι ηθοποιοί στη ζωή δυστυχώς δεν είναι στο σανίδι
και είναι ήδη μια συγκάληψη συναισθημάτων
πληγωμένου εγωισμού
πραγμάτων μια πηγή απροστάτευτων θαυμάτων
πάντα ήταν έτσι ποιος θ'αντέξει
η πληγή αυτή θα επιλέξει
ποιος θα πει την τελευταία λέξη
Τα λόγια έχουν ευθύνη
ποιος θα μείνει στου μυαλού τη δίνη?

Τόσα λόγια που μένουν βαθιά
άκουσα πολλά μα λίγα είδα μετά την καταιγίδα
προσπάθησα να βρω έναν τρόπο να επιβιώνω
καλό κακό βλέπω στο χρόνο


"Ειμαστε μικροί Ουρανοί
Ανθρώπινοι πλανήτες σε γιορτή "