Πάλι καίω το μυαλό μου για να ξεχαστώ...
Κι εσύ να χάνεσαι
Σύρματα ηλεκτροφόρα γύρω μου πολλά
και η αγάπη σε δυάρι ζει με δανεικά
στο μετρό κάποιος αλήτης μέρες να μετρά
μια ζωή από τσιμέντο και από χημικά
Απ'το ράδιο τραγούδια με σουξέ φτηνά
ένα χέρι να με σπρώχνει όλο πιο βαθιά
σήμερα κυκλοφορούνε μόνο τα ζυγά
και τα όνειρα που έχουν λίγα κυβικά
Και εσύ να χάνεσαι, εσύ να χάνεσαι
σαν σπίθα μέσα στη φωτιά και να μην νοιάζεσαι
που με χρειάζεσαι και όλο βιάζεσαι
είναι αργά μου λες και χάνεσαι
Με τους φόβους μου παρέα μέσα στη βροχή
και η νύχτα σαν θηρίο πάνω στη στροφή
περιμένει κάποιο λάθος κάτι να συμβεί
κάνω εγώ το πρώτο βήμα να έχει αφορμή
Περιπολικά σφυρίζουν φώτα δυνατά
κάποιος πήδηξε απ'το τρίτο από μοναξιά
πέφτει στάχτη απ΄το τσιγάρο μέσα στο ποτό
πάλι καίω το μυαλό μου για να ξεχαστώ
Και εσύ να χάνεσαι, εσύ να χάνεσαι
σαν σπίθα μέσα στη φωτιά και να μην νοιάζεσαι
που με χρειάζεσαι και όλο βιάζεσαι
είναι αργά μου λες και χάνεσαι
και η αγάπη σε δυάρι ζει με δανεικά
στο μετρό κάποιος αλήτης μέρες να μετρά
μια ζωή από τσιμέντο και από χημικά
Απ'το ράδιο τραγούδια με σουξέ φτηνά
ένα χέρι να με σπρώχνει όλο πιο βαθιά
σήμερα κυκλοφορούνε μόνο τα ζυγά
και τα όνειρα που έχουν λίγα κυβικά
Και εσύ να χάνεσαι, εσύ να χάνεσαι
σαν σπίθα μέσα στη φωτιά και να μην νοιάζεσαι
που με χρειάζεσαι και όλο βιάζεσαι
είναι αργά μου λες και χάνεσαι
Με τους φόβους μου παρέα μέσα στη βροχή
και η νύχτα σαν θηρίο πάνω στη στροφή
περιμένει κάποιο λάθος κάτι να συμβεί
κάνω εγώ το πρώτο βήμα να έχει αφορμή
Περιπολικά σφυρίζουν φώτα δυνατά
κάποιος πήδηξε απ'το τρίτο από μοναξιά
πέφτει στάχτη απ΄το τσιγάρο μέσα στο ποτό
πάλι καίω το μυαλό μου για να ξεχαστώ
Και εσύ να χάνεσαι, εσύ να χάνεσαι
σαν σπίθα μέσα στη φωτιά και να μην νοιάζεσαι
που με χρειάζεσαι και όλο βιάζεσαι
είναι αργά μου λες και χάνεσαι
Τρελές μέρες...
τρελές καταστάσεις...
Στεναχώρια...
Μελαγχολία...
Απογοήτευση...
Απελπισία...
Δάκρυα...
Τα πάνω κάτω...
Σκέψεις...
Αποφάσεις της στιγμής...
Ζόρια...
Και μοναξιά...πολύ μοναξιά...
Και θλίψη...πάρα πολύ θλίψη...
Νιώθω πως δεν αντέχω άλλο...
Δεν κάνω όνειρα πια...
Δεν έχει νόημα...
Απλά περνάω τις μέρες μου...
Περνάω τις ώρες μου...
Και αυτό το τραγούδι μου κρατά συντροφιά...
Πολλά βράδια τώρα...
Όλο καίω το μυαλό μου για να ξεχαστώ...
Αλλά ούτε αυτό έχει αποτέλεσμα...
Σε είδα στον ύπνο μου...
Και μου είπες μια κουβέντα...
Με πόνεσε και με ξύπνησε...
Και από εκείνο το όνειρο και μετά πονάω όλο και πιο πολύ...
Και δεν ξέρω τι να κάνω...
Κι εσύ απλά να χάνεσαι...
Μακάρι να μην χανόσουν...
Σε φιλώ...
"...ένα χέρι να με σπρώχνει όλο πιο βαθιά..."
"...σήμερα κυκλοφορούνε μόνο τα ζυγά
και τα όνειρα που έχουν λίγα κυβικά..."
και τα όνειρα που έχουν λίγα κυβικά..."
"...περιμένει κάποιο λάθος κάτι να συμβεί..."
"...κάποιος πήδηξε απ'το τρίτο από μοναξιά..."
Τρίτη, 13 Νοεμβρίου 2012
Στα χείλη στάξε να το πιω...
Της Άρνης το νερό
Αααα....
Της Άρνης το νερό
Της αρνησιάς...
Της αρνησιάς τη βρύση
Αααα...
Της Άρνης το νερό
το ήπιες και...
το ήπιες και μ' αρνήθης
Αχ, αγάπη μου, στα χείλη στάξε να το πιω
της Άρνης το πικρό νερό,
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε δω
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα θ' αγαπώ
Αααα...
Της λήθης το στενό
το πέρασες...
το πέρασες κι εχάθης
Αχ, αγάπη μου, στα χείλη στάξε να το πιω
της Άρνης το πικρό νερό,
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε δω
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα θ' αγαπώ
στα χείλη στάξε να το πιω
της Άρνης το πικρό νερό,
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε δω
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα θ' αγαπώ...
Της Άρνης το νερό
Της αρνησιάς...
Της αρνησιάς τη βρύση
Αααα...
Της Άρνης το νερό
το ήπιες και...
το ήπιες και μ' αρνήθης
Αχ, αγάπη μου, στα χείλη στάξε να το πιω
της Άρνης το πικρό νερό,
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε δω
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα θ' αγαπώ
Αααα...
Της λήθης το στενό
το πέρασες...
το πέρασες κι εχάθης
Αχ, αγάπη μου, στα χείλη στάξε να το πιω
της Άρνης το πικρό νερό,
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε δω
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα θ' αγαπώ
στα χείλη στάξε να το πιω
της Άρνης το πικρό νερό,
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε δω
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα θ' αγαπώ...
Μου λείπεις...
Πολύ...
Έντονα...
Επώδυνα...
Μαρτυρικά...
Ήθελα να ξέρεις ότι μου λείπεις τόσο...
Ήθελα με κάποιο τρόπο να στο πω...
Και αν νοιάζεσαι έστω και λίγο θα το δεις εδώ...
Δεν είσαι πουθενά πια...
πουθενά...
Με ξέχασες...
Ξέχασες...
Έτσι είναι το νερό της λήθης...
Το πίνεις και ξεχνάς...
Το πίνεις και ζεις μια υπέροχη ζωή...
Το πίνεις και ζεις την ευτυχία...
Και ξεχνάς...
Και αγνοείς...
Δυστυχώς για μένα ισχύει το αντίθετο...
Δεν μπορώ να ξεχάσω...
Δεν μπορώ να ξεχάσω τίποτα...
Τις αγκαλιές... τα φιλιά... τα χάδια...
Τις κουβέντες... τα ξενύχτια... τα λόγια σου...
Κομμάτια η καρδιά μου...
Έχει γίνει σκόνη...
Και...
Όσο κι αν στάξεις στα χείλη μου...
Και πάλι θυμάμαι...
Και πάλι εσένα θ' αγαπώ...
Σε φιλώ...
There is not always hope...
I learned it... the hard way...
Πέμπτη, 8 Νοεμβρίου 2012
Κλείσε τα μάτια και μείνε εδώ...
Χορός στη βροχή
Όλα κάπως αρχίζουν ξαφνικά στη ζωή
και όμως όλα τελειώνουν και ξανά απ' την αρχή
ένα βράδυ σε είδα εντελώς ξαφνικά
δεν μπορούσα να ξέρω τι θα γίνει μετά
Πετώ το τσιγάρο προχωράω δειλά
θα γίνεις δική μου αυτή τη βραδιά
κάνω τόσα σενάρια για να δω τι θα πω
και από σένα ακούω όσα νιώθω εγώ
Σαν να ζούσες μέσα μου πάντα
σαν να ήσουν πάντα εδώ
τόσες εικόνες δίχως λέξεις
κλείσε τα μάτια και μείνε εδώ
Γυμνό το δωμάτιο, οι ανάσες βαριές
χαμηλώνω τα φώτα, πες μου πόσο με θες
μες τα χέρια να νιώθω το καυτό σου κορμί
και ο ιδρώτας να στάζει σαν χορός στη βροχή
Τους ρυθμούς της καρδιάς σου το ρολόι μετρά
το σκοτάδι τελειώνει, πες το μου δυνατά
πως δεν πρέπει να φύγεις, πως θα μείνεις εδώ
δυο λόγια μονάχα λίγο πριν εκραγώ
Σαν να ζούσες μέσα μου πάντα
σαν να ήσουν πάντα εδώ
τόσες εικόνες δίχως λέξεις
κλείσε τα μάτια και μείνε εδώ
και όμως όλα τελειώνουν και ξανά απ' την αρχή
ένα βράδυ σε είδα εντελώς ξαφνικά
δεν μπορούσα να ξέρω τι θα γίνει μετά
Πετώ το τσιγάρο προχωράω δειλά
θα γίνεις δική μου αυτή τη βραδιά
κάνω τόσα σενάρια για να δω τι θα πω
και από σένα ακούω όσα νιώθω εγώ
Σαν να ζούσες μέσα μου πάντα
σαν να ήσουν πάντα εδώ
τόσες εικόνες δίχως λέξεις
κλείσε τα μάτια και μείνε εδώ
Γυμνό το δωμάτιο, οι ανάσες βαριές
χαμηλώνω τα φώτα, πες μου πόσο με θες
μες τα χέρια να νιώθω το καυτό σου κορμί
και ο ιδρώτας να στάζει σαν χορός στη βροχή
Τους ρυθμούς της καρδιάς σου το ρολόι μετρά
το σκοτάδι τελειώνει, πες το μου δυνατά
πως δεν πρέπει να φύγεις, πως θα μείνεις εδώ
δυο λόγια μονάχα λίγο πριν εκραγώ
Σαν να ζούσες μέσα μου πάντα
σαν να ήσουν πάντα εδώ
τόσες εικόνες δίχως λέξεις
κλείσε τα μάτια και μείνε εδώ
Σήμερα έγινε κάτι που δε μου έχει ξανασυμβεί...
Έπεσα...
Γλίστρησα στη βροχή με το "ποδήλατο" μου...
Και ένιωσα ότι θα έπεφτα...
Το αισθάνθηκα λίγο πριν γίνει...
σαν κάτι να μην πήγαινε καλά...
Ε λίγο η βροχή, λίγο οι μικροί τροχοί, λίγο η χαζομάρα μου...
Έπεσα...
Αλλά το τρομακτικό ήταν ότι δεν ένιωσα τίποτα...
Δεν αισθάνθηκα πόνο...
Πως μπορεί να έγινε αυτό;
Έπεσα εκεί πάνω στην άσφαλτο...
Και τίποτα...
Μπορεί ο ψυχικός πόνος να καλύψει όλες τις άλλες αισθήσεις;
Να καλύψει τον σωματικό πόνο;
Ακόμη το ψάχνω...
Αλλά οι μελανιές δε θα αργήσουν να φανούν...
Και το λυπήθηκα πολύ το "ποδηλατάκι" μου...
Άντε κι ένα γλυκό και τρυφερό και λίγο πιο αισιόδοξο και θεσσαλονικιώτικο τραγουδάκι για απόψε...
Μιας και σήμερα τη γλίτωσα...
Και ελπίζω...
Πάντα ελπίζω...
Τρίτη, 6 Νοεμβρίου 2012
Bang bang...
Bang Bang
I was five and he was six
We rode on horses made of sticks
He wore black and I wore white
He would always win the fight
Bang bang, he shot me down
Bang bang, I hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, my baby shot me down.
Seasons came and changed the time
When I grew up, I called him mine
He would always laugh and say
"Remember when we used to play?"
Bang bang, I shot you down
Bang bang, you hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, I used to shoot you down.
Music played, and people sang
Just for me, the church bells rang.
Now he's gone, I don't know why
And till this day, sometimes I cry
He didn't even say goodbye
He didn't take the time to lie.
Bang bang, he shot me down
Bang bang, I hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, my baby shot me down...
We rode on horses made of sticks
He wore black and I wore white
He would always win the fight
Bang bang, he shot me down
Bang bang, I hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, my baby shot me down.
Seasons came and changed the time
When I grew up, I called him mine
He would always laugh and say
"Remember when we used to play?"
Bang bang, I shot you down
Bang bang, you hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, I used to shoot you down.
Music played, and people sang
Just for me, the church bells rang.
Now he's gone, I don't know why
And till this day, sometimes I cry
He didn't even say goodbye
He didn't take the time to lie.
Bang bang, he shot me down
Bang bang, I hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, my baby shot me down...
Είναι τόσο όμορφο να σε αγαπούν...
Είναι τόσο όμορφο να αγαπάς...
Αλλά όταν αγαπάς χωρίς να παίρνεις αγάπη είναι ότι πιο οδυνηρό...
Όταν ξέρεις πως ο άλλος δε θα είναι ποτέ εκεί για σένα...
Όταν νιώθεις πως ο άλλος δε θέλει να είναι εκεί για σένα...
Και περιμένει κάτι από σένα;
Δε νομίζω...
Ίσως να θέλει εσύ να νοιάζεσαι μόνο...
Ίσως και όχι...
Το μούδιασμα συνεχίζει...
Δεν έχει περάσει ούτε στο ελάχιστο...
Μούδιασμα και κρύο...
Παγωνιά μες στην ψυχή...
Και είναι ακόμη πιο δύσκολο όταν πρέπει για κάποιους άλλους ανθρώπους να είμαι δυνατή...
Γιατί αυτοί περνάνε δυσκολίες πιο χειροπιαστές από τις δικές μου...
Πονάνε για πράγματα που είχαν αξία...
Εγώ απλά πονάω για ένα όνειρο που χάθηκε...
Για κάτι που θα μπορούσε να είναι ζωή αλλά δεν έφτασε ούτε στα σκαριά...
Δεν ήθελα μία άλλη ζωή...
Αυτή τη ζωή ήθελα...
Σε αυτή τη ζωή ήθελα να είμαι η αγκαλιά που σε ζεσταίνει...
Σε αυτή τη ζωή ήθελα να είμαι τα φιλιά που σε τρελαίνουν...
Σε αυτή τη ζωή ήθελα να είμαι το κόκκινο στο μαύρο σου...
Σε αυτή τη ζωή ήθελα να είμαι ο άνθρωπός σου...
Λυπάμαι που δεν τα κατάφερα...
Ποια είμαι άλλωστε για να τα καταφέρω...
Δεν είμαι και τίποτα σπουδαίο...
Όπως είναι κάποια άλλη...
Δεν είμαι τίποτα...
Αλλά η πληγή συνεχίζει να με πονάει...
Συνεχίζει να ματώνει...
Και η σφαίρα παραμένει μέσα στην καρδιά...
Bang Bang...
You shot me down...
Bang bang...
My baby shot me down...
Σε φιλώ... αν και δεν έχει σημασία πια για σένα...
Κυριακή, 7 Οκτωβρίου 2012
Την πιο γλυκιά σου απουσία έχω ανάγκη ν' αγαπάω...
Έχω ανάγκη
Έχω ανάγκη μια σου λέξη
μια αλήθεια μες τις αυταπάτες
και μια αγκαλιά να με γιατρέψει
από θανάσιμες αγάπες
έχω ανάγκη να βουλιάξω
μέσα στο πιο βαθύ σου βλέμμα
απ' την αλήθεια να τρομάξω
και να φουντάρω σ' ένα ψέμα
Έχω ανάγκη να σου δείξω
πως είμαι πλέον οπαδός σου
με την παλάμη μου ν' αγγίξω
τον πυρετό στο μέτωπό σου
έχω ανάγκη να σε νιώσω
σαν μια προσωπική μου νίκη
με πόσα βράδια να πληρώσω
τη μοναξιά που μου ανήκει
Μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη
ένα σακατεμένο βράδυ
μόνο τα μάτια σου θυμάμαι
δυο φλόγες μέσα στο σκοτάδι
μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη
που όσο θυμάμαι με πονάει
έχουν περάσει τόσα χρόνια
μ' αυτή η αγάπη δεν περνάει
Απόψε δε θα βγω στους δρόμους
στα όνειρα μου θα σε ψάξω
ότι δεν έφυγες ποτέ σου
έχω ανάγκη να φωνάξω
σ' όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι
εγώ μαζί σου θα ξυπνάω
την πιο γλυκιά σου απουσία
έχω ανάγκη ν' αγαπάω
Κι έτσι για πάντα θα σαλπάρω
στην πλάτη του δικού σου ανέμου
σαν νά' σουν όρκος θα σε πάρω
που δε θα πάταγα ποτέ μου
μια αλήθεια μες τις αυταπάτες
και μια αγκαλιά να με γιατρέψει
από θανάσιμες αγάπες
έχω ανάγκη να βουλιάξω
μέσα στο πιο βαθύ σου βλέμμα
απ' την αλήθεια να τρομάξω
και να φουντάρω σ' ένα ψέμα
Έχω ανάγκη να σου δείξω
πως είμαι πλέον οπαδός σου
με την παλάμη μου ν' αγγίξω
τον πυρετό στο μέτωπό σου
έχω ανάγκη να σε νιώσω
σαν μια προσωπική μου νίκη
με πόσα βράδια να πληρώσω
τη μοναξιά που μου ανήκει
Μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη
ένα σακατεμένο βράδυ
μόνο τα μάτια σου θυμάμαι
δυο φλόγες μέσα στο σκοτάδι
μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη
που όσο θυμάμαι με πονάει
έχουν περάσει τόσα χρόνια
μ' αυτή η αγάπη δεν περνάει
Απόψε δε θα βγω στους δρόμους
στα όνειρα μου θα σε ψάξω
ότι δεν έφυγες ποτέ σου
έχω ανάγκη να φωνάξω
σ' όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι
εγώ μαζί σου θα ξυπνάω
την πιο γλυκιά σου απουσία
έχω ανάγκη ν' αγαπάω
Κι έτσι για πάντα θα σαλπάρω
στην πλάτη του δικού σου ανέμου
σαν νά' σουν όρκος θα σε πάρω
που δε θα πάταγα ποτέ μου
Κάθε βράδυ...
Κάθε βράδυ...
Το ίδιο όνειρο...
Κάθε βράδυ εσύ στον ύπνο μου...
Μία να μου χαμογελάς...
Μία να με αγκαλιάζεις...
Μία να μου θυμώνεις...
Μία να φεύγεις...
Και κάθε πρωί να ξυπνάω...
Με τον ίδιο πόνο στην καρδιά...
Με το ίδιο βάρος στο στήθος...
Και με δάκρυα στα μάτια...
Να τρέμω γιατί δεν μπορώ ούτε στην ιδέα ότι δε θα σε ξαναδώ...
Να πονάω τόσο με την ιδέα ότι δε θα σε ξανακούσω...
Και έχει περάσει τόσος καιρός από τότε που σε είδα τελευταία φορά...
Και έχει περάσει τόσος καιρός από τότε που σε άκουσα τελευταία φορά...
Και πονάει πολύ...
Προσπαθώ...
Στο ορκίζομαι ότι προσπαθώ να ξεπεράσω όλη αυτή την κατάσταση...
Το παλεύω...
Είναι στιγμές που κάτι καταφέρνω...
Ξεχνιέμαι...
Αλλά τις τελευταίες μέρες σε βλέπω συνέχεια στον ύπνο μου...
Δεν το κάνω επίτηδες...
Αλήθεια σου λέω...
Αλλά κάθε βράδυ είσαι εκεί και με περιμένεις...
Είχα μέρες να κλάψω αλλά δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να κρατήσω τα δάκρυά μου...
Πονάω απίστευτα...
Και είναι βράδυ, αργά...
Και θέλω τόσο να μιλήσω σε κάποιον...
Αλλά κανείς δεν είναι διαθέσιμος...
Και σκέφτομαι ότι τέτοιες ώρες μόνο εσένα μπορούσα να πάρω τηλέφωνο...
Και πιθανότατα να ήσουν εκεί, για μένα...
Εκεί να με ακούσεις...
Αλλά τώρα ούτε εσύ δεν είσαι διαθέσιμος...
Και λυπάμαι γιατί δε διαβάζεις καν αυτά τα λόγια πια...
Δεν ξέρεις πως νιώθω κάτι τέτοιες στιγμές...
Δεν ξέρεις πόσο πονάω...
Και πόσο ΜΟΝΗ νιώθω...
Έχω ανάγκη μια σου λέξη...
Έχω ανάγκη την αγκαλιά σου...
Έχω ανάγκη να βουλιάξω στο πιο βαθύ σου βλέμμα...
Έχω ανάγκη τη φωνή σου...
Έχω ανάγκη...απλά... ΕΣΕΝΑ...
Σε φιλώ...
"...μόνο τα μάτια σου θυμάμαι
δυο φλόγες μέσα στο σκοτάδι..."
δυο φλόγες μέσα στο σκοτάδι..."
"...σαν νά' σουν όρκος θα σε πάρω
που δε θα πάταγα ποτέ μου..."
που δε θα πάταγα ποτέ μου..."
SSDD λοιπόν...
Δευτέρα, 1 Οκτωβρίου 2012
Τι λάθος κάνω...
Τι λάθος κάνω
Μια φυλακή
ειν' ο κόσμος μακριά σου
μα η νύχτα αυτή
μου 'φερε το άρωμά σου
Τι λάθος κάνω
κι όλο φτάνω πιο κοντά
κι όλο σε χάνω
κι όλο απ' την αρχή ξανά
όλο σε χάνω
κι όλο απ' την αρχή ξανά
τι λάθος κάνω
κι όταν φτάνω ειν' αργά
μια ξενητιά
η ζωή χωρίς εσένα
κι απ' την καρδιά
δεν γλυτώνεις μ' ένα ψέμα
Τι λάθος κάνω...
ειν' ο κόσμος μακριά σου
μα η νύχτα αυτή
μου 'φερε το άρωμά σου
Τι λάθος κάνω
κι όλο φτάνω πιο κοντά
κι όλο σε χάνω
κι όλο απ' την αρχή ξανά
όλο σε χάνω
κι όλο απ' την αρχή ξανά
τι λάθος κάνω
κι όταν φτάνω ειν' αργά
μια ξενητιά
η ζωή χωρίς εσένα
κι απ' την καρδιά
δεν γλυτώνεις μ' ένα ψέμα
Τι λάθος κάνω...
Έχω μέρες να γράψω...
Δεν ξέρω τι να γράψω...
Αυτό το blog είναι για σένα, είναι δικό σου...
Δεν έχει νόημα χωρίς εσένα...
Προσπαθώ να ξεπεράσω κάποια πράγματα...
Προσπαθώ να ξεπεράσω τον εαυτό μου...
Αλλά είναι ορισμένες στιγμές που ακόμη και ο εαυτός μου με κοροϊδεύει...
Σε είδα στον ύπνο μου...
Μετά από τόσες μέρες...
Και ήσουν όπως πάντα...
Γλυκός... τόσο γλυκός...
Και όταν ξύπνησα ήθελα τόσο να σε ακούσω...
Αλλά προτιμώ να επικοινωνήσεις εσύ όταν θελήσεις να μάθεις τι κάνω...
Όταν θελήσεις να με ακούσεις λίγο...
Να μου μιλήσεις λίγο...
Αν θελήσεις ποτέ...
Δε διαβάζεις αυτά τα λόγια πια...
Λόγια θλίψης...
Λόγια απελπισίας...
Λόγια πόνου...
Δεν υπάρχουν πια μέσα σου...
Και δε θέλω να υπάρχουν...
Να είσαι καλά θέλω...
Να χαμογελάς...
Έτσι δε μου έλεγες πάντα;
Το ίδιο να κάνεις κι εσύ...
Δεν εξηγείται κάποιο λάθος κάνω και μου πάει η ζωή ανάποδα...
Από μόνη της πάει προς τα εκεί που δε θέλω...
Κι εγώ απλώς κάθομαι και τη χαζεύω να περνά...
Σαν τη χαζή...
Και είναι κάτι στιγμές που με πιάνουν τα κλάματα...
Όπως απόψε...
Σε ένα σπίτι που δεν έχω αναμνήσεις από σένα...
Αλλά που οι άνθρωποι μέσα του θα μου θυμίζουν πάντα εσένα...
Και έτσι απλά έβαλα τα κλάματα...
Ακούγοντας μια "εκπομπή" που μια και μοναδική φορά κάναμε μαζί...
Θυμάσαι άραγε;
Τι να θυμάσαι από μένα...
Τι να σκέφτεσαι για μένα...
Με σκέφτεσαι;
Είμαι η "Σταλίτσα"...
Δεν μπορώ να ξεχάσω...
Θυμάμαι τα πάντα...
Σχεδόν κάθε λεπτομέρεια από εσένα...
Είναι τόσο άδικο...
Άδικο να αγαπάς τόσο και να μη δίνεις την αγάπη σου...
Άδικο να πονάς και να μη βρίσκεις μια ζεστή αγκαλιά να απαλύνει τον πόνο σου...
Άδικο να θυμάσαι μόνο εσύ...
Άδικο...
Ναι δεν μπορεί...
Κάποιο λάθος κάνω...
Σε φιλώ... μια ακόμη φορά...
"...μα η νύχτα αυτή
μου 'φερε το άρωμά σου..."
μου 'φερε το άρωμά σου..."
"...όλο σε χάνω
κι όλο απ' την αρχή ξανά
τι λάθος κάνω
κι όταν φτάνω ειν' αργά..."
κι όλο απ' την αρχή ξανά
τι λάθος κάνω
κι όταν φτάνω ειν' αργά..."
"...κι απ' την καρδιά
δεν γλυτώνεις μ' ένα ψέμα..."
δεν γλυτώνεις μ' ένα ψέμα..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου