3 Ιανουαρίου 2012
Διπλωμένα φτερά
τί είναι αυτό το άμορφο πλάσμα ανάμεσά μας;
Μας αγγίζει θαρρώ,
προέκταση των δακτύλων μου θαρρώ,
προέκταση των δικών σου δακτύλων...
Θέλω να φύγουμε απο δω.
Εδώ δεν υπάρχουν χελιδόνια,
ποιός θα φέρει την Άνοιξη σε τούτη την άκρη του πελάγου;
Δεν έθρεψαν ακόμη τα φτερά μας...;
Δάκρυα τα πότισα και θαλασσινό νερό,
πρέπει να πετάξουμε, σου λέω, μακριά απο δω...
Η ψυχή σου, ψυχή μου, η ψυχή σου...!
Ο άνεμος μου σφυρίζει τους οιωνούς...
Ας φύγουμε απο δω!
.................
Αργήσαμε, αγάπη μου,
πολυκαιρίσαμε στην άκρη ετούτης της σπηλιάς
ωσότου θρέψουν τα φτερά μας...
Τώρα πια... Εσύ ποιός είσαι...; Εγώ...; Εγώ ποιά είμαι;
Αυτό το άμορφο πλάσμα λέγεται λησμονιά...
Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου