Η Μεγάλη Απάτη

« Η θύμησή σου είναι από ΦώςΤώρα που Χειμώνιασε... »

---

Η Μεγάλη Απάτη

Δευτέρα, 23 Μαρτίου 2009

Ήταν "πολύ" αυτό που ένιωσες... κραυγάζει η θύμηση...
τρομαγμένος...
ακούω...
κρύβομαι...
στις Ψυχής μου το πέτο...
τσαλακωμένο αφουγκράζεται τις φωνές...
φυλαχτό πλέκει στην λάμψη του χθες...
λουφάρει στο οργισμένο σήμερα...
δακρύζει στο αδιάφορο μέλλον...
αυτο-χαράζεται η μνήμη...
η γλώσσα γλύφει αχόρταγα...
την ξεφτισμένη αγάπη...
καταριέται τον χρόνο...
έφυγε μπροστά...
ξέχασε...
Γυρνώ στα παλιατζίδικα...
ν' αγοράσω μια αγάπη που δεν γέρασε...
κοιτούν παράξενα...
γελούν ειρωνικά...
δεν περνούν τα λεφτά σου...
φιλαράκο...
είναι σπάνιο αυτό που ζητάς...
δεν υπάρχει...
Βρέχει ο Θεός...
"εκμεταλλεύεται" κι Αυτός...
το δικό μου το δάκρυ...
δεν υπάρχει αγάπη...
μην μου ψιθυρίσεις...
κι εσύ...
για την μεγάλη Απάτη...

Στέλιος Κ.