Λέξεις της διπλανής έμπνευσης ή έκσταση της διπλανής λέξης

(και τώρα τι θα γίνουμε δίχως μελαχρινά τοπία, δίχως φαντασία… Η διάθεση αυτή, συννεφιασμένης Κυριακής, ήταν μια κάποια λύση…)
 
[επικεφαλής (από)στροφή]: 

«Όταν η νύχτα ταξιδεύει

στα ύφαλα του Ονείρου
κι απλώνει ο χρόνος στο λιθόστρωτο
να πιάσει ρίζα
αυτός ο στίχος…»

ΛΕΖΑΝΤΑ (εις τον πάτον της εικόνας των λέξεων)
Είδα ξανά στον ύπνο μου εψές
πως όντας ποιητής
έψαχνα να βρω μελαχρινό τοπίο
όπου άδοξοι ποιητές 
είχαν κρυμμένους κάτι ατόφιους στίχους…
Και, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες στιγμές,
σαν ήμουνα πολύ κοντά στο όνειρο,
ξύπνησα ξαφνικά
και ήταν πάλι Κυριακή συννεφιασμένη
και ήταν ξανά 
μια ατέλειωτη εύθραυστη βροχή της άνοιξης…
 
(μετά από τρία τέρμινα…)
Ξεροσταλιάζει στην αυγή
μούσα συννεφιασμένης Κυραικής
κι ο δίχως στίχους ποιητής
Φαίδων Ενεός
στο μαρμαρωμένο παραμύθι
έννεπε!

Οι λέξεις που έντυσαν την εικόνα του Ποιήματος είναι από την e-συλλογή του Τάσου Κάρτα «Μικρά Ποιήματα με πολύ μεγάλο Τίτλο – για την αντιγραφή: Δεσμώτης στον Ίλιγγο της Σκιας 1000 Λέξεων= Μια Εικόνα Ποιήματος