Πέμπτη, 22 Μαΐου 2008
ΑΦΙΕΡΩΣΗ
Για τους ερωτευμένους που παντρεύτηκαν
Για το σπίτι που χτίστηκε
Για τα παιδάκια που μεγάλωσαν
Για τα πλοία που άραξαν
Για τη μάχη που κερδήθηκε
Για τον άσωτο που επέστρεψε
Για όλα όσα τελείωσαν χωρίς ελπίδα πια.
Για το σπίτι που χτίστηκε
Για τα παιδάκια που μεγάλωσαν
Για τα πλοία που άραξαν
Για τη μάχη που κερδήθηκε
Για τον άσωτο που επέστρεψε
Για όλα όσα τελείωσαν χωρίς ελπίδα πια.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
Παντελής Θαλασσινός - Κεραυνός και αστραπή
Παντελής Θαλασσινός - Κεραυνός και αστραπή
[via FoxyTunes / Παντελής Θαλασσινός]
Κυριακή, 18 Μαΐου 2008
Η ΠΕΡΙΦΡΑΣΤΙΚΗ ΠΕΤΡΑ
Listening to: KRAOYNAKHS STAMATHS - AYTH H NYXTA MENEI
Μίλα .
Πες κάτι , οτιδήποτε.
Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλινη απουσία.
Διάλεξε έστω κάποια λέξη,
που να σε δένει πιο σφιχτά με την αοριστία.
Πες :"άδικα","δέντρο","γυμνό".
Πες :"θα δούμε","αστάθμητο","βάρος".
Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται
μια σύντομη, άδετη, ζωή με τη φωνή σου.
Μίλα.
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Εκεί που τελειώνουμε
εμείς αρχίζει η θάλασσα.
Πες κάτι. Πες "κύμα",
που δεν στέκεται.
Πες "βάρκα", που βουλιάζει
αν την παραφορτώσεις με προθέσεις.
Πες "στιγμή" που φωνάζει βοήθεια οτι πνίνεται,
μη τη σώζεις,
πες "δεν άκουσα".
Μίλα.
Οι λέξεις έχουν έχθρες μεταξύ τους,
έχουν τους ανταγωνισμούς:
αν κάποια απ'αυτές σ' αιχμαλωτίσει,
σ'ελευθερώνει η άλλη.
Τράβα μία λέξη απ'τη νύχτα στην τύχη.
Ολόκληρη νύχτα στην τύχη.
Μη λες "ολόκληρη", πες "ελάχιστη",
που σ'αφήνει να φύγεις.
Ελάχιστη αίσθηση,
λύπη ολόκληρη δική μου.
Ολόκληρη νύχτα.
Μίλα.
Πες "αστέρι" που σβύνει.
Δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη.
Πες "πέτρα", που είναι άσπαστη λέξη.
Ετσι, ίσα ίσα, να βάλω έναν τίτλο
σ'αυτή τη βόλτα την παραθαλάσσια.
Πες κάτι , οτιδήποτε.
Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλινη απουσία.
Διάλεξε έστω κάποια λέξη,
που να σε δένει πιο σφιχτά με την αοριστία.
Πες :"άδικα","δέντρο","γυμνό".
Πες :"θα δούμε","αστάθμητο","βάρος".
Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται
μια σύντομη, άδετη, ζωή με τη φωνή σου.
Μίλα.
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Εκεί που τελειώνουμε
εμείς αρχίζει η θάλασσα.
Πες κάτι. Πες "κύμα",
που δεν στέκεται.
Πες "βάρκα", που βουλιάζει
αν την παραφορτώσεις με προθέσεις.
Πες "στιγμή" που φωνάζει βοήθεια οτι πνίνεται,
μη τη σώζεις,
πες "δεν άκουσα".
Μίλα.
Οι λέξεις έχουν έχθρες μεταξύ τους,
έχουν τους ανταγωνισμούς:
αν κάποια απ'αυτές σ' αιχμαλωτίσει,
σ'ελευθερώνει η άλλη.
Τράβα μία λέξη απ'τη νύχτα στην τύχη.
Ολόκληρη νύχτα στην τύχη.
Μη λες "ολόκληρη", πες "ελάχιστη",
που σ'αφήνει να φύγεις.
Ελάχιστη αίσθηση,
λύπη ολόκληρη δική μου.
Ολόκληρη νύχτα.
Μίλα.
Πες "αστέρι" που σβύνει.
Δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη.
Πες "πέτρα", που είναι άσπαστη λέξη.
Ετσι, ίσα ίσα, να βάλω έναν τίτλο
σ'αυτή τη βόλτα την παραθαλάσσια.
Τετάρτη, 14 Μαΐου 2008
Κυριακή, 11 Μαΐου 2008
ΓΙΑΤΙ ΒΑΘΙΑ ΜΟΥ ΔΟΞΑΣΑ
Listening to: Steve Miller Band - Serenade From The Stars
via FoxyTunes
Γιατί βαθιά μου δόξασα και πίστεψα τη γη
via FoxyTunes
Γιατί βαθιά μου δόξασα και πίστεψα τη γη
και στη φυγή δεν άπλωσα τα μυστικά φτερά μου,
μα ολάκερον ερίζωσα το νου μου στη σιγή,
νά που και πάλι αναπηδά στη δίψα μου η πηγή,
πηγή ζωής, χορευτική πηγή, πηγή χαρά μου...
Γιατί ποτέ δε λόγιασα το πότε και το πώς,
μα εβύθισα τη σκέψη μου μέσα στην πάσαν ώρα,
σα μέσα της να κρύβονταν ο αμέτρητος σκοπός,
νά τώρα που, ή καλοκαιριά τριγύρα μου είτε μπόρα,
λάμπ' η στιγμή ολοστρόγγυλη στο νου μου σαν οπώρα,
βρέχει απ' τα βάθη τ' ουρανού και μέσα μου ο καρπός!...
Γιατί δεν είπα: «εδώ η ζωή αρχίζει, εδώ τελειώνει...»
μα «αν είν' η μέρα βροχερή, σέρνει πιο πλούσιο φως...
μα κι ο σεισμός βαθύτερη τη χτίση θεμελιώνει,
τι ο ζωντανός παλμός της γης που πλάθει είναι κρυφός...»
νά που, ό,τι στάθη εφήμερο, σα σύγνεφο αναλιώνει,
νά που ο μέγας Θάνατος μου γίνηκε αδερφός!...
μα ολάκερον ερίζωσα το νου μου στη σιγή,
νά που και πάλι αναπηδά στη δίψα μου η πηγή,
πηγή ζωής, χορευτική πηγή, πηγή χαρά μου...
Γιατί ποτέ δε λόγιασα το πότε και το πώς,
μα εβύθισα τη σκέψη μου μέσα στην πάσαν ώρα,
σα μέσα της να κρύβονταν ο αμέτρητος σκοπός,
νά τώρα που, ή καλοκαιριά τριγύρα μου είτε μπόρα,
λάμπ' η στιγμή ολοστρόγγυλη στο νου μου σαν οπώρα,
βρέχει απ' τα βάθη τ' ουρανού και μέσα μου ο καρπός!...
Γιατί δεν είπα: «εδώ η ζωή αρχίζει, εδώ τελειώνει...»
μα «αν είν' η μέρα βροχερή, σέρνει πιο πλούσιο φως...
μα κι ο σεισμός βαθύτερη τη χτίση θεμελιώνει,
τι ο ζωντανός παλμός της γης που πλάθει είναι κρυφός...»
νά που, ό,τι στάθη εφήμερο, σα σύγνεφο αναλιώνει,
νά που ο μέγας Θάνατος μου γίνηκε αδερφός!...
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ
Παρασκευή, 9 Μαΐου 2008
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ...
Listening to: Dido - Life for rent
via FoxyTunes
.......Ενα μεγαλο πελαγο δυο ματια
ευκινητα και ακινητα σαν τον αγερα,
και τα πανια μου οσο κρατησουν, κι ο Θεος μου.
via FoxyTunes
.......Ενα μεγαλο πελαγο δυο ματια
ευκινητα και ακινητα σαν τον αγερα,
και τα πανια μου οσο κρατησουν, κι ο Θεος μου.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
Κυριακή, 4 Μαΐου 2008
TO MHNYMA
Listening to: Dune - Who Wants to Live Forever
via FoxyTunes
via FoxyTunes
Σε γνώρισα ναυαγός σε μια μεγάλη πόλη
που οι άνθρωποι περνούν και χάνονται
με μια βουή ωκεανού.
Κι ήταν σα θαύμα το πώς βγήκαν
καινούργια λόγια απ'το στεγνό μου στόμα.
Τ'απόθεσα χωρίς καμμίαν εγγύηση, παράλογα
σ'ένα μπουκάλι και τ'όριξα στην άσφαλτο.
Ηξερα πως δεν είχα τίποτα να περιμένω
μα δε βρισκόμουν πια στην πρώτη νιότη μου
κι η σύνεση γινόταν μια πολυτέλεια δυσβάσταχτη.
που οι άνθρωποι περνούν και χάνονται
με μια βουή ωκεανού.
Κι ήταν σα θαύμα το πώς βγήκαν
καινούργια λόγια απ'το στεγνό μου στόμα.
Τ'απόθεσα χωρίς καμμίαν εγγύηση, παράλογα
σ'ένα μπουκάλι και τ'όριξα στην άσφαλτο.
Ηξερα πως δεν είχα τίποτα να περιμένω
μα δε βρισκόμουν πια στην πρώτη νιότη μου
κι η σύνεση γινόταν μια πολυτέλεια δυσβάσταχτη.
Τιτος Πατρικιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου