Όταν η αγάπη σε καλεί....
Σ' έναν τόπο μακρινό, ζει χρόνια ο Αλ Μουσταφά, ο Προφήτης, κι όταν φτάνει η στιγμή να γυρίσει στο νησί του, καταβεβλημένος από τη θλίψη των αναμνήσεων, καταφεύγοντας στον κήπο των προγόνων του, οι κάτοικοι του τόπου ζητούν από αυτόν το δώρο της σοφίας του.
Ρωτούν για όσα βαραίνουν την καρδιά τους κι αυτός, με λόγια τόσο καθαρά και διαυγή, απαντά για όλα τα ανθρώπινα: την αγάπη, την ελευθερία, τα παιδιά, το γάμο, τη δουλειά, τον πόνο, τη φιλία, το χρόνο, το θάνατο...
(Από το βιβλίο: Ο Προφήτης & ο κήπος του Προφήτη)
... Τότε η Αλμίτρα είπε: "Μίλησε μας για την Αγάπη".
Κι εκείνος, ύψωσε το κεφάλι του κι αντίκρισε το λαό κι απλώθηκε βαθιά ησυχία.
Και με φωνή μεγάλη είπε:
"Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα.
Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδώσου, μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.
Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μόλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο... "
Από καρδιάς για φίλη της καρδιάς... για εκείνη την τρυφερότητα που η έλλειψή της για τα χρόνια που έχουν διαβεί δεν αναπληρώνεται, μα μοιράζεται κάποτε με περίσσεια αγάπη. Και τότε τη στέλνεις κοντά της με λατρεία, κι εκείνη τη στέλνει σε σένα με την ίδια αγάπη, για τα χρόνια που θα 'ρθουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου