Η ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ : Σαν να μην είχες δει ποτέ σου ναυαγό *

8.1.13

Κάποιοι μύστες μιλούν

Σ’έναν παγωμένο πλανήτη, κάπου σε μια άλλη διάσταση, άγνωστος στο κοινό νού και λαθραίως εξερευνημένος απ’ορισμένους μύστες άυλων ουσιών, βρίσκεται σπάνιο πετράδι αποτελούμενo απο μη γήινη σύνθεση.

Κάποιοι λέν πως παίρνει το σχήμα αυτών που το ακουμπούν κι άλλοι πως δεν το τρυπά το πιο ισχυρό διαμάντι της γής. Κάποιοι απ’αυτούς μιλούν για το χρώμα του που δεν ειναι συγκεκριμμένο και δεν βρίσκουν λέξη για να μπορέσουν να το εντάξουν σε κάποια απόχρωση, ενώ πάλι άλλοι το βρίσκουν ενα μουντό σκούρο γκρί που όμοιό του βρίσκεις σε κάποιες καρδιές ανθρώπων. Ορισμένοι, ελάχιστοι απ'αυτούς, συζητούν μεταξύ τους για κάποιο άρωμα που αναδύεται σε κάθε τους αφή. Το συγκρίνουν με το άρωμα ενός πολύτιμου τριαντάφυλλου της ανατολής. Άλλους πάλι τους αφήνει αδιάφορους το γεγονός ότι μπορεί και να υπάρχει αυτή.

Δεν ξέρω τι να πιστέψω.

Θα πρέπει να κλείσω τα μάτια και να προσπαθήσω να τ’ακουμπήσω...ίσως νιώσω το εύπλαστο του σώματός του, το χρώμα της ψυχής του και το άρωμα που δίνει.

Σταύρος Λάντσιας - Το βαλς των ματιών

7.1.13

πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου

να ζωγραφίζει νοερά

λέξεις

πρόσωπα

συναισθήματα

χέρια, που ακουμπούν ζωές...

Oi Va Voi - Ladino Song

5.1.13

Αστρικός* ή mobile IV

Με σπίτι ένα αστέρι
και παράθυρο με θέα όλο το σύμπαν.
Να βγαίνεις βόλτες στη γειτονιά των αστεριών
και για φίλους να'χεις ταξιδευτές κομήτες
που ιστορίες για γαλαξίες λένε και ερωτευμένους πλανήτες.
Ένα τέτοιο σπίτι θε να'χα, να του στάξω έρωτα
και να κρεμώ στους τοίχους του τα βραδυνά μου όνειρα
και τις κρυφές μου επιθυμίες που δεν βρίσκουν θέση στον κόσμο ετούτο.

Κι αν δεν μπορέσω να τ'αποκτήσω
θα ζωγραφίσω ένα και μέσα του θα μπώ να γίνω αστρικός...
...εκεί μέσα να ωριμάσω...

*έπειτα από στιγμές αντικρουόμενων απόψεων

1.1.13

Mobile III

Έρχεται κάποια ημέρα που τοποθετείς στο καβαλέτο της ζωής σου έναν καμβά μεγάλο και πάνω του αρχίζεις να ρίχνεις χρώματα που ίσως και να μην έχεις χρησιμοποιήσει ποτέ. Τ'απλώνεις με πινέλα βεντάλιες ατημέλητα και οι προσμίξεις αυτών δίνουν εκφράσεις, σκηνές, απόψεις της ζωής σου και τότε ανακαλύπτεις πως μέσα από ένα χάος που πήγαινε να δημιουργηθεί, γεννιέται κάτι νέο, κάτι όμορφο που ίσως μόνο εσυ το καταλάβεις αλλά δεν σ'ενοχλεί διόλου καθώς είναι κομμάτι της ψυχής σου που φωτογράφισες σε μια στιγμή της πορείας σου...

30.12.12

Mobile II

Το πιστεύω το '13.
Για έναν περίεργο λόγο αισιοδοξώ για το 2013. Νιώθω τις μέρες που περνούν τόσο υπέροχες' είχα ξεχάσει τα τελευταία χρόνια πως είναι να τις ζείς. Αφέθηκα...μου έδωσαν το χαμόγελό μου, την ζωή που ξέχασα...που αφησα να φύγει.
Αισιοδοξώ όχι μόνο για εμένα, αλλά και για πρόσωπα που αγαπώ, γι'ανθρώπους που κάνουν σχέδια και μου τα εκμυστηρεύονται...και είναι τόσα δίπλα μου.
Θα ζήσουμε...
Θα μεθύσουμε...
...και θα την πιούμε την ζωή...

So, let's do it

25.12.12

Mobile I

Ένας χρόνος ακριβώς και η συγκίνηση είναι μεγάλη για την φίλη. Τα τέσσερα φέρνουν αγκαλιές και δάκρυα σε μια άλλη κι αυτή είναι η ομορφιά της αγάπης...