30 Μαρ 2011
Σ ένα ποτήρι η μοναξιά
Πίνει τη μοναξιά
στο μπαρ
μ ένα ποτήρι στο χέρι.
Λικνίζεται στις νότες
του ονείρου
και το κορμί της ρυθμός ερωτικός.
Ψιθυρίζει τα τραγούδια που μιλούν
γι αγάπη
κι η σκέψη σε ταξίδι αναπόλησης.
Παρατηρεί τους θαμώνες
τάχα αδιάφορα
με βλέμμα πάντα λυπημένο.
Αναζητά μια συντροφιά
γι απόψε
ή για το πάντα της ζωής.
Σμίγει το δάκρυ της
με το ποτό
να σβήσει την αιώνια θλίψη.
Ανδρέας Καρακόκκινος
26 Φεβ 2011
ΣΚΟΡΠΙΟΙ ΣΤΙΧΟΙ
Μου έλειψαν
εκείνα τα τριαντάφυλλα
από πορτοκαλί χρώμα
που μύριζαν φεγγάρια
και τραγουδούσαν τις νύχτες
σε θαλασσινά πλακόστρωτα.
Μου έλειψαν
οι νότες της σιωπής
από τη κιθάρα
που ποτέ δεν αγόρασες
να συντροφέψει τη μοναξιά
της αμέριμνης περιπλάνησης.
Μου έλειψαν
οι μέρες που ζωγράφιζα
τις λέξεις σου
στους άχρωμους τοίχους
με το δάκτυλο βουτηγμένο
στο λυκαυγές των ματιών σου.
Μου έλειψαν
οι ασήμαντες στιγμές
που έκρυβαν στα συρτάρια τους
σκόρπιους στίχους
ενάντιους στη θέληση των θεών
που όρισαν τα πεπρωμένα.
Ανδρέας Καρακόκκινος
21 Φεβ 2011
ΛΥΠΗΜΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
Ήταν λυπημένα τα σύννεφα
που μαζεύτηκαν σήμερα
πάνω από τις στέγες της καρδιάς.
Σχεδόν άγγιζαν τις καμινάδες
που σιγόκαιγαν λέξεις της νύχτας
κι έσμιγαν με το μαύρο καπνό.
Στα κεραμίδια οι απλωμένες απουσίες
με το πρώτο αεράκι αναστεναγμού
άρχισαν να αιωρούνται αργά
και να χάνονται μέσα σε γκρίζο πλάνο
Οι αναταράξεις αναπότρεπτες
γέμισαν τους ουρανούς ρωγμές
κι απ’ τα σπλάχνα τους ξεχύθηκαν
άχρωμες σταγόνες αρμύρας.
Ανδρέας Καρακόκκινος
17 Φεβ 2011
ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ
Εκείνο το χαμόγελο
που άφηνες ξημέρωμα στο δρόμο μου
έσβησε από τις αναθυμιάσεις
που ανέδυαν τα λόγια της ημέρας.
Εκείνο το χαμόγελο
που έπλεκες με τις λέξεις σου
γιορταστικές γιρλάντες
έγινε αγχόνη για αυτόχειρες
που τους έκλεψαν το φως του ήλιου.
Εκείνο το χαμόγελο
που χρωμάτιζε το δειλινό
με χούφτες ερωτευμένα γιασεμιά
έγινε σκοτεινός καμβάς
βαμμένος στα σκοτάδια.
Ανδρέας Καρακόκκινος
15 Φεβ 2011
ΑΠΟΗΧΟΙ
ΑΠΟΗΧΟΙ
Χανόμαστε
μέσα στην αναγκαία σιωπή της υπέρβασης
σβήνουμε
μέσα στον απόηχο της έκρηξής μας
μετράμε
το μπόι του έρωτα με το μήκος της φλόγας
που φούντωσε στο απρόσμενο της στιγμής
κι αποκαμωμένες
οι ανάσες σμίγουν σε αέναο αγκάλιασμα.
Ανδρέας Καρακόκκινος
13 Νοε 2010
ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΓΙΝΩ
Άσε με να γίνω
Άσε με να γίνω
μια φλόγα έρωτα
να φέγγω τα σκοτάδια σου,
φάρος στις θάλασσες
που απλώνεσαι
κι απάνεμο λιμάνι.
Άσε με να γίνω
πυξίδα στους λαβύρινθους
που χάνεσαι
ίσκιος να ξαποσταίνεις
στις περιπλανήσεις
της ψυχής.
Άσε με να γίνω
δίχτυ αγκαλιάς ατσάλινο
όταν ακροβατείς
στο σύρμα των ονείρων,
στο γλίστρημα να είμαι κει
να σβήνω εφιάλτες.
Ανδρέας Καρακόκκινος
25 Οκτ 2010
Σ' ΑΓΓΙΖΩ
Σ'ΑΓΓΙΖΩ
Σ αγγίζω
και τα σκοτάδια καίγονται
στο μίσχο του δειλινού
κλεμμένα χρώματα απλώνονται
στους βυθούς των δακρύων
και στο καμβά αχνίζει
το χαμόγελο της αιώνιας στιγμής.
Σ αγγίζω
και στο χείλος του ποτηριού
το αποτύπωμα του έρωτα αφρίζει
τα ποτάμια γυρνάνε
στις γραμμές των βουνών
και χαράζουν στο ανεκπλήρωτο
τα πέταλα του κορμιού
όταν ξαπλωμένο αναπνέει
τις ανάσες της περασμένης νύχτας.
Σ αγγίζω
κι οι ώρες χάνονται
στο ταξίδι των πουλιών
πέρα από τα σύνορα των αναστεναγμών
και πιο κει από τον ιδρώτα του μεσημεριού
όταν ο άντρας κι η γυναίκα σμίγουν
στη κατακόρυφο του ήλιου
γυμνά ψήγματα ζωής.
14 Οκτ 2010
Ο ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Ο ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Ο φαροφύλακας του σύμπαντος
αιώνες τώρα ανάβει κάθε σούρουπο
τον λύχνο στο βορεινό αστέρι
εκεί στο σταυροδρόμι του απείρου
που συναντιούνται οι ψυχές
σαν ταξιδεύουν στη καταχνιά
ψάχνοντας για κατάλυμα αγάπης.
Ο φαροφύλακας του σύμπαντος
με τ’ άσπρα γένια ως το γόνατο
κάθεται αμίλητος και σκυθρωπός
και μόνο σαν ανταμώσουν δίπλα του
μάτια γεμάτα από τη δίψα του έρωτα,
χαμογελά, και δείχνει με το βλέμμα
τον δρόμο για το δικό τους γαλαξία.
Ανδρέας Καρακόκκινος
6 Οκτ 2010
ΠΑΡΑΧΑΡΑΓΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ
Παραχαραγμένα όνειρα
Ανώνυμοι δρόμοι σκοτεινοί
κι αγνώριστοι
γεμάτοι οδοφράγματα
απουσίας.
Σε ρύμες ξεχασμένες,
στοίβες
τα σάπια φύλλα βουλιάζουν
στην ξυπολυσιά.
Μονάχα τ’ αποδημητικά πουλιά
στα σύρματα
μετράνε την απόσταση ως το
καλοκαίρι
και ρίχνουν κρυφές ματιές
στα όνειρα
που παραχαραγμένα ασφυκτιούν
ερήμωση.
Ανδρέας Καρακόκκινος
4 Οκτ 2010
ΔΡΟΜΟΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟΙ
ΔΡΟΜΟΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟΙ
Δρόμοι ντυμένοι
με φθινοπωρινή φορεσιά,
σε χρώμα άδειας χελιδονοφωλιάς
που κάποιο καλοκαίρι κτίστηκε
για να χωρέσει το ζευγάρωμα
Δρόμοι αδειανοί
με τα κλαδιά στη γύμνια τους
να υψώνουν στον ουρανό
παράλυτα τα μέλη του κορμιού
σε ακολουθία παρακλητική.
Δρόμοι στρωμένοι
με κίτρινα φύλλα στα μαλλιά
πέπλο κλεμμένο
από τις νύμφες του καλοκαιριού
που δίψασαν τον έρωτα
Δρόμοι θλιμμένοι
με πρόσωπα ρυτιδιασμένα
κι αφτιασίδωτα
με χείλια στεγνά της σιωπής
δίχως κελαήδισμα ερωτικό.
Ανδρέας Κ.
2 Οκτ 2010
ΗΡΘΕΣ ΠΡΩΙΝΟ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
ΗΡΘΕΣ ΠΡΩΙΝΟ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
Αφιερωμένο στο εγγόνι μου
Ήρθες,
το πρωινό του Σεπτέμβρη
με την πιο γλυκιά μελωδία
εκείνο το μοναδικό κλάμα ζωής
στο φως που πρωτοαντίκρισες
Ήρθες,
και τα βλέμματα μας,
γέμισαν μέχρι τα βάθη της ψυχής
από την αγάπη της παρουσίας σου
εσύ, τόσο μικρό σαν ένα δάκρυ χαράς.
Ήρθες,
κι όσο κι αν σε περιμέναμε
ήταν πρωτόγνωρος και μοναδικός
ο τυφώνας των συναισθημάτων
που μας χάρισε ο ερχομός σου.
Ήρθες,
κι οι μέρες σου έγιναν πια δικές μας
για ν’ ακουμπάμε απαλά στα πόδια σου
όλη τη πρωινή δροσιά της τρυφεράδας
ντυμένη με φεγγαρόλουστα χαμόγελα.
Ανδρέας Κ.
1 Οκτ 2010
ΕΡΩΤΙΚΟ 5
Ερωτικό 5
Το θαμπό πρωινό
του Αυγούστου
αγκαλιάζει νωχελικά
κάτω από ένα σεντόνι σύννεφο
την αγουροξυπνημένη
μοναξιά.
Σε χάρτινα καραβάκια
πολύχρωμες σκέψεις
αφήνονται σε ακύμαντη
θάλασσα,
αράζουν στα πόδια
της θεάς του έρωτα
και χαράσσουν
στο μαξιλάρι της προσμονής
το φιλί
ενός απέραντου καλοκαιριού.
Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα σου
η μέρα αλλάζει προσανατολισμούς
στα χρώματα του ταξιδιού της.
Ανδρέας Κ.
28 Σεπ 2010
ΕΡΩΤΙΚΟ 4
Ερωτικό 4
Απομείναμε χωρίς ουρανό
να σκεπάζει το πέταγμα των πουλιών.
Μονάχα ένα αχνό πέπλο
σιγόβραζε πάνω από τα κουρασμένα βλέμματα μας
Οι ζεστές μέρες του Αυγούστου
χωρίς δροσοσταλίδες
να βρέχουν τα χείλια τους
ανέπνεαν τις λέξεις του έρωτα
που άφησες στο άδειο ποτήρι
από λευκό κρασί.
Τα ξεραμένα λουλούδια
σημάδι απρόσμενης αναχώρησης
μάτωναν το ανθοδοχείο
βάφοντας κόκκινα τα μάτια μας.
Μόνη ελπίδα λαμπερού γαλάζιου
τα γινωμένα σταφύλια
που περίμεναν ατρύγητα
να ξαναγεμίσουν τα βαρέλια
με μούστο από χάδι γλυκό κι ερωτικό.
Ανδρέας Κ.
25 Σεπ 2010
ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ
Μπήκε στην απομόνωση
για απεξάρτηση από τα όνειρα
μια και η λευκή φυλακή
είχε προαύλιο ελευθερίας
κι οι αμαρτίες δεν άντεχαν το φως.
Στο σκοτάδι αναζητούσε σκιές
να κουβεντιάσει τη μοναξιά
και στον μαύρο καμβά
ζωγράφιζε με το δάκτυλο
φεγγάρια κόκκινα ολοστρόγγυλα
με δείκτες ρολογιού χρυσούς.
Κι η ώρα έδειχνε πάντα μηδέν.
Ανδρέας Κ.
23 Σεπ 2010
ΕΡΩΤΙΚΟ 3
Ερωτικό 3
Σμίξαμε
στο φέγγος απ τις Πλειάδες
σε απλωμένο ουρανό
ανταλλάξαμε φιλιά κι αστέρια
ο Αύγουστος μας χαμογέλασε
πίσω απ τα φεγγάρια του
δέσαμε κόμπο στα μαλλιά
τους όρκους της Αφροδίτης
και με το σπαθί του Ωρίωνα
χαράξαμε ένα δικό μας θόλο
του έρωτα το φτερωτό άλογο
να μας χαμογελά τις νύχτες.
Ανδρέας Κ.
20 Σεπ 2010
ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΕΙ Η ΝΥΧΤΑ
Όταν πέφτει η νύχτα
οι σκιές στη πλατεία
αλλάζουν μορφές,
ξεσκονίζουν τα χαραγμένα
ανέκφραστα πρόσωπα,
φοράνε μαύρο πουκάμισο
πάνω από τατουάζ φιδιών
και σε βρώμικα πεζοδρόμια
με τους ήχους πλανόδιων μουσικών
χορεύουν θάνατο
με το ίδιο πάντα
με κλεμμένο χαμόγελο.
13 Σεπ 2010
ΕΡΩΤΙΚΟ 2
2
Οι μέρες
κυλάνε γεμάτες
ζεστό Αύγουστο
και θαλασσινό μελτέμι.
Οι στιγμές
σβήνουν ξαναναμμένες
κύματα έρωτα
σε άμμο υγρή και λείες πέτρες.
Η πρωινή αύρα
πάθος αδρόσιστο
φουντώνει Όστρια
σε ερωτευμένες αγκαλιές
Κι οι νύχτες μας μετέωρες
αναζητούν αστερισμό λιμάνι.
Ανδρέας Κ.
11 Σεπ 2010
ΑΠΟΚΑΜΩΜΕΝΟ ΔΕΙΛΙΝΟ
ΑΠΟΚΑΜΩΜΕΝΟ ΔΕΙΛΙΝΟ
Αποκαμωμένο το δειλινό
κλείδωσε τα χρώματα του
σε σκοτεινούς βυθούς
άπλωσε το γκρίζο πέπλο
της συνθηκολόγησης
κι άφησε το δάκρυ πικρή βροχή
στα κιτρινισμένα φύλλα.
Η αφέγγαρη νύχτα αργά-αργά
το ρούφηξε στο μάτι του κυκλώνα της.
Ανδρέας Κ.
9 Σεπ 2010
ΕΡΩΤΙΚΟ 1
ΕΡΩΤΙΚΟ 1
Κόψανε στη μέση
τον Αύγουστο
κι ο έρωτας κύλισε
καυτή κόκκινη άσφαλτος
σε χαραγμένους δρόμους.
Μισός ν’ ανθοβολεί
από το γέλιο σου
κι ο άλλος να φουντώνει
μες στη φωτιά
από το άγγιγμα σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου