Αναγέννηση

Αναγέννηση

Φίδι εσύ˙ από σώμα και αίμα

του κεραυνού και των καταιγίδων

εσύ ερπετό πύρινο  

χόρεψε πάνω στο κεφάλι μου

κοιμήσου στα αρχέγονα ύδατα

χιλιοκέφαλε του σύμπαντος κυρίαρχε

ατελείωτε χρόνε άπειρε

φέρε αστραπές και βροχές

προάγγελους θανάτου

σπειροειδείς ζωής ανάσες

εργάτης των βάλτων γίνου

αυτών που πόδια δεν έχουν

των αδιαφοροποίητων και αδιαχώριστων

των αρχών γης και ουρανού

του έχοντα ήλιο μέσα απ’ τα σαγόνια

των εχόντων φίδια θηλυκά και αρσενικά

που βγαίνουν απ’ τους ώμους

γίνου σύμβολο του ασυνείδητου

ως ξαφνική και απρόσμενη εμφάνιση

ως απροσδόκητη και τρομερή παρεμβολή

ως αποπλάνηση της δύναμης απ’ την ύλη

του Ιάσονα από την Μήδεια

του Ηρακλή από την Ομφάλη

του Αδάμ από την Εύα

κατοίκησε εκεί που έβρεχε ο Ευφράτης

στα επτά χρώματα

στις επτά μουσικές νότες

στις επτά στοιβάδες του ατόμου

στις επτά ημέρες της βδομάδας

στους επτά πλανήτες και τ’ ανθρώπινα όργανα

στο Πνεύμα στο Ον – Ένα κατοίκησε

η σκιά σου πάνω στον τοίχο

σε πόρτες κλειδωμένες

σε μία σειρά από δάση ανάμεσα από τ’ δέντρα

συνεχίζει να χορεύει αδιάλειπτα

ένας νέος κύκλος θα ξεκινήσει