Καρφιά

ΚΥΡΙΑΚΉ, 1 ΙΟΥΛΊΟΥ 2012

Καρφιά

Άκου, λοιπόν! ακούς τα φίδια;

είναι τα φίδια που σαλεύουν στο σκοτάδι

κάθε φορά μες στο σκοτάδι και ένα θηρίο πληγωμένο

νοιώθει την άγρια λάμψη της πέτρας στο σώμα του

μέσα απ’ το σκοτεινό πηγάδι τ' ουρανού

ένα πουκάμισο ολόλευκο ετοιμάζεται να πετάξει

ένα σύννεφο ξέφυγε κατρακύλησε στα πόδια μας   

κυλάει παίζοντας πάνω σε μαβιές ανεμώνες

σε κόκκινα χέρια και τριαντάφυλλα πηχτόσαρκα

φέγγει ο κόσμος λούζεται χρώματα λαθραία

άκου, λοιπόν! ακούς το νερό;

βρέχει φεγγάρια στον φοβισμένο ορίζοντα

στα πρησμένα όνειρα βογκάει ηδονή

βροχή από φεγγάρια στα πεινασμένα χέρια

στα πικρά μας μαλλιά ξεσπά η μανία του αγέρα

στα μαύρα μάτια φυτρώνουν μαχαίρια κοφτερά

άκου, λοιπόν! ακούς τις λέξεις που σαν καρφιά χτυπούνε;