Μη μ’ αφήσεις

Μη μ’ αφήσεις

Θαρρώ  πως δεν θ’ αντέξουν

τα παλιά τριμμένα όνειρα

που με τάξη τόση έβαλα

σε συρτάρια και ράφια

σε ντουλάπια και τσέπες

σαθρά τριμμένα όνειρα

έβαλα με τάξη τόση

μη με αφήσεις κι εσύ

το χέρι γλιστρά

ιδρώτας το λούζει

το χέρι πονά και στάζει

μη μ’ αφήσεις κι εσύ

στάσου κοντά

τον ρόγχο ν’ ακούω της σιωπής

άκου

αλυχτούν τ’ αγριεμένα όνειρα  

ανελέητα θεριά ανήμερα

καταβροχθίζουν δάκρυα

άκου

ποτέ δεν σε είχα

μα στάσου πλάι μου

δεν αργώ

θα ντυθώ τα φθαρμένα

μη και κρυώσω

με ακούς;

δεν είμαστε λίγοι οι ζωντανοί

μα κι αν οι νεκροί πιο πολλοί  

ας τους αναστήσουμε

ας αναστηθούμε

μη μ’ αφήσεις κι εσύ

μη μ' αφήσεις