Δευτέρα, 11 Ιουλίου 2011
Όχι Άλλο Αλήθεια...
Ήταν ένα ζοφερό βράδυ..πίκρα ανία και
ενσυναίσθηση είναι σφηνάκι μολότωφ
για ανθρώπους σαν εμένα.
Δεν θυμάμαι τι κείμενο έψαχνα θυμάμαι
καλά οτι πληκτρολόγησα στο google
τη λέξη Αλήθεια.
Και βρέθηκα στο ιστολόγιο του Μάνου.
Όχι άλλο Αλήθεια έλεγε..σκέφτηκα
τι εννοεί..άραγε και ξεκινησα να διαβαζω.
Τα συναισθήματα δεν αποτυπώνονται σε λέξεις.
Έπαθα Σοκ.Μαχαίρι η κάθε λέξη μέσα μου βαθιά
έφερε στην επιφάνεια πράγματα που νομιζα
πως ειχα ξεπεράσει.Αμ δε.!!
Ηταν μια επώδυνη διαδρομή αναγκαία όμως
για τη δική μου αυτοκάθαρση.Τωρα που είμαι
καλυτερα απο ποτέ ως την επόμενη δοκιμασία
δεν αυταπατώμαι η δική μου πορεία δεν είναι
για happy end μπορω να πω πως αυτο το ιστολόγιο
είναι τοσο ξεχωριστό όσο και ο γραφων σε αυτό.
Λιγες λέξεις και καλές
τα ανήσυχα πνεύματα
δεν ησυχάζουν
και δεν επαναπαύονται
οσο ανασαίνουν.
Το βίντεο ξαναφτιάχτηκε
εξ αρχης αφου ηταν μέσα σε αυτά
που σβηστηκαν απο δικο μου λάθος
μαζί με τα άλλα εκατο
τοσα χωρα η καθε σελίδα του youtube
και το χειρότερο απ ολα ηταν πως δεν
ειχα κρατησει σε κάποια απο αυτα
την παραγωγή τους.@#!&^%@@
Φίλε μου Μάνο
Σε ευχαριστώ για την κάθε σου
λέξη και μεσα στο ιστολόγιο
και έξω απο αυτό.
Επιπρόσθετα δεν ακουσα
τη φιλική συμβουλή σου τότε
το ξέρω αντικειμενικά είχες
απόλυτο δίκιο..αλλα
ειμαι λοξότατη..και όσο ανασαίνω
θα αυτοκομματιάζομαι
πιστεύοντας στους Ανθρώπους
και στην Αγάπη χωρίς να πολτοποιούμαι
στο μίξερ της Αποσύνθεσης
των Ψυχών.
Επιμένω...
το σημαντικότερο βιβλίο
είναι της Ζωής..κάποιοι
απο εμάς το γράφουν με το
Κόκκινο μελάνι της καρδιάς
και της πληγής που λέγεται
Ενσυναίσθητη Ανθρωπιά.
Όσοι οι άνθρωποι τόσες
και οι αλήθειες τους.
Υπάρχει όμως και εκείνη
η Μία η Αναλλοίωτη
και η Συμπαντική.
Επιπρόσθετα δεν ακουσα
τη φιλική συμβουλή σου τότε
το ξέρω αντικειμενικά είχες
απόλυτο δίκιο..αλλα
ειμαι λοξότατη..και όσο ανασαίνω
θα αυτοκομματιάζομαι
πιστεύοντας στους Ανθρώπους
και στην Αγάπη χωρίς να πολτοποιούμαι
στο μίξερ της Αποσύνθεσης
των Ψυχών.
Επιμένω...
το σημαντικότερο βιβλίο
είναι της Ζωής..κάποιοι
απο εμάς το γράφουν με το
Κόκκινο μελάνι της καρδιάς
και της πληγής που λέγεται
Ενσυναίσθητη Ανθρωπιά.
Όσοι οι άνθρωποι τόσες
και οι αλήθειες τους.
Υπάρχει όμως και εκείνη
η Μία η Αναλλοίωτη
και η Συμπαντική.
Ευχομαι και ελπίζω
αυτή η εγγραφή να σε βρει
στο Πήλιο.Να είσαι πάντα καλά..
να ταξιδευεις την ψυχή
χαράζοντας ανεξίτηλα όπως μέχρι τώρα
τα δικά σου όνειρα
στον τοίχο της πραγματικότητας.
:))
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου