ΚΥΡΙΑΚΉ, 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2013
Το πέρασμα
Κρατώντας στο διάτρητο στήθος μας
ένα μπουκέτο δάκρυα
διαβαίναμε
διαβαίναμε
τον πόνο
Σαβανωμένα αγάλματα πάνω σε βράχο
έρημο
Στον ήλιο αντίκρυ
όλα το ίδιο χρώμα
Άλικο, πορτοκαλί και κίτρινο
Όλα το ίδιο θάμπωμα
Η πλήρωση, η απόγνωση, η λύτρωση
Το πέρασμα στο πουθενά
στο πουθενά το αιωρούμενο
στο πουθενά το άγνωστο
Τώρα και πάντα πουθενά
Στα πουθενά τ’ ασάλευτα
όλα αυτά που χάθηκαν
Στο πουθενά
Τα μάτια μας πετρώσανε σε ξένα δειλινά
Μέρα και νύχτα
ο λύχνος αναμμένος
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου