Μικρές χαρές

Μικρές χαρές

Μια φορά κι έναν καιρό… Σε μια χώρα μακρινή… Ζούσε ένα αγόρι, διαφορετικό απ΄όλα τ΄άλλα… Τον έλεγαν Ευτύχη… Όλα κυλούσαν ήρεμα στη ζωή του… Ώσπου κάποτε… πριν πολλά πολλά χρόνια… Ένα γεγονός έγινε η αιτία για να δει τη ζωή με άλλα μάτια… Τότε… του αποκαλύφθηκε ένα μεγάλο μυστικό…

Πως...

Η ευτυχία δεν είναι τίποτα άλλο από στιγμές, μικρές, ασήμαντες, αδιόρατες στιγμές.
Όπως να σε σκεπάζει κάποιος μέσα στη νύχτα.
Να ονειρεύεσαι.
Να ξυπνάς από το τραγούδι ενός σπουργιτιού, πάνω σε φρεσκοπλυμένα μυρωδάτα σεντόνια, δίπλα σε κάποιον που αγαπάς.
Να τον αγγίζεις.
Να τον μυρίζεις.
Να αισθάνεσαι το ζεστό νερό να πέφτει με δύναμη στο πρόσωπο σου.
Το σπίτι να γεμίζει με μυρωδιά από φρεσκοψημένο κέικ.
Να κρατάς μια ζεστή κούπα, όταν έξω κάνει κρύο.
Να κόβεις ένα λεμόνι κατευθείαν από το δέντρο σου.
Να νοιώθεις τον δροσερό φθινοπωρινό άνεμο να σου χτυπάει στο πρόσωπο.
Να αισθάνεσαι ελαφρύς και άδειος από σκέψεις, μέσα από την απόλυτη ηρεμία κάτω από το νερό.
Να συνεχίζεις να κάνεις πράγματα που έκανες μικρός.
Όταν όλοι στέκονται κάτω από τις ομπρέλες, εσύ να στέκεσαι κάτω από την βροχή.
Να περπατάς ξυπόλητος πάνω στο φρεσκοβρεμένο – δροσερό γρασίδι.
Να βγάζεις βόλτα ένα μπαλόνι.
Να πιστεύεις σε πράγματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν – πως μια πασχαλίτσα είναι ένας καλός οιωνός.
Να μη φοβάσαι.
Να κάνεις πράγματα που δεν ταιριάζουν στην ηλικία σου.
Ν΄ ακούς τα κύματα να σκάνε στην ακτή, να νοιώθεις τη γη κάτω από τα πόδια σου.
Να μην σκέφτεσαι τίποτα.
Να σου ψιθυρίζει κάποιος ένα μυστικό.
Να βλέπεις ένα ηλιοβασίλεμα...