Ως τα σύνορα του Oυρανoy

Ως τα σύνορα του Oυρανού

 •25/07/2012 • Γράψτε ένα σχόλιο

Τα βήματά μου οδηγούνται
ως τα σύννεφα
και μετά χάνονται.
Με την ελπίδα παλεύουν
όσα όνειρα έχουν ξεμείνει
μέσα από κουρασμένους στίχους
απ’ την νοσταλγία των καιρών.
Της καρδιάς μου το βάρος
δοκιμάζεται σ’ αυτήν την αφήγηση.

Δεν με τρομάζει τ’ αύριο
που όλο ερωτήματα γεννά.
Κι αν κλείσουν πάλι
όλα τα σύνορα του ουρανού;
Δεν θα ‘χω πουθενά να πάω..
Κι αν πάλι νύχτα
αποφασίσω να το σκάσω..
Ποιο σύννεφο θα κατέβει
να με πάρει;
Πέρασαν πολλά ως τώρα
μα αυτό που περίμενα
δεν φάνηκε ακόμη..

Λόγια κρέμονται απ’ τα χείλη μου
και οι σκέψεις σαν τις φλόγες
στον αέρα που δεν σβήνουν.
Έχω χορτάσει κούραση
μα ποιος θα με καταλάβει;
Καημένε Άνθρωπε δεν σου ζητώ
να με νιώσεις.
Να πάρε λίγο
απ’ τοv ελεύθερο χρόνο μου
και μάθε να περιμένεις..

Όλοι μας περνάμε
αυτήν την στιγμή.
Είναι αργά
σε λίγο ξημερώνει..
Γύρε το κεφάλι σου
σαν να θες να κοιμηθείς
κι άκου τον χτύπο
της καρδιάς σου σαν μουσική
που δυναμώνει κι αγριεύει..

Άδεια τα χέρια σου μα η ψυχή
δεν είναι άδεια.
Κι αν ανόητα παιχνίδια
μας παίζει η ζωή;
Άραγε τι σχέση έχουμε εμείς
σ’ αυτόν τον εφιάλτη;
Εμείς ζούμε σε κόσμο ονειρικό
ακαθόριστο κι απροσδιόριστο
το σχήμα του.
Με ολόφρεσκα λουλούδια
και ζωντανά αρώματα
όπως την θάλασσα
και σαν τον ουρανό
που δεν χορταίνεις
να κοιτάζεις.

Ήμουν ένας ταξιδιώτης
και ταξιδιώτης έμεινα
στο φως του σύμπαντος
στου Θεού τα μεγαλεία.
Στους διαδρόμους του μυαλού μου
σαν μαγεμένη χάθηκα..

Ο κόσμος μην περιμένεις
δεν θ’ αλλάξει ποτέ
ούτε η γη τροχιά.
Όμως περήφανα η Μοίρα
μας χαμογελά.

Όχι άλλα μάταια τραγούδια..
Όχι άλλα Ποιήματα..
Άπλωνε τις φτερούγες σου
ως τα στερνά σου βήματα._

Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.

19 Ιουνίου 2012

Αναρτήθηκε στις ΑΓΑΠΗ, ΠΟΙΗΣΗ, Maria Pepikidou toxotina73 Poem Μαρία Πεπικίδου Poetry Ποίηση Ποίημα