ΠΈΜΠΤΗ, 7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2013
Σχεδόν
σχεδόν καθόλου σχεδόν ποτέ
σχεδόν έχω σχεδόν πάντα
σχεδόν καλά σχεδόν προσωρινά
σχεδόν πολύ σχεδόν αρνητικά
σχεδόν αληθινά σχεδόν τα ίδια
τραγικά ίδια ξανά και ξανά...
τραγικά ίδια ξανά και ξανά...
σχεδόν αργά σχεδόν βέβαια
σχεδόν ξημέρωμα σχεδόν παράθυρο
σχεδόν σπίτι σχεδόν ζεστά
σχεδόν ελπίδα σχεδόν φως
σχεδόν ζωή σχεδόν
ζωή;
ΚΥΡΙΑΚΉ, 3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2013
Το χέρι και η κόρη
Λύκοι μ’ ένα στεφάνι πασχαλιάς στο κεφάλι
δείχνανε τα δόντια τους σ’ ένα φεγγάρι φοβισμένο
σε τοίχο κάτασπρο ένα πουλί κόκκινο μάθαινε
του ξίφους την πανάρχαια τέχνη
έξω από το παράθυρό της άκουγε μια κόρη
ποδοβολητά άγριων ταύρων μανιασμένων
και μιας φάλαγγας φορτηγών το μούγκρισμα
έβλεπε η άγουρη ως σταφύλι ατρύγητο κόρη
στου δρόμου τη γωνιά να παραμονεύει ένα μάτι
μια κανάτα να χύνει κρασί στη μεγάλη λεωφόρο
ένα γραμμόφωνο στη μέση να περιστρέφει τον ήλιο
από μπροστά του να περνούνε τρεις διαβάτες
ρίχνοντας στο δίσκο τον τσίγκινο ότι προαιρούταν
ο ένας διαβάτης περνά και ρίχνει ένα δάχτυλο
ο άλλος ρίχνει λίγα ξερά βερίκοκου κουκούτσια
ο τελευταίος απ’ τους τρεις ρίχνει το τεχνητό του πόδι
λίγο πιο μετά απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο
χέρι έρημο πήδηξε στο δωμάτιο
την κόρη αγκάλιασε σφιχτά
και έτσι μαζί ξαπλώσανε στο ξέστρωτο κρεβάτι
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου