Τίποτα... άρνηση στο καθόλου & αλλα

Τίποτα... άρνηση στο καθόλου

Τίποτα… δεν μου χει μείνει … τίποτα
καρδιά μου…
Δεν έχω τίποτα να γράψω…
Ούτε σύμφωνα… ούτε φωνήεντα…
Ούτε σκέψεις … ούτε λέξεις…
Τίποτα!
Όλα δικά σου ήτανε… ό,τι έγραφα δικό σου…
Τώρα μόνο τέσσερα γράμματα μου μείνανε…
Αιωρούνται μπροστά στα θολά μάτια μου…
Δεν υπάρχουν στην καρδιά μου…
Δεν υπάρχει η καρδιά μου…
Μόνο κομμάτια πεταμένα..
Μόνο κραυγές απελπισίας…
Και δάκρυα…
Δάκρυα…
Δάκρυα…

Δημιουργός : ΜIPS

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-10-2010

Το Τελευταίο Αντίο

Αγάπη μου...έλα να ζήσουμε το όνειρο...έστω για λίγο....
Μόνο να σ'αγγίξω...

Τρέμοντας μην ζήσει μόνος του ως τα 80, μελαγχολούσε στο παράθυρο
Σα να χε μείνει πάνω σε ένα τρένο μία στάση πέρα από τον προορισμό του
Η νύχτα είναι δικιά μου και δικιά σου, μακρινή αγάπη, ολέθρια, που τώρα δεν ζω παρά για να σ αναστήσω. Μα να που τα λόγια δεν φτάνουν πια
Τα λόγια είναι φενάκη κι η αλήθεια εσύ
Εσύ μένεις να με οδηγείς με την σκοτεινή φωτοβολίδα σου στο χάος αυτό, το χάος μου, που φρόντισες να το γεμίσεις με την φωνή σου
Τι ήρθα; Που πάω; Τι ζητώ; Γιατί χωρίς εσένα λιγόστεψε το φως μου;
Μακρινή, μακρινή που μου φαίνεσαι αγάπη μου
Μακρινή, μακρινή που είσαι τώρα. Μου άφησες τα σημάδια σου ανεξίτηλα
Τόσα ρούχα, τόσες γραφές στον αέρα, τόσα αποτυπώματα στην σκιά
Πως να πω ότι όλα αυτά ήταν ενέργεια κι εσύ ξαναγύρισες στην πηγή σου;
Θέλω να έρθω να σε βρω. Είσαι γλυκός και σ αγαπάω...
έτσι σ αγάπησα, έτσι σε πίστεψα
Μετά απόκτησες μία κρούστα ασάφειας
Απ το να τα πνίγεις όλα μέσα σου, κόντευες να πνιγείς ο ίδιος
Σ αυτό το πολύ βιαστικό πέρασμά μας από την γη, καθένας μας αφήνει μιαν ανάσα, μια πνοή κι όλα μετά τα σβήνει
Μην ζητάς να μάθεις πιο βαθιά τα μυστικά, δεν υπάρχουν
Μα κι αν υπήρχαν, δεν τα ξέρουμε κι αυτά, δεν τα ξέρουμε
Δεν έχω άλλα δάκρυα. Μισώ το γράψιμο που με εκτόνωσε, που μου δίνει την αίσθηση ότι κάνω το χρέος μου απέναντί σου
Το μόνο χρέος μου, γλυκιά μου αγάπη, για πάντα χαμένη, είναι να κλαίω για σένα, να κλαίω, να κλαίω. Κι όταν δεν το μπορώ, αρρωσταίνω...

Αγάπη μου....θα θελα...εγώ..εγώ να σου χω γράψει το τελευταίο αντίο...δε μπορώ..δε μπορώ...στέρεψαν τα λόγια...μόνο δάκρυα...μόνο δάκρυα...για Σένα! Σ'αγαπώ!


Στίχοι: Βασίλης Βασιλικός

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-10-2010

Το καθόλου

Μου παν κάποτε αξίζω
Δεν το πίστεψα ποτέ…
Αξίζεις…

Άνθρωποι που με διαγράψαν
Μου’ λεγαν αξίζεις
Δεν το πίστεψαν πότε…
Φάνηκε στην θεωρία
έγινε πράξη τους μετά
το καθόλου τους το δείχνει…
δεν αξίζω άλλο πια…

Η απόλυτη ακύρωση… μου
το καθόλου …τους

Μόνο γι’ Αυτόν έγραφα
Τελείωσε Αυτός……………..
Τελείωσαν και τα στιχάκια
Θα μου λείψουν και αυτά…

Μαζί του μόνο ένοιωθα να αγαπάω τον εαυτό μου..
Τώρα πια όχι… η απόλυτη ακύρωση…
Το καθόλου του!


Αγάπη αλήθεια!
Με έκανε να νιώσω..ό,τι δεν είχα ξανανιώσει
Δεν ήξερα πως είναι…
Πραγματικά!
Με άγγιξε χωρίς να με αγγίξει
Ούτε μια φορά

Κάποτε είχα διαβάσει κάτι σε ένα λεύκωμα
«Αγάπη είναι το συναίσθημα του θύματος προς τον θύτη…»
Τώρα κατάλαβα το νόημα..
Τώρα που έζησα αγάπη…
Δεν αξίζω γι’ Αυτόν…
Η απόλυτη ακύρωση…
Το καθόλου μου… βιασμός…
Το καθόλου του… βιασμός…

Θύματα και θύτες..πως μπερδευτήκαμε έτσι;

Άτακτες σκέψεις… χωρίς ειρμό..
Αυτόματες γραφές… χωρίς αύριο
Δεν έχω άλλο…..

Δημιουργός: MIPS
Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-10-2010