ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΣΠΑΣΙΚΛΕΣ !!!!!

Η καρδιά που αγαπάει δε γερνάει....

Ενα ακροκέραμο ανεμοδαρμένο
ένα άλμπουρο στο αχνισμένο πέλαγο
μια σημαία μεσίστια που κλαίει
είναι ο χρόνος που κυλάει τη ζωή

Κάθε αύριο που περνάει
είναι το σήμερα, που γερνάει
μια η καρδιά που αγαπάει
δε γερνάει για μια ζωή

Μη μετράς τις λέξεις
μην πλέκεις στίχους στη σιωπή
σήμερα πρέπει να διαλέξεις
αν θ'αγαπάς για μια ζωή

Αν ξανάρθεις να θυμηθείς
της άνοιξης τις ευωδιές
γιατί όσο υπάρχουν αστέρια
θα κοιτώ ψηλά, όλες τις νυχτιές

Κι αν ονειρεύεσαι ταξίδια
που δε γεύτηκες ποτέ
με χρυσόσκονη γυαλίζουν τα καρφιά
που θα σε καρφώσουν αετέ

Ανοιξε παράθυρο στον έρωτα
στα θολωμένα τζάμια της ζωή σου
μη ζωγραφίζεις κόκκινες καρδιές
οι ψυχές ευωδιάζουν όταν αγαπούν
στα γέρματα και στις ανατολές

 

Γιώργος Λιθοξόος

Πέμπτη, 8 Νοεμβρίου 2012

Ο πλανόδιος

Μια βρίσκεσαι στο πουθενά και μια στο παντού....

Μουσική:Μάκης Ψαραδέλλης
Στίχοι:Ντέπη Χατζηκαμπάνη
Ερμηνεία: Τα Φώτα Απέναντι

Ποιός άνεμος σε έφερε και σ' άφησε στους δρόμους
ποιός άνεμος σε έφερε και άραγε από πού
ένας πλανόδιος που γυρνά με ένα μπουφάν στους ώμους
μια βρίσκεσαι στο πουθενά και μια στο παντού

Ένα τσιγάρο πάντοτε στις άκρες των χειλιών σου
παίζει μαζί σου η ζωή και εσύ χαμογελάς
σεντόνι έχεις στον ουρανό τον κόσμο όλο δικό σου
δυο περιστέρια ολόλευκα στα χέρια σου κρατάς

Βρώμικα ρούχα και μαλλιά μα καθαρή η ψυχή σου
την περηφάνεια δεν ξεχνάς, ποτέ δεν ζητιανεύεις
μες στα σκουπίδια προτιμάς να ψάχνεις το ψωμί σου
παρά συμπόνια και έλεος από άλλους να γυρεύεις

Ποιός άνεμος σε έφερε και σ' άφησε στους δρόμους
ποιός άνεμος σε έφερε και άραγε από πού
ένας πλανόδιος που γυρνά με ένα μπουφάν στους ώμους
μια βρίσκεσαι στο πουθενά και μια στο παντού

Δισκογραφία:
Τα Φώτα Απέναντι - Ένα φύλλο ταξιδεύει (2011)

Η ατέλειωτη σιωπή σου

Και πέσαν οι κουβέντες μας κάτω στη γη.... Ακυκλοφόρητο τραγούδι.

Στίχοι: Γιώτα Γερογιώργη

Μουσική: Αργύρης-Νικόλας Βαν Μπρούσελ
Ερμηνεία: Γιώργος Μπερσίμης

Κι αν έφταιξα που χάθηκες,συγχώρεσέ με
δεν έμαθα,δεν ξέρω πώς να σ αγαπώ
είν όμως άδικο που έφυγες στο λέω
κι ας φαίνεται,δεν είν καθόλου για καλό

Ό,τι σου έδωσα είναι λίγο,και δε φτάνει
μα έβλεπες κάθε μου κίνηση σαν απειλή
το ότι σε θέλω,σου το έκρυψα κι εκείνο
και πέσαν οι κουβέντες μας κάτω στη γη

Ειναι η ατέλειωτη σιωπή σου που με πνίγει
πάρε με ξανά στον ίδιο αριθμό
γιατί μου έλειψες,κι η νύχτα είναι μεγάλη
αδύνατο να σου εξηγήσω αν δε σε δω

Τότε ήταν,είναι τώρα,η μήπως αύριο
που σ ένιωσα τόσο δικό μου,τόσο ξένο
πώς γίνεται να μην μ ακούς σαν σου μιλώ
είμαι ακόμα εδώ,σε περιμένω

Τότε ήταν,είναι τώρα ή μήπως αύριο
που ένιωσα ότι δικό μου είχα ξένο
δεν γίνεται να μην μ ακούς που σου μιλώ
δες με,είμαι εδώ,σε περιμένω

Τετάρτη, 7 Νοεμβρίου 2012

Καληνύχτα

Να μη ξεχάσω....


Να μη ξεχάσω στην προσευχή μου να θυμίσω στο θεό,

πως μας ξέχασε.
Επίσης να λευτερώσω την καρδερίνα απ’ το κλουβί

ή να κάνω φυλακή μερικά χρόνια
Να μάθω στο γάτο γράμματα
ή να μάθω να μιλώ σαν ζώο.
Να μη φοβηθώ στο όνειρο να πηδήξω τον φράχτη
να κοιτάξω κατάματα ό,τι με κρατάει
να πω απ’ το παραθύρι σ’ αγαπώ στο φεγγάρι
να περάσω τα σύνορα του νου
να ανέβω στην ράχη ενός δελφινιού
να καλπάσω με ένα άλογο στα κύματα
να ποτίσω τον σπόρο στη γλάστρα
και την ελπίδα στην καρδία

Και τι άλλο?
Α, ναι, να βάλω το ξυπνητήρι να χτυπήσει
σε έναν-δυο αιώνες.


Κωνσταντίνος Κόλιος