Παρασκευή, 19 Οκτωβρίου 2012
Πες μου, μ' αγαπάς;
- Μ' αγαπάς; απάντησέ
μου. θέλω να το ακούσω. ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΩ. πες μου, μ' αγαπάς;
Δεν του απάντησε, δεν τον κοίταξε, μονάχα βγήκε σιωπηλή από το δωμάτιο
Μετά από λίγο γύρισε:
Στα χέρια του απίθωσε την ολοπόρφυρη καρδιά της
Τρίτη, 1 Μαΐου 2012
Είσαι ο λόγος ...
Βλέπω
τα μάτια σου στον ήλιο. Άλλη μια μέρα έχει περάσει. Κι όμως θα έρθω. Θα
έρθω μια μέρα γεμάτος με υποσχέσεις. Στο σπιτάκι κοντά στη θάλασσα. Θα
φυσά αεράκι. Τις σκάλες θα ανεβώ τρέχοντας. Θα είναι απότομες. Μπορεί
τότε να χαμογελάσεις. Ήσουν πολύ όμορφη. Είσαι ακόμα όμορφη.
Η καρδιά θα νικήσει. Η θάλασσα θα γίνει κόκκινη. Από τη μαύρη άμμο θα
βλαστήσουν τα κίτρινα χέρια μας. Ο ουρανός θα είναι πράσινος. Μοβ γλάροι
θα τραγουδούν μελωδίες. Τα τυφλά μας μάτια θα δουν όταν αγγίξουμε τα
χέρια μας. Θα χαϊδέψω το πρόσωπό σου. Μέχρι να εξαντληθεί η μνήμη.
Θα ανεβούμε τότε τη νύχτα στο δωμάτιο σου, εκεί όπου πολλές φορές αγαπήσαμε ο ένας τον άλλο...
Βλέπω
τα μάτια σου παντού. Κάθε στιγμή παντού. Σε περιμένω. Σε περιμένω να
έρθεις μια μέρα γεμάτος με αύριο. Στο σπιτάκι μας κοντά στη θάλασσα. Θα
φυσάει έρωτας δυνατός. Τις σκάλες θ’ ανέβεις πετώντας. Θα είναι γιορτή.
Θα χαμογελάσω. Πόσο όμορφος είσαι αγάπη μου! Πιο όμορφος από ποτέ! Η
αγάπη νίκησε. Η θάλασσα θα γεννά τις απέραντες επιθυμίες μας. Απ’ την
καυτή άμμο θα βλαστήσουν κόκκινες οι ρίζες της κοινής μας φλέβας. Ο
ουρανός θα είναι βιολετής. Κίτρινοι γλάροι θα ζωγραφίζουν τους κήπους
μας. Τα τυφλά μας χέρια θ’ αναγνωρίσουν τις αφές μας. Θα αγγίξω κάθε σου
λατρεμένο κύτταρο. Μέχρι να μην μείνει τίποτα ανέγγιχτο.
Θ’ ανεβούμε πεινασμένα στο δωμάτιό μας, εκεί όπου πολλές φορές προσκυνήσαμε ο ένας τον άλλον…
Παρασκευή, 20 Απριλίου 2012
Πέμπτη, 1 Μαρτίου 2012
Άνευ Όρων
Έγδυσα τη ψυχή σου
την πανοπλία σου έσπασα
όμηρο σε πήρα στα χέρια μου
συνέλαβα το σώμα σου
απορρόφησα τα θέλω σου
τις αδυναμίες σου κάλυψα
σε καταχράστηκα
ολοκληρώθηκα
και τώρα
επιθυμώ περισσότερα...
θέλω να δω το γυμνό κορμί σου
στον καθρέφτη
να χορεύεις στο ρυθμό της επιθυμίας
να γίνεις άπρεπης
κραυγαλέα ξεδιάντροπη
σε Θέλω Άνευ Όρων
Έγδυσες τη ψυχή μουτην πανοπλία σου έσπασα
όμηρο σε πήρα στα χέρια μου
συνέλαβα το σώμα σου
απορρόφησα τα θέλω σου
τις αδυναμίες σου κάλυψα
σε καταχράστηκα
ολοκληρώθηκα
και τώρα
επιθυμώ περισσότερα...
θέλω να δω το γυμνό κορμί σου
στον καθρέφτη
να χορεύεις στο ρυθμό της επιθυμίας
να γίνεις άπρεπης
κραυγαλέα ξεδιάντροπη
σε Θέλω Άνευ Όρων
την πανοπλία μου την έκανες κομμάτια
σαν όμηρος στα χέρια σου αφέθηκα
ανίχνευσες το σώμα μου
τα θέλω μου κατάπιες
πληγές αιμορραγούσες πράυνες
άσωτα με έζησες κι ακραία
πληρώθηκα
και τώρα απειροπλάσιε
τ’ άπειρό σου λαχταρώ...
πεινώ το σώμα σου γυμνό
σώμα στο σώμα ν’ αρμενίζεις
τόξο να γεννάσαι λαίμαργο
άγριο τόξο κρατερό
τυφώνας άλκιμος κι ακμαίος
σε Θέλω Άνευ Όρων
Τρίτη, 21 Φεβρουαρίου 2012
Χαμόγελα!
Στους κόκκους της άμμου
θέλησα να σου γράψω
λέξεις ακούραστες
το όνομά σου
υγρή άμμος
ποτάμι άγριο
ήρθες...
σαν το φύλλο του δέντρου
που χαϊδεύει το έδαφος?
σαν το νερό που πέφτει
στο άγονο χώμα?
ή σαν το χτύπημα του αέρα
από τη μανιασμένη θύελλα?
πιο πεπρωμένο σε έφερε?
μέθυσε ο ουρανός
από τη γυμνή σκιά σου
πυράκτωση έγινε μεταξύ
του κρασιού μου
και της λάμψης του φεγγαριού
για να ρίξει τη νύχτα
να την πιω
με ένα Χαμόγελο
στα μάτια
Χαμόγελο... παντού
Στους χτύπους της καρδιάς
θέλησα να χαράξω
λέξεις αγάπης άμετρης
το όνομά σου
υγρή επιθυμία
ποτάμι αδάμαστο
ήρθες…
σαν τον άνεμο του βοριά
που σαρώνει το άπειρο?
σαν το νερό που δροσίζει
το άγονο χώμα?
ή σαν το χτύπημα των κυμάτων
στην διψασμένη άμμο?
πια μοίρα αρχέγονη σ’ έφερε?
μέθυσε η γη
από τ’ άγγιγμά σου
πυράκτωση ο κόσμος μου έγινε
της μέθης άρωμα
και λάμψη των άστρων
κρασί έγινε η νύχτα
να την πιω ανάσα μου
γουλιά-γουλιά
στο σώμα σου επάνω
Πέμπτη, 16 Φεβρουαρίου 2012
Εγώ και εσύ
Έτσι...
εγώ και εσύ
κεντάμε τον έρωτα
στο κόκκινο πέπλο του άπειρου...
Έτσι...
εγώ και εσύ
υφαίνουμε τον έρωτα
στο πίσω μέρος του άπειρου... Έρωτας έφιππος,
ασυγκράτητος σα λάβα ηφαιστείου
τριγυρνάει ελεύθερος από φλέβα σε φλέβα
αναζητά τη στιγμή της έκρηξης
την παλίρροια και την άμπωτη να ζήσει
Δευτέρα, 23 Ιανουαρίου 2012
"Ποίημα" μου - "Ζωγραφιά" μου
Λευκό χαρτί το σώμα σου
με τα χέρια γράφω λέξεις
συλλαβίζω το χάδι
ασελγώ την επιθυμία
δεν βάζω κόμμα
ούτε τελεία
δε θέλω παύσεις
το σώμα σου Ποίημα
ασταμάτητα γράφω
χωρίς αναπνοή
από πάνω προς τα κάτω
αυξάνω
γράφω σελίδες
μέχρι να σε καλύψω πλήρως
κινδυνεύουν τα γράμματα
φοβούνται μην πεθάνουν
χώρο δίνουν
σε μια μόνο λέξη
αποκορύφωση
ή τέλος
με τα χέρια γράφω λέξεις
συλλαβίζω το χάδι
ασελγώ την επιθυμία
δεν βάζω κόμμα
ούτε τελεία
δε θέλω παύσεις
το σώμα σου Ποίημα
ασταμάτητα γράφω
χωρίς αναπνοή
από πάνω προς τα κάτω
αυξάνω
γράφω σελίδες
μέχρι να σε καλύψω πλήρως
κινδυνεύουν τα γράμματα
φοβούνται μην πεθάνουν
χώρο δίνουν
σε μια μόνο λέξη
αποκορύφωση
ή τέλος
Λευκός καμβάς το σώμα σου
με τα χέρια ζωγραφίζω ηδονές
ιχνεύω το χάδι
εκμαιεύω την επιθυμία
δεν βάζω όρια
ούτε φραγμούς
δε θέλω το λίγο
το σώμα σου Έργο Τέχνης
ασταμάτητα σε ζωγραφίζω
χωρίς ανάσα
σ’ όλες σου τις διαστάσεις
σχηματίζω
αυλάκια πινελιές
μέχρι να σε υγράνω πλήρως
κινδυνεύουν τα χρώματα
φοβούνται μην πνιγούν
χώρο αφήνουν
σε ένα μόνο χρώμα
έρωτας
ή τίποτα
με τα χέρια ζωγραφίζω ηδονές
ιχνεύω το χάδι
εκμαιεύω την επιθυμία
δεν βάζω όρια
ούτε φραγμούς
δε θέλω το λίγο
το σώμα σου Έργο Τέχνης
ασταμάτητα σε ζωγραφίζω
χωρίς ανάσα
σ’ όλες σου τις διαστάσεις
σχηματίζω
αυλάκια πινελιές
μέχρι να σε υγράνω πλήρως
κινδυνεύουν τα χρώματα
φοβούνται μην πνιγούν
χώρο αφήνουν
σε ένα μόνο χρώμα
έρωτας
ή τίποτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου