28 Μαΐου 2012
Νικητής και ηττημένος
Το θάρρος σου με κάνει να δειλιάζω
η έπαρση σου με κάνει ταπεινό...
Σαν δεν είσαι ο νικητής εσύ, τρομάζω
την ώρα που εγώ δεν ηττηθώ!
Δεν έχω τίποτα να πω
"Κάθε νέο πάθος αφαιρεί από το παλαιό,
κάθε νέος πόνος προσθέτει εις τον παλαιό!"
24 Μαΐου 2012
21 Μαΐου 2012
Ευχές
Χρόνια πολλά!
Να έχεις ό,τι επιθυμείς.
Να χαίρεσαι ό,τι αγαπάς.
Να 'σαι καλά και ευτυχισμένος.
Δύσκολο το ξέρω, αν όχι ακατόρθωτο.
Αλλά αυτά περιέχουν οι ευχές.
Πράγματα απραγματοποίητα...
Γι αυτό άλλωστε τις λένε κι ευχές!
Για να προκαταβάλουν αυτό που δεν έχουμε
ή ακόμα κι αυτό που είναι αδύνατον ποτέ να υπάρξει.
Ουτοπική παράκληση, που εάν και ψεύτικη
πρέπει σώνει και καλά να ειπωθεί.
Και χαρακτηρίζεσαι ως αγενής
εάν δεν πεις κάτι που δεν το πιστεύεις.
Παράξενος κόσμος, που αναζητά την ελπίδα του
στις ευχές σου και μόνο.
Οι μνηστήρες της Πηνελόπης
Βοή, αλαλαγμός
και καρδιές που πάλλονται
καθώς τα στήθη αργά ανασαίνουν.
Και οι φόβοι, σφήγκες
που στριφογυρίζουν στο μυαλό
σαν αλυσίδες που αργοκινούν
το άρμα της κολάσεως.
Κάθε μεσημέρι που ο ήλιος καίει, αυτοί χαζεύουν
την Πηνελόπη που δροσίζεται στα νερά της Ιθάκης.
Μήτε καράβι φαίνεται, μήτε πανιά να τα φουσκώνει ο άνεμος.
Και οι λίγοι εναπομείναντες πιστοί στην προκυμαία, έφυγαν κι αυτοί.
Κι ο θρόνος αραχνιασμένος περιμένει τον Βασιλιά του.
Και εμπρός του, οι μνηστήρες που μαλώνουν για μια Πηνελόπη
διεκδικώντας το στέμμα ενός τυπικού Βασιλιά.
20 Μαΐου 2012
Αλέξανδρος Φιλιππάκης-Φύσημα (ποίηση)
Η εισαγωγή τού ποιητή (incipit που λένε οι λατίνοι), στο
ποίημά του, είναι:
Καθώς εκείνου η ψυχή πια έβγαινε
και κουρασμένη, βιαστικά τον εγκατέλειπε
Ύστερα σκέφτεται κάτι ταιριαστό μα απίθανο να βάλει για συνέχεια...λίγο σκοτεινό:
Μια μεγάλη, στο στέρνο του πληγή
Ανοιγόκλεινε
Οι όχθες της απομακρύνονταν
η μια από την άλλη
κι ύστερα έρχονταν
τόσο κοντά η μια στην άλλη
σαν το πλησίασμα των χειλιών
που προσπαθούν να ταιριάξουν
μα όχι σαν σε φίλημα
παρά σαν φύσημα πάνω στα κεριά μιας τούρτας
Πέρασε ένα ακόμη έτος
Έληξε ο χρόνος τούτος,
ο επί Γης;
Κάθε μια περίσταση διαφέρει από τις άλλες...Να, εδώ, τού μάστορα
Η ψυχή ανυπομονούσε να του φύγει,
να τον εγκαταλείψει
Έτσι, όση δεν βγήκε
με την τελευταία του πνοή,
ανάμεσα απ' τα χείλη τής πληγής
διέξοδο να φύγει βρήκε
Τα υπόλοιπα είναι τών ποιητών αυθαίρετες, υποκειμενικές διαπιστώσεις ή ανόητες απορίες:
Πέρασε ένα ακόμη έτος
Μα έληξε ο χρόνος τούτος,
ο επί Γης;
Καθώς εκείνου η ψυχή πια έβγαινε
και κουρασμένη, βιαστικά τον εγκατέλειπε
Ύστερα σκέφτεται κάτι ταιριαστό μα απίθανο να βάλει για συνέχεια...λίγο σκοτεινό:
Μια μεγάλη, στο στέρνο του πληγή
Ανοιγόκλεινε
Οι όχθες της απομακρύνονταν
η μια από την άλλη
κι ύστερα έρχονταν
τόσο κοντά η μια στην άλλη
σαν το πλησίασμα των χειλιών
που προσπαθούν να ταιριάξουν
μα όχι σαν σε φίλημα
παρά σαν φύσημα πάνω στα κεριά μιας τούρτας
Πέρασε ένα ακόμη έτος
Έληξε ο χρόνος τούτος,
ο επί Γης;
Κάθε μια περίσταση διαφέρει από τις άλλες...Να, εδώ, τού μάστορα
Η ψυχή ανυπομονούσε να του φύγει,
να τον εγκαταλείψει
Έτσι, όση δεν βγήκε
με την τελευταία του πνοή,
ανάμεσα απ' τα χείλη τής πληγής
διέξοδο να φύγει βρήκε
Τα υπόλοιπα είναι τών ποιητών αυθαίρετες, υποκειμενικές διαπιστώσεις ή ανόητες απορίες:
Πέρασε ένα ακόμη έτος
Μα έληξε ο χρόνος τούτος,
ο επί Γης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου