Διάλογος με τον χρόνο
Ο χρόνος περνά απαρατήρητος
Δεν έχω πια την αίσθηση του
Αφημένος εκεί στο παγκάκι της γειτονιάς
να κείτεται σαν πτώμα…
1,2,3,4,5,6,7…
Κείτεται εκεί… εις γνώσιν μου
Κι ας προσπερνούν…
Κανείς δεν τον κοιτάει…
Κανείς δεν του μιλάει…
Μόνο τον κλωτσούν
Θάρρος δεν έχουν να τον ποδοπατήσουν
Κι αυτός εκεί… ζωντανός νεκρός
Τους κλείνει το μάτι πονηρά
Και τους γελάει…
«Θα έρθει η ώρα σας…
Δε φταίω εγώ
Που χάσατε εσείς την αίσθηση μου!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου