28 Νοεμβρίου 2012
Πέτρινοι αητοί (... είν' άδικο)
Αγαπημένο χέρι
και μαχαίρι,
που κόβει τ’ άδικο
στα δυο να το μοιράσει,
που ’χει το κρίμα μέσα του ταμάχι…
Και σ' όποιον λάχει!..
Μάτια σαν κύκνοι
σε παγωμένη λίμνη,
ένα ταξίδι μέσα τους έχει φωλιάσει,
μα είναι ασάλευτη η ψυχή να τα εκφράσει…
Και πόσο λίγη!..
Κι ’ναι οι καρδιές μας
πέτρινοι αητοί, που δεν πετούνε,
στα τόσα χρόνια δεν τους άντεξε κλαράκι
και με μυτιές το βράχο κάνουν λιθαράκι…
Για ’να μεράκι!..
27 Νοεμβρίου 2012
Ζωές ηλιθίων
Ω, τι ηλιθιότης!..
Προύχοντες του "χωριού"
χωρίς κανένα κύρος.
Αμετανόητοι εραστές του "δήθεν".
Ξιπασμένοι αφεντάδες γης,
που ποτέ δε μας ανήκε.
Αφηρημένα σκιάχτρα
μ’ εφήμερες ιδέες.
Όπου κι όποτε βολεύει
η αντρειοσύνη…
Κι όταν πλέον δε σε "παίρνει",
φυλάς τα νώτα…
Ένας ηλίθιος κι εγώ
στο τόσο πλήθος!
20 Νοεμβρίου 2012
Ζω!
Λέξεις, που γεννούν κι άλλες λέξεις…
Φράσεις, εντάσεις,
ενίοτε και αντιφάσεις.
Συναισθήματα με εκφράσεις,
όνειρα απραγματοποίητα κι απογοητεύσεις,
δεσμεύσεις…
Αλήθειες με ψέματα αληθοφανή
για να μην τα προσέξεις.
Τα ετερώνυμα έλξεις…
Ανάγκες σε προδιαθέσεις, λάθη με καλές προθέσεις,
δικαιολογίες, διαψεύσεις…
Κι όλα συγκλίνουν σε μια και μόνη λέξη: ΖΩ!
17 Νοεμβρίου 2012
16 Νοεμβρίου 2012
Βροχή ο δρόμος μου…
Ένας ήλιος στο τέρμα του,
μια ξαστεριά,
σαν τύχει νύχτα και σωθεί.
Λίγοι το ξέρουνε…
Κι οι περισσότεροι,
δρόμους ανθόσπαρτους
'θελαν ―μόναχα―
να ’χαν διαβεί…
Και μετά τι;..
Τ’ άνθη μαραίνονται
δίχως βροχή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου