Άνθρωπος
"
Θυμάμαι
ρώτησες τη νύχτα, το φεγγάρι.
Ενώ ματωμένο τρεμόφεγγε πάνωθε μας.
Και τ' άστρα που 'χαν κρυφτεί απ' τη θωριά μας.
Αγάπη μου, άνθρωπος τι σημαίνει;
- Καλέ μου -
Άνθρωπος είναι εκείνος που με γαμψά νύχια τρυπά τις σάπιες σάρκες,
αυτών που χρόνια προσπαθούν απελπισμένα ν' αποσυντεθούν.
Άνθρωπος είναι εκείνος που αγωνίζεται κουρελιασμένος,
παραδομένος στην τύχη να κερδίσει,
όσα κάποιοι νυχθημερόν του αρπάζουν απ' τα χέρια.
- Μη φεύγεις! Σ' αγαπώ σαν εκείνους! -
Άνθρωπος είναι εκείνος που εκλιπαρεί.
Μ' άδειες κόγχες και κομμένα δάχτυλα,
να του δοθεί επουράνια ευκαιρία.
Ν' αποδείξει πως γεννήθηκε για ένα ψέμα.
Άνθρωπος είναι εκείνος που τον σκοτώνουν κάθε ανατολή,
για ν' αναστηθεί ακάθεκτος την ερχόμενη δύση.
Καρδιά μου!
Αν όλα αυτά άνθρωπος είναι...
Εσύ τι είσαι;
- Όχι άνθρωπος.
Μόνο κουφάρι γεμάτο από στίχους." Amy Boukouvala
Ενώ ματωμένο τρεμόφεγγε πάνωθε μας.
Και τ' άστρα που 'χαν κρυφτεί απ' τη θωριά μας.
Αγάπη μου, άνθρωπος τι σημαίνει;
- Καλέ μου -
Άνθρωπος είναι εκείνος που με γαμψά νύχια τρυπά τις σάπιες σάρκες,
αυτών που χρόνια προσπαθούν απελπισμένα ν' αποσυντεθούν.
Άνθρωπος είναι εκείνος που αγωνίζεται κουρελιασμένος,
παραδομένος στην τύχη να κερδίσει,
όσα κάποιοι νυχθημερόν του αρπάζουν απ' τα χέρια.
- Μη φεύγεις! Σ' αγαπώ σαν εκείνους! -
Άνθρωπος είναι εκείνος που εκλιπαρεί.
Μ' άδειες κόγχες και κομμένα δάχτυλα,
να του δοθεί επουράνια ευκαιρία.
Ν' αποδείξει πως γεννήθηκε για ένα ψέμα.
Άνθρωπος είναι εκείνος που τον σκοτώνουν κάθε ανατολή,
για ν' αναστηθεί ακάθεκτος την ερχόμενη δύση.
Καρδιά μου!
Αν όλα αυτά άνθρωπος είναι...
Εσύ τι είσαι;
- Όχι άνθρωπος.
Μόνο κουφάρι γεμάτο από στίχους." Amy Boukouvala
Τρίτη, 29 Νοεμβρίου 2011
Νύχτα
"Τούτη τη νύχτα μη με ψάξεις.
Κρυμμένη στον κήπο της Κολάσεως.
Ματωμένη παντού απο αποθημένα.
Σκυφτή, να ικετεύω τη θλιψη μέσα μου.
Τούτη τη νύχτα μη με ψάξεις! -Μ’ακούς;
Ο ήλιος πήρε άδεια από ‘μένα, εχάθη.
Παραδόθηκε ανίκανος στα χέρια σου.
Περπάτα πλάι του και σιώπησε λοιπόν.
Πάψε!" Amy Roussou Boukouvala
Κρυμμένη στον κήπο της Κολάσεως.
Ματωμένη παντού απο αποθημένα.
Σκυφτή, να ικετεύω τη θλιψη μέσα μου.
Τούτη τη νύχτα μη με ψάξεις! -Μ’ακούς;
Ο ήλιος πήρε άδεια από ‘μένα, εχάθη.
Παραδόθηκε ανίκανος στα χέρια σου.
Περπάτα πλάι του και σιώπησε λοιπόν.
Πάψε!" Amy Roussou Boukouvala
Πέμπτη, 24 Νοεμβρίου 2011
Ποιήτρια
"-Ω Θεοί! Και ‘σεις λαθεμένοι καταλήξατε..
Γυναίκα που ξυπόλητη πειρασμό σκορπά σε κάθε βήμα.
Χρόνια και χρόνια εκδιωκόμενη,
-ο Παράδεισος δεν ανήκει σε κανέναν!
Μοίρα θηλιά, γυμνή αγκαλιάζω τα λάθη μου.
Χέρι που τρέμει στο θέλησα Σας,
μα που τις λέξεις συλλαβίζει σε όνειρα
-έ-ρω-τας, αί-μα, θά-να-τος.
-Ω Θεοί! Χάρισμα οι ευχές,
σ’ αγγέλους που πληγωμένοι οραματίζονται.
Όχι, δεν μετανοώ.
Όσους στίχους κι αν θυσίασα στον έρωτα,
όσους άλλους στο εγώ που αναμοχλεύει ακάθαρτο,
προορισμός αναντικατάστατος.
-Ω Θεοί! Ευγνώμων στη μιζέρια που Άνθρωπος σημαίνει.
Θα έρθει μέρα που ανατολή και δύση σκυφτές,
θα στολίσουν την ύπαρξη απ’ άκρη σ ’άκρη.
Ποιος απ’ όλους κρίνει ζώντες που ήδη νεκροί βαπτίσθηκαν?
Αναμένω λοιπόν.
Ως τότε ποιήτρια θα δηλώνω." Amy Roussou Boukouvala
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου