ΤΟ ΒΛΑΣΤΑΡΙ, ΈρωταςΤο παλιό ξενοδοχείο του θανάτου

Παρασκευή, 7 Δεκεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΛΑΣΤΑΡΙ

Το αιώνιο βλαστάρι της Αγάπης...

Βλαστάρι νιο ξακρίνανε τα μάτια μου στον κάμπο
δροσιά να πίνει το πουρνό, δροσιά με την αυγούλα.

Βλαστάρι νιο που πότιζες
και τα ριζά του δρόσιζες

Βλαστάρι νιο μ' απότιστο κι εγώ δροσιά προσμένω
μα την πρασιά μου προσπερνάς κι αλλού πας και ποτίζεις.

Βλαστάρι νιο δεν πότισες
μα τη ζωή μου όρισες.

Βλαστάρι νιο μ' απότιστο στον κήπο σου προσμένω
νά 'ρθεις ετούτη την αυγή, νά 'ρθεις τούτο το δείλι.

Βλαστάρι μου  μ' αρνήθηκες
και στ' άσπρα μ' άλλον ντύθηκες.

     ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Πέμπτη, 6 Δεκεμβρίου 2012

Έρωτας

Ένα φιλί στα χείλη σου πανηγυρίζει...


Ο έρωτας
στα μάτια σου

στο πιο ψηλό παράθυρο
αστέρι αντιφεγγίζει
μεθυσμένο με γλυκό κρασί
ένα φιλί στα χείλη σου πανηγυρίζει

Ο έρωτας
των ονείρων σου

η ελπίδα των στεναγμών σου
ο πόθος της αγκαλιάς σου
η αναμονή της ανάσας σου
ο καημός του λογισμού σου

Ο έρωτας
ο δρόμος σου

φλεγόμενο καράβι
με τα κατάρτια ανήμπορα
σε παρασύρει στη φωτιά
για να καείς με πάθος

Ο έρωτας
στο μαντήλι σου

μυρωμένος από ιδρώτα
κόκκινος με φρέσκο αίμα
από τα δαγκωμένα χείλη σου

Ο έρωτας
άγιος Αυγουστος

της θείας κοινωνίας μεταλαβή
ιερός λίβας άνεμος
αλυδοδεμένη σε τραβά
μα εσύ εκούσια όπου φυσά θα πας

 

Γιώργος Λιθοξόος

Το παλιό ξενοδοχείο του θανάτου

Και ξαπλώνει με τα ρούχα του Σαββάτου και πεθαίνει...


Στίχοι: Μανώλης Φάμελλος
Μουσική: Μανώλης Φάμελλος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Φάμελλος

Στο παλιό ξενοδοχείο του θανάτου κάποιος μπαίνει
και ξαπλώνει με τα ρούχα του Σαββάτου και πεθαίνει
είναι Αύγουστος οι μέρες σαν αμέριμνα σκυλιά γυρνούν στο δάσος
και στα δώματα οι εραστές αποκοιμιούνται νικημένοι από το πάθος
αγκαλιά...

Στο παλιό ξενοδοχείο τρέχει πίσω το ρολόι
και οι ένοχοι ξυπνούν στο όνειρό τους πάλι αθώοι
και ανάλαφροι περνούν μέσα από τους βρώμικους καθρέφτες
με τα άσπρα τους κοστούμια και τις βραδινές τους τουαλέτες
τι ομορφιά...

Στο παλιό ξενοδοχείο του θανάτου τα μπαλκόνια
είναι πάντα ανθισμένα και μια ορχήστρα παίζει αιώνια
και τα έπιπλα χορεύουν βαλς μέσα στα έρημα δωμάτια
και οι βρύσες τρέχουν γέλια και οι τοίχοι στάζουν δάκρυα
ποταμούς...

Στο παλιό ξενοδοχείο άκου ρίχνουνε το ζάρι
λένε αν είσαι τυχερός μπορεί κι εσύ να πάρεις χάρη
στο κατώφλι ενώ ο γέρος θυρωρός όρθιος κοιμάται
μες στο δρόμο ένα παιδί το σκάει τη νύχτα δεν φοβάται
τώρα πια...

Δισκογραφία:
Μανώλης Φάμελλος - Τι υπάρχει πιο πέρα (2011)