Ανατομία& αλλα

Ανατομία

Μάτια κρυστάλλινα
Μάγουλα πυρωμένα
Χείλη μισάνοιχτα
Λαιμός αφημένος
Στήθη πλημμυρισμένα
Καρδιά κατακτημένη
Χέρια άδεια
Πόδια βαριά
Βήμα ακίνητο
Δρόμος μακρύς
Λαβώνει την αγάπη…
Κομμάτια σκέψεις
Στεναγμοί
Άπειρες λέξεις
Λογισμοί
χαρίζουνε
άνοιξης λουλούδια
Αρώματα μεσημεριού
Δωμάτιο με θέα
Κλειστά παράθυρα
Τοίχοι ζωγραφισμένοι
Κορμιά παραδομένα
Φυγή στο όνειρο
Βήμα ανύπαρκτο
Πόδια λυγισμένα
Χέρια σφιχτά δεμένα
Καρδιά γεμάτη
Στήθη λυμένα
Λαιμός πνιγμένος
Χείλη σφραγισμένα
Μάγουλα φιλημένα
Μάτια παθιασμένα
Κορμί ένα!
Σάρκα και ψυχή
Ένα!

Δημιουργός: MIPS
Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-09-2010

Διορθώσεις

Γράμματα, χρώματα, καημοί
λέξεις, σκέψεις, πειρασμοί
στου μυαλού τα μονοπάτια
ήρθαν συντάραξαν ξανά
την άυπνη τη σιγαλιά
την έκαναν κομμάτια!
Άρχων στη σκέψη μου εσύ
Το λέει και τ’ όνομα σου
Μες το κορμί μου ιαχές
φωνάζουν στην καρδιά σου
Έλα και πάρε μ’ αγκαλιά
και πέταξε μαζί μου
Άσε με μόνο μια φορά
ελεύθερη να γίνω
Διορθώσεις θέλω στη ζωή
να κάνω για να κρίνω
μια σκέψη απ’ το παρελθόν…
……………………………….
Στοιχειό του παραδείσου
που με ζώσε αναμάρτητα
να κοιμηθώ μαζί σου
Μην αποφεύγεις τη ματιά
που καίει από την δίψα
Είναι της μοίρας η φωτιά
που τρέμει σαν αυγίτσα
Οίστρο κιθάρας το κορμί
στα χέρια σου αφήνω
βγάλε τις νότες της ψυχής
και δως τες μου να πίνω
κρασί λευκό της λησμονιάς
τέχνη αλυπιάς και ελπίδας
πόνου, αγάπης στεναγμός
οδύνης, έρωτα καρπός
ακόρεστης πάλης στεναγμός
στα τρίσβαθα μαζί σου!
Πάρε της δίψας το κορμί
και κάνε με δική σου
μια σκέψη δως μου μονάχα
πως γέννας θα σαι χορηγός
μαέστρος για να ζήσω!

Το όνομα μου είναι Ανυπαρξία
το όνομα σου «βασιλεία»
κυρίαρχος και άρχοντας,
εγώ υποταγμένη
στη θέληση της μοίρας μου
γλυκά παραδομένη…

Δημιουργός: MIPS

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-09-2010

Πρώτο ραντεβού στο όνειρο

Ξημέρωσες νύχτα ταξιδιάρα,
είναι η ώρα της αυγής
Σβήνουν σημάδια της σελήνης,
φοβάσαι και να κοιμηθείς

Είναι η ώρα τα σεντόνια
να νιώσουν τη δροσιά
κορμιού συνταραγμένου
που κλαίει με αναφιλητά

Βροχή σταλάζει μες τα χρόνια,
άνεμος που λυσσομανά
Κλείνουν τα μάτια του Μορφέα
και όνειρο έρχεται ξανά

Είσαι εσύ παραίσθηση μου
πάνω σε άλογο λευκό
Έρχεσαι να κοιμηθείς μαζί μου
να νοιώσεις οδύνη, οργασμό

Είναι ηδονή μεγάλη
σαν μπόρα , σαν φωτιά
Μια παράδοση μοιραία
μες της αυγής τη σιγαλιά

Λευκό κρασί κυλά η αλμύρα
απ’ των χειλιών μας τα φιλιά
Νεκρώνουν όλες οι αισθήσεις
απ’ των δαχτύλων τα φτερά

Ξυπνάω, τρέμω στην ιδέα
πως είναι όνειρο πικρό
που δεν θα γίνει πια σημαία
μες της καρδιάς μου την ηχώ

Είσαι στον ύπνο οφθαλμαπάτη,
στη ζήση πια αναπαμός
Είσαι στα μάτια μου μονάχα
μια στάλα, ένας λυγμός

Δεν είσαι εδώ κι ο εφιάλτης
μέσα μου καραδοκεί
Είναι της μοίρα μου το τέλος
μια αγάπη ατόφια , ιδανική

Δημιουργός: MIPS

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-09-2010