Τρίτη, 24 Απριλίου 2012
Υπέρβαση
Ένα όνειρο καρφωμένο στο μυαλό μου παίζει με το χρόνο
ξυπνάει κάτι άγνωστο που πάντα υπήρχε
ανασύρονται οι αισθήσεις για πρώτη φορά
ένα ναι που ζητήθηκε και δόθηκε απρόσμενα ως υπέρβαση ζωής
μια
αγκαλιά για να ζεστάνει για ν' αρχίσει ο έρωτας να νανουρίσει την
ταχυπαλμία ν' αρχίσει το ταξίδι στα ξεχασμένα κομμάτια του εαυτού
ένα κομματάκι φεγγάρι αντανακλάται σε κορμιά χωρίς ταυτότητα χωρίς παρελθόν
κορμιά που υφαίνουν στιγμές σ' ένα μικρό παρόν
κορμιά που υφαίνουν στιγμές σ' ένα μικρό παρόν
χίλιοι κόκκοι σπασμένοι σ' ασημόσκονη ντύνουν τις νύχτες μας όνειρο
Παρασκευή, 27 Ιανουαρίου 2012
Αιώνες σ’ αγαπάω
Σε είδα στην άκρη του δρόμου
θα σε προσπέρναγα νομίζω
αλλά οι σταλαγματιές από το αίμα σου
την προσοχή μου τράβηξαν
στο χέρι μου το χέρι σου πήρα
ίσως ήταν αγωνία
πόνος ίσως ήταν
σε χάιδεψα απαλά
γιάτρεψα την αιματηρή πληγή σου
τη φωνή σου άκουσα
ένα μακρόσυρτο ψιθύρισμα
κάτι σαν κρυμμένο κλάμα
σαν βροχή κάτι
οι δρόμοι γεμάτοι πια
με πουλιά μικρά και τρομαγμένα
μη μου τρέμεις σαν φύλλο
είμαι εδώ για σένα
κλαδί σου ν’ ανθοβολήσεις
σύννεφο ν’ ονειρευτείς
μην μου τρέμεις σαν φύλλο
αιώνες σ’ αγαπάω αδιαπραγμάτευτα
Πέμπτη, 19 Ιανουαρίου 2012
Υπάρχεις!
Περίμενα μέρες και βδομάδες για να βρω τα λόγια
και πώς
πώς να μιλήσω στον αέρα για τα χρώματα που κρύβει ένα άρωμα;
αυτό το άρωμα που τυλίγει ζεστά τα μάτια μου και με τυφλώνει
μέχρι που τα πάντα δίχως σου νόημα να μην έχουν
μέχρι που τα πάντα δίχως σου νόημα να μην έχουν
άγνωστο το πώς και το γιατί
μόνο που....
μόνο....
κράτα με…
υπάρχεις…
μα δεν θα το πω σε κανέναν
Σάββατο, 7 Ιανουαρίου 2012
Σταγόνες
Δεν ήταν ούτε ποτάμι ούτε δέντρο
δεν ήταν θάλασσα
ούτε καν ανάμνηση ανέμου
λίγο πριν έρθει η βροχή
δεν ήταν θάλασσα
ούτε καν ανάμνηση ανέμου
λίγο πριν έρθει η βροχή
σταγόνες ήταν ταπεινές
που εφορμούσαν επάνω σου αδέξια
το αξιέραστο λυγίζοντάς σου σώμα
δρόμο ανοίγοντας μέσ' από τα πέταλά σου
δρόμο ανοίγοντας μέσ' από τα πέταλά σου
σαν μια απόπειρα φιλιού μοναδικού
σαν άγγιγμα πόθου σε σταγόνες
σαν χάδια νυχτερινής σιωπής
σαν χάδια νυχτερινής σιωπής
Τετάρτη, 21 Δεκεμβρίου 2011
Άκου...
Θα ’θελα να ήμουν ένα χαμόγελό σου
να μαγεύομαι απ’ τη δροσιά της ανάσας σου
την φωνή σου ν’ ακούω στις ώρες τις δύσκολες
θα ήθελα να ήμουν μια σταγόνα σου
θα ήθελα να ήμουν μια σταγόνα σου
μια μικρούλα χάντρα στα μαλλιά σου
να διώχνω τους άγριους άνεμους θα ήθελα
ορμητικό να κυλώ μέσα σου ποτάμι
θα ήθελα πολύ να μιλήσουμε
με τις λέξεις που μας έχουν στερήσει
να βαδίσουμε προς μονοπάτια άγνωστα
αυτά της ψυχής μας τ’ απάτητα
τις πηγές μας όλες να μάθουμε
της αλήθειας το λευκό
και ίσως κάποιους ήχους
άκου…
νύχτα
αφή
ανάσα
αφή
ανάσα
άκου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου