ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ- ΑΦΙΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ...

Τρίτη, 27 Νοεμβρίου 2012

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΑΚΟΜΑ

Φωτιά στα χείλη ,να με κάψουν τα φιλιά σου...

Χόρεψε λίγο,

σαν τη Σαλώμη και τα πέπλα σου ν` ανοίγω,

μία πετσέτα έχει τυλίξει το κορμί σου,   

καρδιά μου αφήσου,

να ανασαίνω τ` άρωμά σου

κι όλα δικά σου,

φωτιά στα χείλη ,να με κάψουν τα φιλιά σου.

Άγιο μου σώμα,

σβήνω το φως, να φέγγει ο έρωτας στο δώμα,

μια νύχτα ακόμα.

Θύμα δικό σου,

νερό, σταγόνα να κυλήσω στο λαιμό σου,

πίσω απ` τ` αυτί σου και ανάμεσα στο στήθος,

λυδία λίθος,

να σταματήσω στην κοιλιά σου

κι όλα δικά σου,

χάδια κι ανάσες ν` ακουμπώ στα γόνατά σου.

Άγιο μου σώμα,

μύστης εγώ και είσ` ιέρεια στο στρώμα,

μια νύχτα ακόμα.

Μεταξία Δρογώση

Το κραγιόν

Εκεί κρύβεται ο παράδεισος κι η πτώση στα χείλη σου επάνω...

Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Στέφανος Κορκολής
Ερμηνεία: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Τι γίνεται ο άνθρωπος μετά
μετά το πέρασμά του
μου λες αστέρι γίνεται η καρδιά
το σώμα του φωτιά

Τι γίνεται όμως ο άνθρωπος μετά
το τέλος του έρωτά του
εκεί κρύβεται μάτια μου η φθορά
κι η οδύνη του θανάτου

Αν ο πόθος αν περάσει αν τελειώσει
εκεί θα πεθάνω
εκεί κρύβεται ο παράδεισος κι η πτώση
στα χείλη σου επάνω

Γι΄ αυτό σου λέω φίλα με λοιπόν
όσο μπορεί ένα στόμα
κι ας σβήνεται απ τα χείλη το κραγιόν
κι η μέρα τον αιώνα

Δισκογραφία:
Να σε βλέπω να γελάς 2004

Δευτέρα, 26 Νοεμβρίου 2012

Επιθυμίες

Αλοίψου γη και θάλασσα κι ανοίξου στα βαθιά...

Δεν θέλω τ' αψεγάδιαστα φτερά του συνειρμού σου

ούτε το απαράμιλλο της τρέλλας σου φιλί

νά 'ρθω μια νύχτα να σταθω στο γείσο του μυαλου σου

να κάνω κείνη τη βουτια που πόθησα πολύ

Δεν θέλω την κοσμορροη του τελευταίου τραίνου

τ' άστρο που δεν λαμπύρισε, τη φλόγα που δεν καίει

την αυταπάτη του έρωτα του χιλιοπροδομένου

θέλω εκείνο το παιδι, που σαν πονάει κλαίει

Θέλω κείνο πού σού 'φτιαξα της νύχτας το γιορντάνι

να το φορας κατάσαρκα σκουτι θαλασσινό

να περπατάω στα κύματα, ν' αφήνω το λιμάνι

να κοροϊδέψω μια φορα και ρέμα και γκρεμό

Κρύψου, κι αν σ' αποθύμησα

πάρε απ' τον κάβο αλμύρα

σου τό 'χα πει πολλες φορες

φυλάξου απ' τη φωτια

απ' το φιλντίσι της ψυχης

ξύδι και μέλι πήρα

αλοίψου γη και θάλασσα

κι ανοίξου στα βαθια

Γιώργος Ναυτόπουλος 

Κυριακή, 25 Νοεμβρίου 2012

Που είσαι απόψε Οδυσσέα;

Πλέκω φτερά απόψε μη φοβάσαι!...

Στίχοι: Μαίρη Γραμματικάκη.
Μουσική: Γιάννης Βελίκης.
Απαγγελία: Μαίρη Γραμματικάκη
Ηχοληψία - Παραγωγή: Χρήστος Φολτόπουλος. 

Που εισαι αποψε Οδυσσεα;
Γυρισες τωρα καιρο
μα ιδιος δεν εισαι!
Ταξιδευει ακομα ο νους σου
τις νυχτες σκιρτας απο εφιαλτες!
Μητε τις μαχες ξεχασες
μητε και τις Σειρηνες!

Εξω κοιταζω ανυπομονα'
το βημα σου ν ακουσω.
Τα φυλλα θροιζουν στο βορια
χορευει στον ουρανο
καπνος απο τις εστιες
θαρρεις στο σκοπο
απο το δικο μου καρδιοχτυπι.

Οπου κι αν ησουν κι εισαι
παντα στους τοιχους μου
εισαι ο καθρεπτης!
Πλεκω φτερα αποψε
μη φοβασαι!
στους κλωνους της καρδιας μου
σε κλεινω με στοργη.

Γυρνα καλε μου
να λουσω το κορμι σου με δακρυα
με φιλια να σε μυρωσω..

Ας μη γιορταζεις
δωρο γινομαι να κανω
τη γιορτη σου!
Aκομα με ποθεις!

Σιγα σιγα καταλαγιαζεις
και μεσα στην αγκαλη μου
κουρνιαζεις...
Σ' ακουω πριν καν φτασεις
μυριζω τον αερα
που σ αγγιξε
και ριγω!

Arpeggios M.P. 

Σάββατο, 24 Νοεμβρίου 2012

Τι λάθος κάνω

 Κι απ’ την καρδιά δε γλιτώνεις μ’ ένα ψέμα...

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Ερμηνεία: Γιάννης Χαρούλης

Μια φυλακή είναι ο κόσμος μακριά σου
Μα η νύχτα αυτή μου ‘φερε το άρωμά σου

Τι λάθος κάνω κι όλο φτάνω πιο κοντά
Κι όλο σε χάνω κι όλο απ’ την αρχή ξανά
Όλο σε χάνω κι όλο απ’ την αρχή ξανά
Τι λάθος κάνω κι όταν φτάνω είναι αργά

Μια ξενιτιά η ζωή χωρίς εσένα
Κι απ’ την καρδιά δε γλιτώνεις μ’ ένα ψέμα


Δισκογραφία:
Νίκος Πορτοκάλογλου - Ίσως (2012)

Παρασκευή, 23 Νοεμβρίου 2012

Τρεις ιστορίες

Θραύσματα αλήθειας...

ΦΙΛΗ

 

Σε ξέρω πια τόσο καλά,

που σαν σε δώ στο δρόμο δεν σου μιλάω.

Όπως συμβαίνει στον καθένα,

με τον τοκογλύφο του.

 

 

ΕΛΕΛΕΥ

Τότε ήρθε ο Αχιλλέας ερωτικός και βίαιος.

Παλιοαδελφή τα βράδια, αυστηρός σύζυγος τα πρωινά

Και μονομάχησε με τον εχθρό εκτός των τειχών.

Και ξέραμε πως θα νικήσει,

όπως το έταξεν ο Άρης του ίδιου συναφιού,

όπως το θέλησε των Ελλήνων η στύση.

Όταν η μάχη τέλειωσε γρήγορα, θριαμβευτικά,

εκείνος κοίταξε το νεκρό βασιλιά.

Ήταν ένας πολύ μεγαλύτερός του

Ένας χωρίς πολλούς έρωτες στο σώμα

Θα μπορούσε να είναι ένας λογιστής.

Ο Αχιλλέας  τρέχοντας πήγε στη σκηνή του

‘’Πάντα πλένεται μετά το φονικό’’

Αλλά εκείνος απλά δάκρυσε-

-η Αχίλλειος πτέρνα του.

                                               

ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΕΣ

Διαλέγεις παιχνιδιάρικα ένα νούμερο

Μάλλον από τ΄ όνομα.

Μετά πορώνεσαι μαζί του, λες λογικές εξηγήσεις της επιλογής :

‘’Έβρεξε... ο στίβος είναι βαρύς, αυτός είναι λασπιάρης’’

-Με την ευκαιρία. Γιατί πιστεύω κόντρα στο συγγραφέα

πως οι ‘’Ευτυχισμένες μέρες’’, παίζονται σε λόφο κοπριάς ;

Μετά φωνάζεις καρφωμένος πάνω στο νούμερο, στο όνομα

Επιτίθεσαι, αντέχεις λίγο ακόμη, χάνεις τη θέση σου, λιγοστεύεις.

Αν έχεις καλή αγωγή ποτέ δεν βρίζεις το άλογο

Παρά τη θελήσή του αυτά τα μέτρα ήταν ένας στιγμιαίος έρωτας.

Αλλά τον αναβάτη σίγουρα

Είναι ο ανάξιος άντρας της συνουσίας....

Άτεχνος, ανεπαρκής, συνήθως φοβισμένος

Νίκος Κυριακίδης