Τρίτη, 4 Μαΐου 2010
Περιμένω μιά άνοιξη,
στην καρδιά του χειμώνα,
μιά χαρούμενη άνοιξη
με λουλούδια και φως,
να' ν'πλημμύρα τ'αρώματα,
να γυρνούνε στους δρόμους
οι άνθρωποι αμέριμνοι,
να' ν' κοντά ο Θεός.
Περιμένω μιά άνοιξη,
κι ας με δέρνουν οι μπόρες,
με τα μάτια ολάνοιχτα,
με τα χείλη κλειστά,
μπρος στην πόρτα μου στέκομαι,
και μετράω τις ώρες,
πότε θα΄ρθει στο διάβα μου
με τα χέρια ανοιχτά.
Ω! κι αν σμίγουν τα δάκρυαστη βροχή που σταλάζει,
εγώ βλέπω στο δρόμο μουένα φως μακρινό,
πάνω απ'όλα τα σύννεφα,
πάνω απ'όλες τις μπόρες,
αντικρίζω την άνοιξηστο βαθύ ουρανό.
Κάποια μέρα ηλιόλουστηθα με πάρει στα χέρια
λευκοφτέρουγος άγγελος να με πάει εκεί,
πάνω απο τ'ανθρώπινα,
πιό ψηλά κι απ' τ'αστέρια,
στην αιώνια την άνοιξη,
στην αιώνια ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου