ΣΠΑΡΑΓΜΟΣ
Τον σπαραγμό πώς να τον ζωγραφίσεις;
Με μάτια γερμένα;
Με χείλη σφιγμένα;
Δυο χέρια ξεσκίζουν σάρκες
Αιώνες απλωμένη πείνα
Κι αυτά δε φτάνουν….
Τον σπαραγμό πώς να τον πεις με λέξεις;
Με ποια πι;
Με ποια ρο;
Ένα μακρόσυρτο άλφα
Κι ένα χι μοναδικό
Κι αυτά δε φτάνουν…
Λες απλά «Φίλα με!» και σπαράζεις…
-mips-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου