Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Γιατί δεν έπαψα στιγμή να σ'αγαπώ...


Γιατί δεν έπαψα στιγμή να σ'αγαπώ...




Η απουσία
Όταν η απουσία γίνει τρόπος ζωής
όταν ο πόνος γίνει δρόμος διαφυγής
όταν στα πρόσωπα του κόσμου βλέπω το πρόσωπό σου
όταν το δάκρυ μου στο χάρισα και έγινε δικό σου
όταν το εγώ μου είναι μισό και το αστέρι μου θολό
όταν ξέρω πως υπάρχω μα δε γίνεται να ζω
όταν μέσα μου κοιτώ βλέπω ένα απύθμενο κενό
γιατί δεν έπαψα στιγμή να σ'αγαπώ

Κάποτε είχα μια αγάπη που λαβώθηκε νωρίς
μα την κράτησα γιατί ένιωθα ανασφαλής
Κάποτε είχα μια αγάπη που άργησα να την πληγώσω
και όταν με πρόδωσε έπρεπε να τη σκοτώσω
θυμάμαι πριν να σε γνωρίσω έκλαιγε όλη η πλάση
και όλοι ψάχναν μια ελπίδα, την ελπίδα που είχα χάσει
όταν πλέον σε είδα είπα πως βρήκα την ελπίδα
αλλά μάλλον είχα βρει μια ακόμη παλλακίδα
Μόνη ασπίδα η λογική που κατέρρευσε και αυτή
όταν έδωσα και ένιωσες το πρώτο μας φιλί
μόνιμη θλίψη η χαρά και η νικοτίνη στα κρυφά
μα τότε είχα μέσα μου μια τζούρα μοναξιά
μα τώρα εξέπνευσα, εξέπνευσα της σχέσης τον καπνό
δόθηκα και προδόθηκα ψάχνοντας για το θεό
μέσα από την ένωση 2 σωμάτων μέσα από την αγάπη
αλλά δάκρυ μετά το δάκρυ δεν αντίκρισα την άκρη
μονάχα έφτασα στα άκρα σε έδιωξα από κοντά μου
προτιμώντας να κρατήσω το κενό μες την καρδιά μου
προτιμώντας τη μοναξιά μου να γίνει η μνηστή μου
αφού ο δρόμος μου για λύτρωση ήταν η καταστροφή μου

Όταν η απουσία γίνει τρόπος ζωής
όταν ο πόνος γίνει δρόμος διαφυγής
όταν στα πρόσωπα του κόσμου βλέπω το πρόσωπό σου
όταν το δάκρυ μου στο χάρισα και έγινε δικό σου
όταν το εγώ μου είναι μισό και το αστέρι μου θολό
όταν ξέρω πως υπάρχω μα δε γίνεται να ζω
όταν μέσα μου κοιτώ βλέπω ένα απύθμενο κενό
γιατί δεν έπαψα στιγμή να σ'αγαπώ

Θυμάμαι τα ξανθά μαλλιά σου ν'ανεμίζουν
και τα πράσινα σου μάτια το άπειρο να ατενίζουν
θυμάμαι το χαμόγελό σου, τα 2 σου χείλη
όμως τώρα δεν είμαστε ούτε φίλοι
να'ταν η απόσταση γυαλί και ο χρόνος ψεύτης
να ήμασταν πάντα μαζί και όταν στα χέρια μου πέφτεις
να σε σηκώνω και σαν κλέφτης να σου κλέβω τα αισθήματα
τα θρύμματα απ'τα ποιήματα αιώνια καταλύματα
να'ταν ανέγγιχτη στιγμή που τώρα έχει χαραχτεί
να μην ένιωθα ποτέ την ανάγκη για φυγή
ένας σταυρός είναι όλη η γη και πάνω εγώ να ατενίζω
το όνειρο που ζήσαμε και τώρα δεν αγγίζω
γυαλίζω τα όσα χώρισα μπροστά μου σε συγχώρησα
πιστή συνοδοιπόρισσα το ξέρω ολιγώρησα
και την ψυχή μου αφόρισα να γίνει κομμάτια
βιώνοντας την ηδονή σε βρώμικα κρεβάτια
σημάδια αγνόησα προχώρησα με βλέμμα θολωμένο
κάθε βράδυ ξυπνώ και κάθε μέρα πεθαίνω
δεν ξέρω τι περιμένω πάντως όχι να φανείς
αφού η απουσία σου έγινε τρόπος ζωής



Σήμερα ήμασταν μαζεμένοι...
μεγάλη παρέα...
πολλά άτομα...
κάποια νέα πρόσωπα...
κάποια γνωστά...
και κάποια τόσο αγαπημένα...
πρώτα για καφέ και μετά σε ένα σπίτι λατρεμένο...

σε ένα σπίτι όπου έχω ζήσει μαγικές στιγμές...
σε ένα σπίτι όπου έχω γελάσει πολύ...
σε ένα σπίτι όπου έχω κλάψει πολύ...
σε ένα σπίτι τόσο ζεστό και με τόσες μυρωδιές...
σε ένα σπίτι πάντα φιλόξενο...
σε ένα σπίτι όπου έχω ζήσει και τόσο γλυκές και τρυφερές στιγμές μαζί σου...
έχω τόσες αναμνήσεις...

όμως σήμερα αυτό το σπίτι μου φαινόταν άδειο...
παρόλα τα γέλια...
τα αστεία...
τις φωνές...
τις μουσικές...

Το μυαλό μου πετούσε σε κάτι άλλες ευτυχισμένες στιγμές...
σ'αυτό το ίδιο σπίτι...
όπου δεν ήμασταν μεγάλη παρέα...
όπου δεν χρειάζονταν δυνατές μουσικές...
ούτε πολλά λόγια...
ούτε πολλές φωνές...

Αλλά ήταν τόσο όμορφες στιγμές...
αξέχαστες στιγμές...

Σήμερα έλλειπε κάτι τόσο βασικό...
τόσο σημαντικό...
ΕΣΥ...

Με σκέφτεσαι ψυχή μου...
το ξέρω...
Κι εγώ σε σκέφτομαι συνέχεια...
κρίμα που δεν είσαι εδώ...

Θα περνούσες όμορφα κι εσύ σήμερα...
Ελπίζω να είσαι καλά εκεί κάτω...
και να περνάς καλά...

Αχ καρδιά μου...
Αυτή την απουσία σου δεν μπορώ να τη συνηθίσω...
Αυτή η απουσία σου δεν μπορεί να γίνει "τρόπος ζωής"...

Μου λείπεις πολύ...

Σε φιλώ...

"Όταν η απουσία γίνει τρόπος ζωής
όταν ο πόνος γίνει δρόμος διαφυγής
όταν στα πρόσωπα του κόσμου βλέπω το πρόσωπό σου
όταν το δάκρυ μου στο χάρισα και έγινε δικό σου
όταν το εγώ μου είναι μισό και το αστέρι μου θολό
όταν ξέρω πως υπάρχω μα δε γίνεται να ζω
όταν μέσα μου κοιτώ βλέπω ένα απύθμενο κενό
γιατί δεν έπαψα στιγμή να σ'αγαπώ..."


"...Μόνη ασπίδα η λογική που κατέρρευσε και αυτή
όταν έδωσα και ένιωσες το πρώτο μας φιλί..."

"...θυμάμαι το χαμόγελό σου, τα 2 σου χείλη..."

"...κάθε βράδυ ξυπνώ και κάθε μέρα πεθαίνω..."







Πέμπτη, 24 Φεβρουαρίου 2011

Έλα και διώξε το δάκρυ μακριά...




Και μου λείπεις
Όλα απόψε θυμίζουν εσένα
μάτια θλιμμένα, πάθος και ψέμα
γίνανε ένα, τα λόγια ματώνουν
πονάνε, πληγώνουν.
Περνάει ο χρόνος και όλα γυρνάνε
σαν να 'ναι ταινία μπροστά μου περνάνε
κοιμάμαι για λίγο, μετά σε θυμάμαι
φοβάμαι να φύγω, σου λέω φοβάμαι
λυπάμαι που
κλαίει η χαρά και γελάει η λύπη
μου λείπει η αγκαλιά μα αυτή μ' εγκαταλείπει
ανοίγει η αυλαία και πέφτουνε τα φώτα
τίποτα δεν είναι όπως ήτανε και πρώτα

Όλα απόψε τελειώνουν απλά
έλα και διώξε το δάκρυ μακριά

Και μου λείπεις, τα βράδια που περπατώ
αν μου φύγεις, νομίζω θα τρελαθώ
και μου λείπεις,
χωρίς να ξέρω γιατί, μη μου κρύβεις
πως νιώθεις κάτι κι εσύ..
Αν σου λείπω, τα βράδια που περπατάς
δε θα φύγω, μπορεί και να μ' αγαπάς
αν σου λείπω, χωρίς να ξέρεις γιατί
δε σου κρύβω, πως νιώθω μια ενοχή

Έλα απόψε για λίγο κοντά μου
ανοίγω τα χαρτιά μου μαζί με την καρδιά μου
ερωτά μου σε αγάπησα παράλογα
μα τώρα η λογική μου φέρεται ανάλογα
έδωσα τα πάντα για να πάρω ένα μάθημα
μη δώσεις το "εγώ" σου γιατί θα γίνει πάθημα
ένα πάτημα βρίσκω για να πάρω το ρίσκο
αναπάντητα ερωτήματα να θέλω να λύσω
κάνω βήματα μπροστά αλλά πηγαίνω πάλι πίσω
πρωτού μιλήσω αφού δακρύσω, κάτι να ζητήσω
θέλω μόνο, μόνο λίγο χρόνο,
νομίζω ότι κρυώνω
μόνο λίγο χρόνο, κάπου εδώ
τελειώνω...

Όλα απόψε τελειώνουν απλά
έλα και διώξε το δάκρυ μακριά

Και μου λείπεις, τα βράδια που περπατώ
αν μου φύγεις, νομίζω θα τρελαθώ
και μου λείπεις,
χωρίς να ξέρω γιατί, μη μου κρύβεις
πως νιώθεις κάτι κι εσύ..
Αν σου λείπω, τα βράδια που περπατάς
δε θα φύγω, μπορεί και να μ' αγαπάς
αν σου λείπω, χωρίς να ξέρεις γιατί
δε σου κρύβω, πως νιώθω μια ενοχή


Αγάπη μου τι έγινε;
Γιατί θες να εξαφανιστείς πάλι...
Γιατί τώρα;
Γιατί τώρα που ήλπιζα ότι θα σε δω...
που περίμενα ότι ίσως βρισκόμασταν...έστω και για πέντε λεπτά...

Ελπίζω μόνο να μη σε επηρέασαν αυτά που σου είπα χτες...
Δε θέλω να σε επηρέασαν...
Σου είπα ότι θέλω να τα πούμε από κοντά...
όχι από το τηλέφωνο...
όχι έτσι...
Κάτι ήξερα μάλλον...

Και μπορώ να αντέξω τα πάντα...
Ό,τι κι αν μου λένε...
Όσο κι αν μαλώνω...
Όλα...

Αλλά όχι την έλλειψή σου...
όχι το να μην ακούω τη φωνή σου...
Και ήδη μου λείπεις τόσο...
Ακόμη και που μιλάμε μου λείπει η μορφή σου...
Δε νιώθεις μόνο εσύ "εξάρτηση" από εμένα...

Αλλά και μόνο που μιλάμε νιώθω ευτυχία...
Που δε θα την άλλαζα με τίποτα στον κόσμο...
Τίποτα δε με κάνει πιο ευτυχισμένη αυτή τη στιγμή από τον ήχο της φωνής σου...
Σίγουρα θα με έκανε η παρουσία σου αλλά δεν μπορώ να τα έχω όλα...
Μη μου στερείς κι αυτή τη χαρά...
Αρκεί να σε κάνω κι εγώ χαρούμενο όταν με ακούς...
Και ξέρω ότι σε κάνω...
Μου το έχεις πει...
Το νιώθω...

Το ξέρω ότι πιέζεσαι πολύ...
Και δεν είσαι και καλά...
Το ξέρω...
Το καταλαβαίνω...

Αλλά μη μου εξαφανιστείς για πολύ...
Σε παρακαλώ...

Αν τα πρωινά μηνύματα που σου στέλνω σε κάνουν να χαμογελάς...
Αν με βλέπεις ακόμη στον ύπνο σου και με σκέφτεσαι...
Αν σκέφτεσαι ακόμη και κοιτάς που και που το φεγγάρι...
Αν υπάρχουν ακόμη κάπου μέσα στο μυαλό σου οι αναμνήσεις από αυτά που περάσαμε μαζί...
Και αν τα όμορφα πράγματα που ένιωθες για μένα είναι το ίδιο έντονα...

Τότε δε θα επηρεαστείς από τίποτα...(αν είναι αυτός ο λόγος που εξαφανίζεσαι)
Τότε δε θα με αφήσεις να περιμένω πολύ...

Δε θα ανησυχώ...αλλά θα περιμένω πως και πως να σε ακούσω...
Να μάθω πως είσαι καλύτερα και δεν είσαι πια άρρωστος...
Και ακόμη περισσότερο να σε δω...
Αλλά δεν μπορώ να σου υποσχεθώ ότι δε θα στεναχωριέμαι...
Μου είναι πολύ δύσκολο...
Λυπάμαι...

Σε φιλώ γλυκά...όπως πάντα...

"...Όλα απόψε θυμίζουν εσένα..."

"...Και μου λείπεις, τα βράδια που περπατώ
αν μου φύγεις, νομίζω θα τρελαθώ..."

"...Αν σου λείπω, τα βράδια που περπατάς
δε θα φύγω, μπορεί και να μ' αγαπάς..."

"...έλα και διώξε το δάκρυ μακριά..."


317536-0489d021d9d4fd8e2070a494f1f43632.jpg


Δευτέρα, 21 Φεβρουαρίου 2011

Δεν μπορώ...




Δεν μπορώ
Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν αερικό...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω.

Με γλυκό κρασί θα γίνω
αργοναύτης να 'ρθω να σε βρω.
Να σε ανταμώσω λίγο
στης ψυχής μου το βυθό.

Δεν μπορώ,ο χειμώνας με πληγώνει,
άλλο πια δεν μπορώ...
Δεν μπορώ,την αυλή μου καίει το χιόνι,
άλλο πια δεν μπορώ...

Είσαι τ'άγγιγμα του ανέμου
που μου ξαφνιάζει το κορμί.
Δε σε χόρτασα ποτέ μου,
όλα ήταν μια στιγμή.

Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν αερικό...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω.

Δεν μπορώ άλλο...
Κανείς δε με καταλαβαίνει...
το μόνο που ξέρουν είναι να με κατακρίνουν...
το μόνο που ξέρουν είναι να λένε πως δε φέρομαι σωστά...
πως πληγώνω τους πάντες...
πως κοροϊδεύω...και δεν είναι σωστό...

Ξέρω τι είναι σωστό και τι λάθος...
Ξέρω ότι δεν είμαι αγία...
αλλά ξέρω ότι κάποια πράγματα είναι πάνω από τις δυνάμεις μου...
Απλά δεν μπορώ...

Ξέρω ότι σ'αγαπάω περισσότερο από κάθε τι...
ότι μόνο εσύ είσαι μέσα στο μυαλό μου...
μέσα στην καρδιά μου...

Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς...
Δεν μπορώ να σε σβήσω από μέσα μου...
Δε θέλω να κάνω κάτι τέτοιο...

Και φοβάμαι ότι σε πλήγωσα και σε στεναχώρησα κι εσένα...
και στεναχωριέμαι διπλά τώρα...
και αυτό με πονάει πιο πολύ από όλα τα άλλα...

Άσχημη...πολύ άσχημη μέρα...
όπως και η χτεσινή...
Δεν είμαι καθόλου καλά...

Μακάρι να ήσουν εδώ...
μακάρι να σήκωνες το τηλέφωνο...
έστω για ένα λεπτό...
Ήθελα πολύ να ακούσω τη φωνή σου αυτό το βράδυ...
Θα ένιωθα καλύτερα...

Μακάρι να σε δω για λίγο κάποια στιγμή...
Ανυπομονώ γι'αυτή τη στιγμή...

Μια αγκαλιά σου φτάνει για να τα ξεχάσω όλα...
Ένα φιλί σου είναι βάλσαμο για την καρδιά μου...
Ένα σου βλέμμα...ένα σου χάδι...

Μου λείπεις τόσο μα τόσο πολύ...

Τι θέλεις να κάνω για σένα;
Πως μπορώ να γλυκάνω τη δική σου ψυχή;
Πες μου...
Σε παρακαλώ...

Μακάρι να με σκέφτεσαι ακόμη...
όπως το κάνω κι εγώ...
κάθε μέρα γυρνάς μες στο μυαλό μου...

Μακάρι να με δεις και πάλι στον ύπνο σου...
Εγώ πάντως θα έρθω...για ένα ακόμη βράδυ...
Εκεί κοντά σου...
Να σε προσέχω και να σε χαϊδεύω όσο κοιμάσαι...

Με νιώθεις δίπλα σου;

Σε φιλώ αγάπη μου...

Καλή σου νύχτα αερικό μου...

"..Είσαι τ'άγγιγμα του ανέμου
που μου ξαφνιάζει το κορμί.
Δε σε χόρτασα ποτέ μου,
όλα ήταν μια στιγμή..."

"...Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν αερικό...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω..."

India * Mike * India * Sierra * Sierra * Uniform...

10183066.jpg

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου